Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Με το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοιού, πολλοί φίλοι ξέθαψαν σενάρια ταινιών, βιβλία και εσχάτως διαλέξεις διασήμων που είχαν «προφητεύσει» την πανδημία και ενδεχομένως κρυφίως θέλουν με τις αναρτήσεις τους στα κοινωνικά δίκτυα να τονίσουν ότι πιθανότατα κάποια συνωμοσία έχει εξυφανθεί και τη λούζεται σήμερα η παγκόσμια κοινωνία!
Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιου σεναρίου συνωμοσίας είναι η αναπαραγωγή της «είδησης» ότι ο Μπίλ Γκέιτς είχε προβλέψει την πανδημία από το 2015 και με αφορμή την διογκούμενη αναπαραγωγή αυτής της «είδησης», αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω κάποια πράγματα για το πώς τέτοιες «ειδήσεις» δεν είναι προϊόν κάποιας συνομωσίας, αλλά το αποτέλεσμα δουλειάς λαμπρών μυαλών που εμπιστεύονται και πληρώνουν αδρά τα μεγάλα μαγαζιά του πλανήτη και που με τις εκτιμήσεις τους βγάζουν χρήμα τα μεγάλα αφεντικά του κόσμου.
Με λίγα λόγια, σας γράφω πως παράγονται οι υπεραξίες στην αγορά και δημιουργείται πλούτος μέσα από τη γνώση!
Τα καλά μυαλά ως μηχανή χρήματος
Όλες σχεδόν οι μεγάλες επιχειρήσεις του κόσμου – από τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας ως τους ασφαλιστικούς οργανισμούς – εταιρίες που σέβονται τον εαυτό τους και λειτουργούν αμιγώς με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, έχουν μια ομάδα ελίτ εκτίμησης κινδύνων και ανάλογα με το αντικείμενο που τους απασχολεί κάθε φορά φροντίζουν να αξιοποιούν τα καλύτερα μυαλά στους τομείς τους, κατασκευάζοντας σενάρια κρίσεων και αντιμετώπισης αυτών.
Μέσα από το τρέξιμο τέτοιων σεναρίων προκύπτουν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα και κυρίως εντοπίζονται οι ευκαιρίες βελτίωσης των οικονομικών αποτελεσμάτων των επιχειρήσεων, των μετόχων και των μεγάλων αφεντικών τους. Προβλέπουν, δηλαδή, και πιθανολογούν που θα υπάρξει κρίση και πως θα κερδίσουν από αυτή. Σπανίως κατασκευάζουν την κρίση! Απλά την πιθανολογούν!
Οι ομάδες αυτές εκτίμησης κινδύνων δουλεύουν με σενάρια κρίσεων από τα πλέον συμβατικά μέχρι τα πιο ακραία. Και όταν δίνουν τα συμπεράσματά τους στα αφεντικά τους, κανένας Μπίλ Γκέιτς (όπως και κανένας ηγέτης αν πρόκειται για σοβαρό κράτος) δεν τους λέει ότι αυτά είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας απαξιώνοντάς τα, αλλά αντίθετα δίνουν εντολές να δημιουργηθούν υπηρεσίες ή νέα προϊόντα που θα καλύψουν τις νέες ανάγκες που η πιθανολογούμενη κρίση θα φέρει ή με τη σειρά τους ως επιχειρηματίες επενδύουν σε εταιρείες που θα βρεθούν στο «πράσινο» του πίνακα των ευκαιριών στα διεθνή χρηματιστήρια, όταν και όποτε η κρίση θα εμφανιστεί!
Έτσι, από την αξιοποίηση της γνώσης των ειδικών επιστημόνων φτάνουν να οικοδομούν οικονομικές και γεω-επιχειρηματικές αυτοκρατορίες. Αφήνουν τον κοσμάκη να πιστεύει ότι η καλή τους τύχη είναι προϊόν συνομωσίας και όχι ότι ξέρουν να αξιοποιούν την γνώση για να βγάζουν χρήμα! Και ο κοσμάκης πιστεύει το εύπεπτο…
Ελπίζω να σας προβλημάτισα!
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος
