Γράφει ο Χρίστος Χ. Λιάπης*
Σε εικοσιδύο εκατομμύρια ανέρχονται τα θύματα του πρώτου από τα τρία ολοκαυτώματα για τα οποία ευθύνεται ο Ιωσήφ Στάλιν. Θύματα διωγμών και εκτελέσεων στο πλαίσιο της βίαιης κολεκτιβοποίησης της σοβιετικής γεωργίας, αλλά και του λιμού που προκάλεσε το μαγαλομανιακό πενταετές σχέδιο του αιμοσταγούς Σοβιετικού δικτάτορα για ταχεία εκβιομηχάνιση της Ρωσιάς, εις βάρος της αγροτικής παραγωγής. Η πρώτη αυτή, σταλινική εκατόμβη ξεπερνά κατά δεκαέξι εκατομμύρια θύματα το ολοκαύτωμα των Εβραίων που προκάλεσε ο Χίτλερ.
Το δεύτερο Σταλινικό Ολοκαύτωμα ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1934 με τη δολοφονία του εσωκομματικού του αντιπάλου Σεργκέι Κίροφ και τη σορεία λαϊκών δικαστηρίων που ακολούθησαν, με την ηλικία επιβολής της θανατικής ποινής να πέφτει στα 12 έτη.
Μπορεί ο Έλληνας Υπουργός Δικαιοσύνης και η νοσταλγούσα τη Σοβιετία, Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αμφισβητούν την ιστορική αλήθεια και να επιχειρούν να παραδόσουν ανιστόρητα επιστολικά μαθήματα στην Εσθονική Προεδρία και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους Εταίρους που τίμησαν με σχετικό Συνέδριο την 23η Αυγούστου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού και του Σταλινισμού, όμως τα ιστορικά γεγονότα και οι αιματηρές καταγραφές τους δεν αλλάζουν.
Είναι το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ που αποδεικνύει ανάμεσα στα άλλα τις φανερές και αφανέρωτες συνάφειες του ναζιστικού και του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Μέχρι τον Ιούνιο του 1941 που ο Χίτλερ παραβίασε το εν λόγω σύμφωνο εισβάλλοντας στη Σοβιετική Ένωση, τα κομμουνιστικά κόμματα των χωρών οι οποίες ειχαν δεχτεί επίθεση από τις δυνάμεις του Άξονα, καλούσαν τα μέλη τους και τους πολίτες, είτε να μην πολεμήσουν είτε να υπονομεύσουν την αντιναζιστική και αντιφασιστική άμυνα.
Πού ήταν αλήθεια τα μετέπειτα πρωτοπαλίκαρα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ όταν ο Μουσολίνι εισέβαλε στην Ελλάδα; Καλούσαν με ανοικτές επιστολές τους τον λαό να μη συμμετάσχει στον “καπιταλιστικό” πόλεμο, την ώρα που, ανάμεσα στις χιλιάδες των Ελλήνων Ηρώων της Πίνδου, ο παππούς μου άφηνε τα κόκκαλά του στην Αλβανία ως ανδραγαθήσας Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Εξαίρεση αποτέλεσε η επιστολή του φυλακισμένου Ζαχαριάδη, κατά πολλούς κατασκευασμένη από τον Μανιαδάκη, αλλά και αυτά τα οδυνηρά ιστορικά στοιχεία φαίνεται πως ουδεμία βαρύτητα έχουν για τους σύγχρονους κυβερνητικούς θιασώτες της πάλαι ποτέ Σοβιετίας. Όπως οδυνηρούς συνειρμούς θα έπρεπε να γεννά στους φιλοσταλινικούς αρνητές της ιστορικής αλήθειας το γεγονός πως ήδη από το 1934 στελέχη της ΝΚVD, της διαβοήτου προπομπού της ΚGB, είχαν σταλεί από τον ίδιο τον Στάλιν στη Χιτλερική Γερμανία για να εκπαιδευτούν στις ανακριτικές τεχνικές της Γκεστάπο και των βασανιστηρίων της. Ακολούθησε το τρίτο Σταλινικό Ολοκαύτωμα, εντός του Κόκκινου Στρατού, αυτή τη φορά με τον αποκεφαλισμό του 90% της Στρατιωτικής Ηγεσίας και τη θανάτωση 35.000 αξιωματικών, στον απόηχο της υπόθεσης Τουχατσέφσκι.
Όσο και αν επιχειρεί ο κ. Κοντονής να πείσει για το αντίθετο, εκθέτοντας διεθνώς τη χώρα μας, οι ιστορικές εγχαράξεις και πραγματικότητες δεν αλλάζουν. Ο Χίτλερ και ο Στάλιν συμπορεύθηκαν στο αποτρόπαιο μονοπάτι της θηριωδίας, της καταπίεσης και της ανηλεούς εξόντωσης αθώων ανθρώπων, μέχρι που η ιστορική καμπή και οι αμφοτέρως διαταραγμένοι ψυχικοί τους κόσμοι μετέτρεψαν τη λυκοφιλία τους σε ανοικτή σύγκρουση. Αυτή “η Αδελφότητα των Τυράννων” που τους ένωνε, ως κρυφός κοινός παρονομαστής βαναυσότητας, δολοφονικής έξεως και εν κατακλείδι μανιοκαταθλιπτικής ψυχοπαθολογίας περιγράφεται με ενάργεια στο ομότιτλο βιβλίο των J. Hershman και J. Lieberman, “Η αδελφότητα των Τυράννων”. Χωρίς να απαλλάσσουμε τους ναζιστές και τους σταλινικούς υφισταμένους των δύο δικτατόρων, στρατιωτικούς και πολιτικούς κρατικούς λειτουργούς, υπογραμμίζουμε ως κοινό σημείο και γενεσιουργό αίτιο των χιτλερικών και των σταλινικών εγκλημάτων την υποστηριζόμενη από πολλούς ερευνητές διπολική διαταραχή αμφοτέρων των δικτατόρων. Οι αιμάσουσες πληγές που άφησαν στον ιστορικό χάρτη της Ευρώπης προκλήθηκαν κυρίως από τη δολοφονικώς εκτραπείσα μεγαλομανία τους και από τις παρανοειδείς εξάρσεις αυτής. Υπάρχει πληθώρα βιβλιογραφικών αναφορών που υποστηρίζουν την ανωτέρω ιστορική θεώρηση. Ανάμεσά τους, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Tufts Nassir Ghaemi στο “First Rate Madness” και η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ στο “Η Κοινοτοπία του κακού”.
Εξάλλου, όπως έγραψε και ο Ian Kershaw στις “Μοιραίες Επιλογές”, ” Όπως ο Χίτλερ, έτσι και ο Στάλιν είχε οξύ νου (αν και με έναν στρεβλό τρόπο), και η εξαίρετη μνήμη του τού επέτρεπε να αντιλαμβάνεται τις λεπτομέρειες. Αλλά οι γνώσεις του περί στρατιωτικών ζητημάτων ήταν στην ουσία αυτές ενός ενημερωμένου ερασιτέχνη”. Αυτά, όμως, φαίνεται πως αποτελούν “ψιλά γράμματα” της ιστορίας για τους Συριζαικής παιδείας κυβερνώντες τη χώρα μας, των οποίων οι πολιτικές και ιστορικές γνώσεις τους, τούς κατατάσσουν, δυστυχώς για τη χώρα, στην κατηγορία των “ανενημέρωτων ερασιτεχνών”.
* Ο Χρίστος Λιάπης είναι ψυχίατρος, Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
