Εδώ που τα λέμε, εμείς τους τα μάθαμε αυτά τα κόλπα. Για να ακριβολογώ τους τα έμαθε ο Όμηρος στην Ιλιάδα, όταν έδειξε ότι οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με το σπαθί αλλά με την επινόηση του «Δούρειου Ίππου». Στέλνεις δηλαδή στο αντίπαλο στρατόπεδο ένα «δώρο», κάτι που μοιάζει ασφαλές και ακίνδυνο.
Οι Γερμανοί έχασαν δυο παγκόσμιους πολέμους και πλήρωσαν βαρύτατο τίμημα προσπαθώντας να νικήσουν με το σπαθί, παρά το γεγονός ότι ήταν λάτρεις του Ομήρου. Διάβαζαν αλλά δεν καταλάβαιναν. Από τις ήττες τους όμως φαίνεται πως έμαθαν. Έτσι η διεύρυνση του «ζωτικού χώρου» που επιχειρούν για άλλη μια φορά σήμερα, δεν γίνεται με το σπαθί. Γίνεται με «δώρα».
Το «δώρο» που έστειλαν στην Ελλάδα, από χθες έχει βαπτιστεί και επίσημα από την ίδια την Γερμανίδα Καγκελάριο. Λέγεται «Φούχτελος». Πρόκειται για τον υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας Χάνς Φούχτελ ο οποίος λειτουργεί ως εντεταλμένος για τις ελληνογερμανικές σχέσεις. Μέσα στο γερμανικό κοινοβούλιο η κ. Μέρκελ επαίνεσε την «καλή δουλειά» που κάνει ο «Φούχτελος» όπως τον αποκάλεσε, εξελληνίζοντας την κατάληξη του επωνύμου του. Ξέσπασαν όλοι σε γέλια και η κ. Μέρκελ καταχειροκροτήθηκε.
Ποια είναι αλήθεια η «καλή δουλειά» που κάνει ο κ. Φούχτελος; Εξ’ όσων καταλαβαίνω από αυτά που πληροφορούμαι ο κ. Φούχτελος κάνει μια συστηματική απογραφή των πάντων. Από τα πιο μεγάλα μέχρι τα πιο μικρά. Για αυτό και οι συναντήσεις του δεν περιορίζονται στον πρωθυπουργό και τους υπουργούς.
Οργανώνει μεθοδικά σχεδιασμένες περιοδείες στη διάρκεια των οποίων «βλέπει κόσμο». Από δημάρχους και περιφερειάρχες μέχρι τοπικούς φορείς και επιχειρηματίες. Βλέπει, ακούει και καταγράφει. Είναι προσηνής, ευγενικός και δεν έχει τον ρόλο του «κακού» που έχει ανατεθεί στους υπαλλήλους της τρόικας.
Θυμίζω ότι την προηγούμενη φορά που υπήρχε γερμανική διοίκηση στην Ελλάδα δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητος – όπως θέλουν οι εθνικοί μύθοι να πιστεύουμε – ο αριθμός αυτών που βοήθησαν στην αντίστοιχη καταγραφή που έγινε τότε και στη συνέχεια φάνηκε πολύ χρήσιμη στην ανακατανομή τεράστιων περιουσιών, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στη δημιουργία μεγάλου τμήματος του «αστικού κόσμου» που γνωρίζουμε σήμερα.
Τουτέστιν τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από όσο θέλουν να μας αφήνουν να νομίζουμε, γελώντας με τον …. Φούχτελο και την αθώα φατσούλα του. Όπως έλεγε παλιότερα κι ένας φίλος Υπουργός με επιχειρηματική εμπειρία «όταν παίρνεις καινούργιο μαγαζί πρέπει να κατεβάσεις τα «κιτάπια», να ξέρεις τι παίρνεις….».
ΥΓ1: Η πλακίτσα με τον Φούχτελο που γίνεται σήμερα στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο απλά εξοικειώνει την ελληνική γνώμη με έναν περίπου «δικό της άνθρωπο» και βοηθάει τα μέγιστα τον Χανς Φούχτελ να υποδυθεί τον ρόλο του «Δούρειου Ίππου».
ΥΓ2: Μαθαίνω ότι «καραβιές» από τους πάλαι ποτέ πρωτοκλασάτους υπουργούς που έμειναν εκτός βουλής και πολιτικού παιχνιδιού, έχουν γίνει προνομιακοί συνομιλητές του Βερολίνου σε διάφορα επίπεδα. Από κει και πέρα όμως δεν μπορώ να προβλέψω αν θα τους δούμε και με ….κουκούλες.
ΥΓ3: Χθες έκλεισα το άρθρο μου με τη διαπίστωση πως οι «πελάτες» πάνε αλλού και οι «εκπλήξεις» θα είναι μεγάλες. Λίγες ώρες αργότερα βγήκε η δημοσκόπηση της VPRC για να με δικαιώσει πλήρως.
