Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Ο καινούργιος μου φίλος ο Eric κατάγεται από τη Σιγκαπούρη και επισκέφθηκε την Ελλάδα για ολιγοήμερες διακοπές.
Στο ταξίδι του προς τη Ζάκυνθο τον συνάντησα στα ΣΕΑ του Ψαθόπυργου, όπου έκανε ένα σύντομο διάλειμμα για φαγητό και καφέ. Συγκεκριμένα, τον συνάντησα στα Everest όπου ήθελε να δοκιμάσει για πρώτη φορά στη ζωή του κρύο καφέ. Του πρότεινα έναν freddo cappuccino τον οποίο και ήπιε μονορούφι.
Εντυπωσιασμένος παρήγγειλε και δεύτερο. Μάλιστα με κέρασε και εμένα, μη αφήνοντας με να του δείξω τι σημαίνει ελληνική φιλοξενία.
Εκείνο όμως το οποίο μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν η υπομονή και η υπέροχη συμπεριφορά που είχε απέναντι στον Eric η υπάλληλος των Everest. Μια χώρα που θέλει να προσελκύσει τουρίστες θα πρέπει να έχει τέτοιους ανθρώπους που ο καθένας από τη δική του θέση χτίζει το δικό του λιθαράκι.
Οι άνθρωποι της ΜΙG συνεχίζουν να με συναρπάζουν κάθε φορά.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι για ακόμα ένα εξάμηνο η εταιρεία βρίσκεται σε συνεχή τροχιά ανόδου και έρχονται κάθε φορά να το επιβεβαιώσουν τέτοιες συγκυρίες. Διότι η κυρία που εργαζόταν στα Everest δεν ήξερε, ούτε ποιος είμαι εγώ ούτε ποιος είναι ο Eric.
Άλλα από την στιγμή που o Eric άρχιζε να φωτογραφίζεται με ένα τεράστιο χαμόγελο μέσα στα ΣΕΑ και να μοιράζεται τα στιγμιότυπα με τους φίλους του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σημαίνει ότι κερδίσαμε την εμπιστοσύνη του.
Κι αυτό γιατί, για τον Εric τα Everest ήταν εκείνη τη στιγμή η προσωποποίηση της Ελλάδας.
Στη ΜΙG τελικώς την διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι, από τον Πρόεδρο και τον διευθύνοντα Σύμβουλο μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο.
Και αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο.
