Είναι εμφανές εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η αδυναμία των ηγετών της να προωθήσει δημιουργικές και όχι δοκιμασμένες–αποτυχημένες στο παρελθόν πολιτικές για την έξοδο από την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση.
Η προσήλωση των Βρυξελλών στην πολιτική του σκληρού νομίσματος και κορυφαίων ηγετών όπως η Άγκελα Μέρκελ στις πολιτικές αυστηρής λιτότητας έχουν οδηγήσει τις χώρες της ευρωζώνης αλλά και το σύνολο της ΕΕ σε ένα οικονομικό τέλμα, από το οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει διέξοδος.
Και ενώ θα περίμενε κανείς οι ριζοσπαστικές προτάσεις και η καταδίκη των μέχρι σήμερα πολιτικών της αγκυλωμένης στο παρελθόν και καλοζωισμένης από τους παχυλούς μισθούς της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, να έρθει από την αποκαλούμενη αριστερά της Ευρώπης, αυτό έγινε από έναν συντηρητικό ηγέτη μια χώρας που βρίσκεται εκτός της Ευρωζώνης και για χρόνια αποκαλείται ο πράκτορας των αμερικανών στην ΕΕ. Τον πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, Ντέηβιντ Κάμερον.
Εάν διαβάσει κανείς με προσοχή την ομιλία του βρετανού πρωθυπουργού για το ρόλο του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ, που κατέληξε στην εξαγγελία για πραγματοποίηση στο μέλλον δημοψηφίσματος με αυτό ακριβώς το ερώτημα, αλλά και την τοποθέτηση του στο παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, θα διαπιστώσει ότι ένας συντηρητικός σκεπτικιστής όσο αφορά την ΕΕ ηγέτης λέει αυτά που άλλοι έπρεπε να λένε εδώ και χρόνια.
Τι λέει λοιπόν ο Ντέηβιντ Κάμερον. Ξεκαθαρίζει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν γυρνά την πλάτη του στην Ευρώπη. Καθίζει στο σκαμνί την αδιέξοδη πολιτική του σκληρού νομίσματος (ευρώ), που προωθεί και επιβάλλει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ζητάει μια ΕΕ που θα δίνει έμφαση στην πραγματική κοινή αγορά. Μια Ευρώπη που θα είναι ανοικτή στο να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες των χωρών που βρίσκονται εκτός της ευρωζώνης (Αγγλία), αλλά και αυτών που είναι εντός της ευρωζώνης (εδώ θα μπορούσε να πει κανείς Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία). Μιλάει για αλλαγή συνθηκών στην οποία η ΕΕ πρέπει να προσαρμοστεί και για την οποία η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει. Και δηλώνει παρόν σε αυτή.
Και το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι το εξής: Λέει τίποτα λάθος ο κ. Κάμερον;
