Ο Κώστας Καραμανλής έσπασε με δυο δηλώσεις του σε δυο συνεχόμενες ημέρες τον «όρκο σιωπής» που είχε δώσει αφότου υπέστη συντριπτικό κάταγμα η ηγετική εικόνα του, στις εκλογές του 2009. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς επικοινωνιολόγος για να εξηγήσει την «ολική επαναφορά» Καραμανλή. Κι ένας ορθοπεδικός θα μπορούσε να βεβαιώσει πως τα «κατάγματα» θεραπεύονται με τον χρόνο και τη σωστή αγωγή.
Η ΝΔ αυτή τη στιγμή αγωνιά για το ποσοστό συσπείρωσης που θα καταφέρει να επιτύχει μέχρι τις κάλπες. Το εκλογικό ποσοστό της μεγάλης ήττας του 2009, στις συνθήκες του 2012 θα της έδινε μια άνετη επικράτηση. Πώς μπορεί όμως να το εξασφαλίσει όταν πλευροκοπείται από άλλους τέσσερις ενοίκους της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας (Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία, Δράση – Φιλελεύθερη Συμμαχία) κι έναν ακροδεξιό σχηματισμό με απρόβλεπτη δυναμική, μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος;
Η απάντηση που έδωσε η Λ. Συγγρού σε αυτό το στρατηγικό ερώτημα, έχει ονοματεπώνυμο: Κώστας Καραμανλής. Πήρε το χρόνο του και η σύγκριση με το φιάσκο Παπανδρέου, ενδυνάμωσε σταδιακά την εικόνα του Κώστα Καραμανλή. Όπως έγραψα και χθες με άλλη αφορμή, η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Αυτός ο κανόνας ισχύει παγκοσμίως. Η ελληνική ιδιαιτερότητα συνίσταται στο γεγονός πως τα πιο αποτελεσματικά σύμβολα είναι τα πρόσωπα, τουλάχιστον όσο αντέχουν ή ξεπερνούν τη φθορά.
Οι δυο διαδοχικές εμφανίσεις με εμψυχωτικές δηλώσεις υποστήριξης της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά, επιτρέπουν στη Συγγρού να ελπίζει πως το διασκορπισμένο ακροατήριο της δεξιάς και της κεντροδεξιάς, μπορεί να τείνει ευήκοα ώτα στη φωνή Καραμανλή, ενισχύοντας την παραταξιακή συνοχή.
Καλώς ή κακώς, εκτός από μια στενή ομάδα συνεργατών, δεν υπάρχουν «Σαμαρικοί» στη Νέα Δημοκρατία. Οι πάλαι ποτέ «Μητσοτακικοί» έχουν κάνει τις επιλογές τους και δεν συνιστούν, έτσι κι αλλιώς, κρίσιμη μάζα. Το ζητούμενο είναι να «μαζευτούν» οι «Καραμανλικοί». Όπως είναι φυσικό και αυτονόητο, τους «Καραμανλικούς» μόνον ο Καραμανλής θα μπορούσε να τους μαζέψει.
Η επανεμφάνιση Καραμανλή, με ρόλο «ambassador» σε νεοδημοκράτες που γύρισαν την πλάτη στη ΝΔ, οδηγεί ορισμένους να κάνουν «δεύτερες σκέψεις» για το μέλλον. Κανείς δεν υποτιμά τη σημασία του να είναι ο Καραμανλής, ο «Άσσος» που βγήκε από το μανίκι της ΝΔ στην τελική ευθεία. Όταν μάλιστα τέτοιο «χαρτί» δεν έχει στο μανίκι ο Ε. Βενιζέλος, αφού η «ξεκούραση» του Γιώργου Παπανδρέου μόλις άρχισε.
Πάντως το στρατηγικό ζητούμενο για τον Α. Σαμαρά ετέθη ήδη. Την επομένη των εκλογών είναι υποχρεωμένος πλέον να έχει στρατηγική διαχείρισης της «ολικής επαναφοράς» Καραμανλή. Την οποία και θα πρέπει να προσαρμόσει ανάλογα με το αποτέλεσμα.
