Γράφει ο Ceteris Paribus
«Κατάλογο με φρικαλεότητες» χαρακτήρισε το κείμενο του Eurogroup (που δεν συμφωνήθηκε και παραπέμφθηκε στη Σύνοδο Κορυφής) ο γερμανικός Spiegel. Οι «φρικαλεότητες» ήταν ούτως ή άλλως το βασικό μενού στο «γεύμα με έναν υποψήφιο δολοφόνο» – με τους δανειστές. 5ετές Grexit προς τιμωρία και «εξαγνισμό», πρότεινε ο Σόιμπλε. Αλλά και υποθήκευση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ σε εταιρεία συμφερόντων των δανειστών στο Λουξεμβούργο σαν εγγύηση για την πιστή υλοποίηση του προγράμματος. Και ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των κανόνων του bail-in για το τραπεζικό σύστημα.
Όμως το «μενού» δεν ήταν αμιγώς οικονομικό. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι δανειστές ζήτησαν να επιβάλλουν όρους διακυβέρνησης της χώρας με τη μορφή «πολιτικών εγγυήσεων» για την πιστή υλοποίηση της συμφωνίας. Ζήτησαν κατάργηση όλων των ρυθμίσεων στις οποίες προέβη η ελληνική κυβέρνηση ύστερα από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου – να κλείσει ξανά η ΕΡΤ απαίτησε (!) ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών. Να ξεκαθαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερή του πτέρυγα, διώχνοντας τους υπουργούς της (Λαφαζάνης, Στρατούλης) από την κυβέρνηση. Να διευρυνθεί η κυβέρνηση προς τα δεξιά, ώστε να γίνει σταδιακά κυβέρνηση των 251 που ψήφισαν την Παρασκευή την εξουσιοδότηση για τη διαπραγμάτευση στη βάση της πρότασης Γιουνκέρ (με συμμετοχή υπουργών τουλάχιστον από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, αν όχι και από τη ΝΔ).
Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για μνημόνιο σκληρότερο και από τα προηγούμενα, που θα παρατείνει την ύφεση και την ανθρωπιστική κρίση. Πρόκειται κυρίως για ωμή εκδήλωση αποικιοκρατικού πνεύματος που αμφισβητεί ευθέως την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Αν μια χώρα δεν «δικαιούται» να κάνει εκλογές, δεν δικαιούται να κάνει δημοψήφισμα, είναι αδιάφορο το αποτέλεσμα των εκλογών και των δημοψηφισμάτων, δεν δικαιούται καν να εφαρμόζει αποικιοκρατικού τύπου συμφωνίες με τη δική της κυβέρνηση, αν πρέπει να υποθηκεύει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της και να της υποδεικνύεται η σύνθεση της κυβέρνησης, τότε δεν είναι παρά μια ευρωπαϊκή αποικία, της οποία έχουν απαλλοτριωθεί απροκάλυπτα τα ελάχιστα ίχνη εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Για να το πούμε πιο ωμά: με τη συμφωνία αυτή, καταλύθηκε ωμά η «έννομη τάξη» της χώρας, παραβιάζεται ωμά το Σύνταγμα! Τόσο καταλυτικό, τέτοιας ιστορικής εμβέλειας είναι αυτό που συμβαίνει μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας.
Τώρα, ο λόγος είναι σε αυτούς που απευθύνεται αυτή η πρόκληση: στον ελληνικό λαό, στους πολίτες αυτής της χώρας. Στο επόμενο διάστημα και στα επόμενα χρόνια, η υπεράσπιση του Συντάγματος, η υπεράσπιση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας θα είναι ο άξονας των πολιτικών διεργασιών. Η διαχωριστική «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» αντικειμενικά υποχωρεί, ή μάλλον πρέπει να αναπλαισιωθεί υπό το πρόταγμα της λαϊκής κυριαρχίας. Διότι ένας λαός που έχει στερηθεί με τόσο ωμό τρόπο την ελευθερία του, δεν μπορεί να παλέψει για τα κοινωνικά του δικαιώματα!
