Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Στο σημερινό μου άρθρο θα ήθελα να θίξω ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, αυτό της ανώμαλης προσαρμογής των μουσουλμάνων κατά την άφιξη αλλά και προσαρμογή τους στις εκάστοτε ευρωπαϊκές χώρες.
Με μία πρόχειρη έρευνα σε περιστατικά αλλά και δημοσιεύματα μπόρεσα να διαπιστώσω ότι σε αρκετές περιοχές της Ευρώπης στα μεγάλα κέντρα τους έχουν δημιουργηθεί, ας το πούμε, μίνι κρατίδια με ζώνες περιοχών στις οποίες δεν είναι εύκολο να εισέλθεις.
«Τα αίτια της γκετοποίησης»
Η αναφερόμενη γκετοποίηση μπορεί να αναζητηθεί σε πολλούς τομείς αλλά και αποτελέσματα του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής. Όμως, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί οι οποίοι προβαίνουν σε ενέργειες που καθόλου δε συνάδουν με μία νόμιμη κοινωνία έχουν ως εφαλτήριο αίτια τα οποία οφείλουν να αναζητηθούν τόσο στις αδυναμίες των εκάστοτε κεντρικών διοικήσεων των χωρών υποδοχής που δε μερίμνησαν για την ενσωμάτωση τους όσο και στις μηδαμινές πιθανότητες που απωλέσθησαν εκ μέρους του κράτους και που δυστυχώς ως άμεσο αντίκτυπο ήταν αυτοί οι πληθυσμοί.
Επιπροσθέτως, κάτι που σκοπίμως παρακρατείται από τις πολλές αναλύσεις που έχουν ειπωθεί για το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι πως ουδείς γνωρίζει κατά πόσο έτοιμοι βρίσκονται αυτοί οι πληθυσμοί στο να μπορέσουν να δεχτούν εκπτώσεις στα πιστεύω και τα ιδανικά τους (κυρίως θρησκευτικής μορφής), προκειμένου να συνεργαστούν αρμονικά με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Με απλά λόγια, είναι ευρέως γνωστή η στάση αλλά και η συμπεριφορά των μελών του μουσουλμανικού κόσμου σε μια πλειάδα σημαντικών ζητημάτων, όπως την συμπεριφορά προς το γυναικείο φύλο, την παιδική βία αλλά και την ανέχεια σε ανθρωπιστικά ζητήματα που θα πρέπει να μας βάζουν όλους σε σκέψεις σχετικά με το όπως ανέφερα και πιο πάνω είναι στην θέση να δεχτούν συμβιβασμούς, αρχές και ιδανικά τα οποία απέχουν έτη φωτός από τη δικιά τους κοσμοθεωρία.
Τα προαναφερόμενα γεγονότα σύμφωνα και με μελέτες μυστικών υπηρεσιών αλλά και διεθνών αναλυτών ενδέχεται να αποτελέσουν τους μελλοντικός πολλούς αποσταθεροποίησης μέσα στα κράτη που αντιμετωπίζουν το φαινόμενο.
Υπό αυτό το πρίσμα, μελέτες αναδεικνύουν το πρόβλημα ως μείζονος σημασίας σε αρκετές χώρες και, πιο συγκεκριμένα, το τοποθετούν σε νούμερο ένα προτεραιότητα απειλή σε 100-200 περιοχές όπου πολίτες των χωρών αυτών έχουν τόσο παρατηρήσει όσο και δηλώσει επίσημα πως αντιμετωπίζουν πρόβλημα ασφαλείας με τους εκεί τοποθετημένους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Τους παραπάνω ισχυρισμούς μπορεί εύκολα κάποιος να τους επιβεβαιώσει, εάν αναζητήσει τις πολυάριθμες επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα αλλά και δυνάμεις ασφαλείας των εκάστοτε χωρών. Οι εν λόγω περιοχές αποτελούν για τους πολίτες περιοχές no go και δυστυχώς τοποθετούνται σε ένα exclusion zone, του οποίου τα αιτία και οι αφορμές δημιουργίας έχουν αναφερθεί πιο πάνω.
Αυτό που δεν έχει αναφερθεί είναι πως στις περιοχές που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα συναντάει κανείς χώρες που φαινομενικά δεν είχαν παλαιότερα τέτοια προβλήματα. Και, φυσικά, αναφέρομαι στην Ισπανία, τη Σουηδία, την Ιταλία και τη Δανία, όπου τα κρούσματα βίας, μισαλλοδοξίας, σεξιστικών απειλών και βιασμών έχουν αυξηθεί.
Μία περιοχή που αποτελεί ίσως από τις πρώτες που δέχθηκαν τα μηνύματα της άκρας φονταμενταλιστικής επέλασης των μουσουλμανικών περιοχών είναι η Γαλλία και, πιο συγκεκριμένα, τα γαλλικά προάστια τα οποία χρίζουν ιδιαίτερης προσοχής, καθώς οι επεκτατικές τάσεις Ισλαμοποίησης τους ενδεχομένως να μας απασχολήσουν και τα επόμενα χρόνια.
Καλή είναι η αναφορά και αποτύπωση των γεγονότων, των αιτιών αλλά και συνολικά του προβλήματος, αλλά, αν δεν κατατεθεί ένα επιχειρησιακό σχέδιο, τίποτα δε θα αλλάξει.
Τον τομέα ευθύνης τέτοιων αποστολών τον έχει, όπως είναι φυσικό, ο Στρατός των εκάστοτε περιοχών και θα πρέπει να προσέξει αρκετά τις κινήσεις του, καθώς οι επιπτώσεις ίσως αποδειχθούν απρόβλεπτες και τρομακτικές. Ο λόγος είναι ότι κανένας δε μπορεί να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια τον αστάθμητο παράγοντα που ενδέχεται να δημιουργήσει το λεγόμενο «αστικό περιβάλλον». Έτσι, οι όποιες επιχειρήσεις σχεδιαστούν αλλά και ενδεχομένως υλοποιηθούν μελλοντικά ενδέχεται να αυξήσουν τόσο την αποτελεσματικότητα τους όσο και τα παρεπόμενα θύματα.
Ακρογωνιαίος λίθος στην πολύ σημαντική αυτή προσπάθεια αναμένεται να είναι οι ειδικές δυνάμεις και, κυρίως, τα τμήματα αντιμετώπιση εκρηκτικών υλικών και σύγχρονου αντάρτικου πολέμου.
Εν κατακλείδι, ο κίνδυνος της μουσουλμανικής γκετοποίησης δεν πρέπει να μας τρομάζει, αλλά ούτε και να μας κρατάει σε πολιτικό και επιχειρησιακό λήθαργο, καθώς όσο η ανέχεια, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία που προέρχονται από τα τρομοκρατικά παρακλάδια της μουσουλμανικής θρησκείας εντείνονται τόσο θα έχουμε τέτοια φαινόμενα που θα αναγκάζουν την ανθρωπότητα όχι να προοδεύσει, όπως κατά κανόνα της αρμόζει, αλλά να βυθιστεί ολοένα και περισσότερο στο σκοτάδι.
