Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Όπως κι αν το δει κανείς, είναι παντελώς εσφαλμένη η άρνηση του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Σταύρου Κοντονή, στην πρόσκληση να συμμετάσχει στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα: «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα» που διοργανώνεται στις 23 Αυγούστου, στο Ταλίν, στο πλαίσιο της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο κ. Κοντονής με την απόφασή του αυτή εμφανίζει την Ελλάδα ως συνήγορο των εγκλημάτων του σταλινισμού και εν γένει της βαρβαρότητας του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Θεωρητικά τουλάχιστον, ο κ. Κοντονής είναι υπουργός μιας κυβέρνησης με κύριο κορμό από πρόσωπα που αναδείχθηκαν μέσα από τη λεγόμενη «ανανεωτική αριστερά». Το κομμάτι δηλαδή εκείνο της αριστεράς στον τόπο μας που αναγνώρισε τα εγκλήματα του σταλινισμού και διαφώνησε με τον τρόπο οικοδόμησης του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αλλιώς γιατί διασπάστηκαν κι έφυγαν ήδη από το 1968 από το ΚΚΕ; Είναι απορίας άξιο λοιπόν πως μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι εκφράζει μια «άλλη αριστερά» που δεν έχει και δεν θέλει να έχει σχέση με τον σταλινισμό και τα παράγωγά του, να έχει πρόβλημα να συμμετέχει σε ένα ευρωπαϊκό συνέδριο με αυτό το θέμα.
Tα εγκλήματα είναι εγκλήματα όποιον ιδεολογικό μανδύα κι αν φορούν κατά τη διάρκεια της τέλεσής τους. Κι από αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν εξαιρείται ούτε ο βομβαρδισμός της Δρέσδης κατά αμάχου πληθυσμού από τους Συμμάχους όταν πλέον οι Ναζί είχαν ηττηθεί, ούτε και οι δύο ατομικές βόμβες των ΗΠΑ στην Ιαπωνία όταν όλα είχαν τελειώσει και η συνθηκολόγηση ήταν θέμα ημερών. Ναζιστικά, κομμουνιστικά ή φιλελεύθερα, όλα τα εγκλήματα είναι εγκλήματα και κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού τους είναι στην ουσία συμμετοχή στην ηθική αυτουργία της επανάληψής τους.
Αυτό ακριβώς θα μπορούσε να πάει να πει ο κ. Κοντονής, εκπροσωπώντας την Ελλάδα του μέτρου, του ορθού λόγου και της αξίας κάθε ανθρώπινου προσώπου, η οποία δεν μπορεί να σχετικοποιείται από δοξασίες οποιασδήποτε ιδεολογίας ή πεποίθησης. Διότι σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί η Ε.Ε καθώς το μέλλον της διαγράφεται ζοφερό. Δυνάμεις ενδογενείς αλλά και εισαγόμενες που αντιμάχονται το μέτρο, τον ορθό λόγο και την αξία του ανθρώπινου προσώπου απειλούν να οδηγήσουν τη Γηραιά Ήπειρο σε εποχές που ήλπιζε πως έχει αφήσει οριστικά πίσω της. Με μια τέτοια εκπροσώπηση, ο κ. Κοντονής θα είχε εκφράσει με τον καλύτερο τρόπο και τα ιδιαίτερα εθνικά συμφέροντα.
Η παιδαριώδης και ακραία λαϊκιστική στάση του κ. Κοντονή για να ψαρέψει στα θολά νερά του ακροατηρίου της «παραδοσιακής αριστεράς» δείχνει και το έλλειμμα αυτοπεποίθησης που χαρακτηρίζει πλέον την παρούσα κυβέρνηση και καταφεύγει στα γνωστά τεχνάσματα μιας «παλαιοκομμουνιστικής» ρητορείας για να πάρει ότι μπορεί από την επιρροή του ΚΚΕ. Γι αυτό και το ΚΚΕ στα τρία τέταρτα της ανακοίνωσής του επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε.
Είναι όμως τραγικό για τη χώρα να εκπροσωπείται διαρκώς από πολιτικούς που έχουν το μυαλό τους «κολλημένο» σε ιδεοληπτικά στερεότυπα που έχουν πεταχτεί από καιρό στο καλάθι της αχρήστων της ιστορίας, σκέφτονται τις επόμενες εκλογές και ποιον όμορο χώρο θα λαφυραγωγήσουν κι είναι παντελώς ανίκανοι να δώσουν υπόσταση σε μια διακριτή αλλά παραγωγική φωνή της χώρας. Κι έτσι καταλήγουμε πάντα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σαν τα «μαύρα πρόβατα» της ιστορίας. Το τίμημα αυτό όμως δεν το πληρώνουν οι πολιτικοί που το προκαλούν και γι αυτό εξακολουθούν τόσο ανεύθυνα να επαναλαμβάνουν το χειρότερο εαυτό τους. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία του πολιτικού μας προβλήματος.
