Γράφει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Λυπάμαι, αλλά αυτό που παρίσταται εσχάτως στα ελληνικά ΜΜΕ ως κριτική στη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας επίμονος και δυσάρεστος για τα αυτιά μου, ξερόβηχας του κατεστημένου. Δεν πρόκειται για τον βήχα που αποσκοπεί στην απομάκρυνση της βλέννας του λαϊκισμού από τους πνεύμονες της πολιτείας και τους άνω αεραγωγούς της κοινωνίας, αλλά για σημάδι πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει κάποιο υποκείμενο πρόβλημα που αδυνατεί να ξεπεράσει.
Ποιο είναι αυτό; Η «γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση» της διαπλοκής, αγαπητέ αναγνώστη. Όταν το οξύ από το στομάχι της διαπλοκής έρχεται σε επαφή με τον οισοφάγο της, ο λαιμός των ΜΜΕ ερεθίζεται και αυτό προκαλεί ξηρό βήχα, με την μορφή της γενικευμένης δυσφορίας στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Μα, είναι ο Αλέξης, ο Πάνος και τα κόμματά τους μαχητές κατά της διαπλοκής; Δεν είμαστε καλά! Αυτό ευχόμουν κατά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά οι «ευχές» μου φάνηκε πως δεν ήταν ικανές ή αρκετές για να αντιμετωπίσουν τη κατάρα της ύστερης μεταπολίτευσης του 1974! Παιχνίδι με τη διαπλοκή έχουν ανοίξει οι άνθρωποι και δυσκολεύονται να το κλείσουν! Γιατί δυσκολεύονται; Είναι μπόλικοι οι λόγοι, αλλά ο σημαντικότερος κατά τη γνώμη μου είναι πως ο ένας (πολιτικός) δεν εμπιστεύεται τον άλλο (επιχειρηματίας-καναλάρχης). Επιχειρεί η κυβέρνηση να παρέμβει και να αναδιαρθρώσει τη διαπλοκή υπέρ αυτής ασφαλώς, αλλά ….ποιόν να εμπιστευτείς τη σήμερον και γιατί να σε εμπιστευτεί ο άλλος, από τη στιγμή που έχεις χωθεί για τα καλά στο μακρύ τούνελ της ίντριγκας, ενώ τα μηνύματα από το εξωτερικό είναι αντιφατικά;
Αμ, το άλλο! Έχει γεράσει και μάλλον κουραστεί η σοβαρή διαπλοκή στις μέρες μας. Τι να σου κάνουν τα παιδιά (της) που μεγάλωσαν μέσα σε ένα υπερπροστατευτικό ή/και δεσποτικό περιβάλλον γενικευμένης διαφθοράς! Δεν έχουν τα εφόδια, τις ευκαιρίες και τη στόφα των μπαμπάδων τους, είναι η αλήθεια. Δεν κατηγορώ τα «παιδιά» που παίζουν τώρα «διαπλοκή» ακόμη και τα δικά μας παιδιά που μεγάλωσαν σε ένα άλλο περιβάλλον, περισσότερο ποιοτικό, «απονήρευτο» και παιδαγωγικά οργανωμένο και καλοφροντισμένο, κακομαθημένα είναι! Είναι η εποχή, λέει η γυναίκα μου! Εμείς είμαστε η «κακή εποχή» για τα παιδιά, επιμένω εγώ! Εμείς είμαστε το πρόβλημα, μορφωμένοι και αμόρφωτοι από κοινού, πλούσιοι και φτωχοί από κοινού! Εμείς είμαστε το πρόβλημα που διεκδικεί να λύσει το πρόβλημα της νέας γενιάς! Ποτέ στη ιστορία δεν έγινε έτσι! Ούτε στην ιστορία της ελληνικής διαπλοκής μπορεί να γίνει έτσι!
Η αναδιοργάνωση της διαπλοκής θα δείξει εμφατικώς το πρωτογενές πρόβλημα των «νονών» της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας – την αδυναμία τους να απομακρυνθούν από τον μαστό της μάνας-πατρίδας. Mamma, Mamma… είναι η αγαπημένη λέξη των ανθρώπων της διαπλοκής παντού στον κόσμο και «Mamma» έλεγαν οι Λατίνοι τον μαστό!
Η παρέμβαση της τρόικας χάλασε την παλιά, δοκιμασμένη συνταγή της διαπλοκής και έτσι ξίνισε καί το γλυκό της μάνας-πατρίδας, όπως πλέον καί οι σχέσεις λυκοφιλίας μεταξύ των διψασμένων για power, ελληνικών influential families! Ιδού, το βασικό αίτιο της «γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης» που λέγαμε πιο πάνω! Το ότι η διαπλοκή το γύρισε ξανά-μανά στο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» με υπόκρουση μαστουρωμένου ξενυχτάδικου – από το πρωί έως το βράδυ – δεν είναι τυχαίο. Είναι το «Mamma, Mamma…» αφήγημά της, το μεγάλο της όπλο για να διεισδύει και να κουμαντάρει, νανουρίζοντας την ελληνική κοινωνία, μέσω μιας πρωτόγονης ερμηνευτικής βίας και χυδαιότητας για την οποία μόνον ο Κορνήλιος Καστοριάδης και οι μεταφροϋδικοί στα είπαν καλά!
Το μετα-ιδεολογικό αυτό όπλο για να έχει αξία πρέπει να μετατραπεί σε γενικό, αναμφισβήτητο μήνυμα προς την ελληνική κοινωνία, δηλαδή σε τηλεόραση, καταρχήν. Και εδώ παίζει με την τιμή του ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα για όλα ο Αλέξης. Μόνον που υπάρχει όπως είπα έλλειψη – έλλειμμα το λένε στην διαστρεβλωτική, οικονομιστικήdiscourse – εμπιστοσύνης, όπως σημείωσα προηγουμένως. Αυτό πως επιλύεται; Συνήθως με εκλογές, αφού προηγουμένως προκηρύξουμε τον «διαγωνισμό» για τις λεγόμενες τηλεοπτικές άδειες. Δεν δίνουμε άδειες, πριν από τις εκλογές… υποσχόμαστε, ωστόσο, άδειες και όχι μόνον, για αμέσως μετά!
Στο μεταξύ, θα πρέπει να βοηθήσουμε την διαδικασία αναδιάρθρωσης του χώρου της διαπλοκής με τη βοήθεια της βουλής και των εισαγγελέων. Δεν θα «κλάψω» για τις περιπέτειες του «ιστορικού εκδότη», μια και τώρα του δίνεται η ευκαιρία να δείξει αν πρόκειται για «γάτα» ή για το πλέον εξαρτημένο από αυθεντικούς γάτους, γατάκι της διαπλοκής. Αν είναι γάτα ή γατάκι, όπως ένας άλλος σημαντικός εκδότης της κεντροαριστεράς που τα έβαλε με τον Ανδρέα Παπανδρέου για λογαριασμό ενός «γάτου Scottish Fold (: Γάτος της Σκωτίας, αρχοντικός και καλός κυνηγός, που δεν προκαλεί ποτέ ζημιές στο δικό του σπίτι, αν και δεν αποκλείεται, αν θυμώσει/ενοχληθεί, να επιφέρει καταστροφές σε άλλα)!
Και μια, λοιπόν, μετά από όλα αυτά, δεν βλέπω πώς θα μπορούσα να συμβάλω δημιουργικά για να θεραπευτεί ο ξερόβηχας του κατεστημένου, ας περιοριστώ σε κάτι συναφές: στο φλέμα του λαϊκισμού! Τι είναι αυτό πάλι; Το αντιδραστικό σύμπτωμα από τον ξερόβηχα του κατεστημένου. Κάποιοι μάλιστα «τεμπέληδες» συνάδελφοί μου, πιστεύουν πως το «φλέμα του λαϊκισμού» στη κοινωνία μας προκαλείται από την επιτυχία των λαϊκιστών πολιτικών και δημοσιογράφων να δίνουν φωνή στην οργή των αποκλεισμένων ελλήνων! Τραγικό λάθος: το φλέμα του λαϊκισμού προκαλείται από την διαδικασία της γαργάρας με διάλυμα διαπλοκής.
Μα, αυτό ήταν το κόλπο του φασισμού, ίσως αντιτάξεις. Αυτό ήταν το τέχνασμα του πράκτορα Μουσολίνι, για παράδειγμα, όταν εγκαταλείποντας τον σοσιαλισμό πέρασε δια της διαπλοκής στο εθνικισμό. Ήταν η διαπλοκή της παρέας του Μουσολίνι και του ιδίου προσωπικά με κάποιους ιταλούς μεγαλο-επιχειρηματίες εις βάρος μερικών άλλων, η οποία οδήγησε στο πάντρεμα της σοσιαλιστικής αναφοράς με την ευδοκίμηση μιας επιχειρηματικής και εκδοτικής ελίτ, μέσα από ένα εθνικιστικό παραλήρημα. Η διαπλοκή, αναγνώστη μου, παράγει σήμερα στην Ελλάδα εκτός από ξερόβηχα στο κατεστημένο καί λαϊκιστικό φλέμα με την μορφή του αντιδραστικού ριζοσπαστισμού, όπου η θρησκοληψία και η πατριδοκαπηλία έρχονται να υποκαταστήσουν την ηθικού χαρακτήρα ιδεοληψία και τον πατριωτισμό χωρίς ρατσισμό, μισανθρωπισμό και άλλες ψυχώσεις. Θα το πω ωμά: Η αριστερά, στο βαθμό που μπλέκει με τη διαπλοκή, επιχειρώντας να τη ρυθμίσει υπέρ της ασφαλώς, συμβάλει στην ανάπτυξη της ανωμαλίας του φασισμού. Αν δεν μετατραπεί η ίδια σε φασισμό, βοηθάει άλλους να αναπτύξουν το φαινόμενο!
