Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Ο Λάκης είναι πονηρός και επιτήδειος πολιτικός! Ξέρει από πού να σε πιάσει και ίσως ξέρει πως το παιχνίδι αυτό μού είναι απολύτως ανιαρό! Κάποτε τον προσκαλούσα στο ραδιόφωνο, επειδή είχε καλά πολιτικά ρεφλέξ, για να συμβάλει στην απομυθοποίηση της πραγματικότητας. Το έκανε καλά. Κάποιες φορές άριστα. Αυτό ξέρει να κάνει! Στο βαθμό όμως που επιχειρεί να κατασκευάσει μύθο τα θαλασσώνει… μισο-συνειδητά, μισο-ασυνείδητα! Και αυτό επειδή ένας «απομυθοποιητής» όταν μεταβάλλεται σε μυθοπλάστη και δεν αποτελεί μεγάλη μορφή διανοούμενου, καταφεύγει στον πλέον φτηνιάρικο και άγαρμπο λαϊκισμό. Και το χειρότερο είναι πως ξέρει τι κάνει και τι κερδίζει από αυτό. Γνωρίζει πως η απολύτως δικαιολογημένη αντίδραση κάμποσων στις κουβέντες που εκστόμισε εναντίον του Σόϊμπλε, «ψυχολογώντας» την αναπηρία του, οδηγεί πολύ περισσότερους να ταυτίζονται μαζί του – με τον Λαζόπουλο ασφαλώς και όχι τον Σόϊμπλε! Έτσι δεν πράττει ο κάθε λαϊκιστής πολιτικός;
Η Ελληνική κοινωνία αναζητεί τα τελευταία οχτώ χρόνια της ύφεσης και της φαγούρας με την τρόικα, έναν ακροδεξιό λαϊκιστή τύπου Jörg Haider. Δεν τον έχει βρει. Ο Λάκης εκμεταλλεύτηκε αυτήν τη τάση, όπως και πολλοί άλλοι – η οποία δεν είναι δύσκολο να ερμηνευτεί, αλλά πολύ δύσκολο να αποκαλυφτεί – αλλά δεν τόλμησε να κάνει το πολιτικό βήμα προς αυτήν τη κατεύθυνση. Καλά έκανε και δεν νομίζω πως θα ήταν έξυπνο να μπλέξει σήμερα σε μια τέτοια περιπέτεια!
Η Έλλη σε ξέρει επίσης καλά. Είναι γυναίκα ψημένη και κυνική. ‘Όπως θα ήθελες τη γυναίκα σου, δηλαδή, αλλά αν την είχες δεν θα σου άρεσε! Είναι επίσης μια ικανή πολιτικός, η οποία γνωρίζει όχι απλώς πώς να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ, αλλά πώς να λαϊκίζει φριχτά χωρίς να το καταλαβαίνεις! Είναι θεά του λαϊκισμού η Έλλη – μια αριστοκράτισσα του λαϊκισμού – και έτσι μπορεί να εξευτελίσει τον κάθε λαϊκιστή που πιάνεται από το ύψος, το είδος και την τοποθεσία των καταθέσεών της. Δεν υπάρχει ζήτημα ηθικής στους λογαριασμούς της, άλλο ζήτημα υπάρχει, αλλά ο λαϊκισμός από όλες τις πλευρές δεν άφησε ποτέ να εμφανιστεί σε δημόσια θέα!
Βγήκε κάποιος να πει πως αν είχες εφαρμόσει διαφορετικού τύπου έλεγχο κεφαλαίων με το που εντάχθηκε η Ελλάδα στον ατομικό μηχανισμό υπό την τρόικα και εμπόδιζες την μεταφορά καταθέσεων στο εξωτερικό, δεν θα σε απασχολούσε σήμερα η περίπτωση της Έλλης, ενώ το τραπεζικό σύστημα θα ανάρρωνε με πολύ μικρότερη συμμετοχή του δημοσίου, πολύ μικρότερη δημόσια απώλεια αξίας και χωρίς καταστροφή των μικρών και μεσαίων μετόχων; Παραμύθια σου λέγανε και σου λένε…. άκου δεν γινότανε! Όχι απλώς γινόταν, αλλά αυτό ήταν η μοναδική λύση για να επιτύχεις προσαρμογή σε συνθήκες εσωτερικής υποτίμησης, χωρίς να πέσεις σε έναν πρωτοφανή σε διαστάσεις φαύλο κύκλο ύφεσης. Γιατί δεν έγινε; Επειδή δεν συνέφερε τη χρηματαγορά και δεν υπηρετούσε τον λαϊκισμό των κομμάτων, αγαπητέ αναγνώστη, που σε ταΐζουν κουτσομπολιό και σαχλαμάρα, τοποθετώντας σήμερα την «αριστοκρατία του λαϊκισμού» σε πρώτο πλάνο και στα πρωτοσέλιδα!
Να και ο Τούρκος παραδίπλα! Ήμασταν όλοι αμερικανοί, μετά γίναμε όλοι γάλλοι , μετά ξαναγίναμε… αλλά ποτέ δεν θα γίνουμε Τούρκοι, ούτε όταν τρομοκράτες δολοφονούν πολίτες, ούτε φυσικά όταν δολοφονούν στρατιώτες! Είναι εθνική και κοινωνική πανούκλα ο λαϊκισμός! Η μοναδική στα ιστορικά χρονικά αιματοχυσία και καταστροφή στη Συρία, αποσταθεροποιεί τη Τουρκία και εσύ χαζούλη έλληνα χαίρεσαι! Πώς να σε αφήσει ο λαϊκισμός να καταλάβεις τί θα μπορούσε να σημαίνει σε γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό επίπεδο, αλλά και στενά σε οικονομικό αυτή η τραγική κατάσταση για την Ελλάδα; Ο Ομπάμα έβαλε τον Πούτιν στο παιχνίδι για να βγει αυτός, το σχέδιο όμως με τα τέσσερα ή πέντε ομόσπονδα κρατίδια στη Συρία παρέμεινε στο τραπέζι. Αυτό το σχέδιο ενθαρρύνει τον κουρδικό αλυτρωτισμό και υπονομεύει πολιτικώς το καθεστώς Ερντογάν, όπως και την ενότητα του τουρκικού κράτους. Ξέρεις τι έχει να γίνει στην Ελλάδα, αν απειληθεί με διαμελισμό η Τουρκία; Δεν μπορεί, κάτι θα υποψιάζεσαι… και τότε δεν θα έχεις το ΝΑΤΟ, τη Μέρκελ ή τον Πούτιν με το μέρος σου, πατριώτη! Διαμελισμός της Τουρκίας σημαίνει διαμελισμό και της Ελλάδας, πέραν μιας μείζονος κρίσης με πολύ πιθανή την αναδιαμόρφωση συνόρων στα Βαλκάνια!
Επιχείρησα όλα αυτά τα χρόνια της φαγούρας, όπως και τα προηγούμενα τα οποία με μαθηματική ακρίβεια θα κατέληγαν σε κάποια μορφή κατάρρευσης, να πολεμήσω τον λαϊκισμό – τόσο τον δεξιό λαϊκισμό, όσο και τον αριστερό. Βήμα βρήκα μόνον στο διαδίκτυο και υποστήριξη από παλαιούς και νέους φίλους, οι οποίοι, με έναν μάλλον «μαζοχιστικό» τρόπο στις περισσότερες περιπτώσεις, πίστεψαν πως ο πολιτικώς απομυθοποιητικός αντιλαϊκισμός είναι χρήσιμος για να ρεγουλάρει όχι απλώς τον «Λάκη» ή την « Έλλη», αλλά κυρίως την δική τους αγωνιστική ή απλώς κοινωνική υπόσταση.
Μην τα μπερδέψεις, ο αντιλαϊκισμός μου δεν είναι ρεαλισμός, ούτε ασφαλώς ουτοπία, στηρίζεται στον ρεαλιστικό κονστρουκτιβισμό, ο οποίος έχει την ικανότητα – στο βαθμό που αποκτήσει κοινωνική βάση – να μετατρέπει τον πόλεμο και το δημοκρατικό παράδοξο (η ισότητα να παντρεύεται με την ελευθερία) σε ειρηνική συνύπαρξη, βιοοικονομία και αγωνιστική, ταξική αντιπαράθεση χωρίς θύματα και καταστροφή. Έτσι ο Λάκης ή η Έλλη δεν θα αποτελούσαν σήμερα προσβολή για κανέναν, αν είχε κυριαρχήσει το ύφος και ασφαλώς η πολιτική ουσία του αντιλαϊκισμού. Θα ήταν απλώς γραφικές περιπτώσεις, δίχως ιδιαίτερη σημασία και προβολή!
