Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Η ιδιωτική παιδεία στην Ελλάδα. Ένα θέμα, στο οποίο έχουν δοθεί ομηρικές μάχες στην Βουλή, μεταξύ βουλευτών και αρχηγών κομμάτων, με τους μεν να θέλουν να αναθεωρηθεί το περιβόητο άρθρο 16 και τους δε να μην θέλουν να ακούσουν για την αναθεώρηση, η οποία το μόνο που θα κάνει θα είναι να δώσει την δυνατότητα στους πολίτες αντί να στέλνουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό, να έμπαιναν πιθανώς σε ένα παράρτημα της σχολής του ενδιαφέροντος τους στην Ελλάδα.
Μερικές φορές όμως αναρωτιέμαι δύο πράγματα. Θα μπορούσε άραγε να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και να επιτραπούν οι ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα. Και δεύτερον μήπως τελικά η λύση στο braindrain βρίσκεται στην ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και ένα τρίτο ερώτημα μήπως το ότι πλέον θα υπάρχει ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα βοηθήσει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 αποτελεί πάγιο αίτημα των συντηρητικών κυβερνήσεων του τόπου, ενώ σχεδόν πάντα το θέμα «κολλούσε» στις ανάλογες συνδικαλιστικές οργανώσεις που εξέφραζαν τις αντιρρήσεις τους επί του θέματος κάνοντας επίκληση στους αγώνες της αριστεράς για την κατοχύρωση της δωρεάν παιδείας.
Ένα αίτημα, το οποίο είναι απόλυτα δίκαιο και διατηρητέο ανά τις εποχές. Παρόλα αυτά όμως στην ουσία στερεί την δυνατότητα του ιδιωτικού πανεπιστημίου από νέους που έχουν επιλέξει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όχι μόνο λόγω οικονομικού στάτους, αλλά και για λόγους μεγαλύτερης διεύρυνσης σε επιστημονικά αντικείμενα.
Αν λοιπόν είχε αναθεωρηθεί το περιβόητο άρθρο του συντάγματος, το μόνο που θα γινόταν θα ήταν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που παρέχουν αυτή την στιγμή τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς αναγνώριση (πράγμα που από μόνο του είναι άδικο), θα είχαν την κρατική αναγνώριση, ενώ θα υπήρχε η δυνατότητα δυνατά πανεπιστήμια του εξωτερικού να ιδρύσουν παραρτήματα τους στην Ελλάδα.
Κακά τα ψέματα, ποσοστό των νέων που φεύγουν από την Ελλάδα απορροφάται από ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τι θα γινόταν άραγε αν οι νέοι είχαν την δυνατότητα να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο που θέλουν, όχι όμως έξω, αλλά στην χώρα τους.
Πολλοί μάλιστα επιλέγουν τα πανεπιστήμια του εξωτερικού και για την μετέπειτα εργασιακή απορρόφηση που αυτά προσφέρουν, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει και στην Ελλάδα, αν φυσικά μεγαλώσει ο κύκλος των επενδύσεων και αν η χώρα γίνει επιτέλους «φιλόξενη» ως προς τους εν δυνάμει επενδυτές.
Πιστεύω πάντως πως και από πλευράς ανταγωνισμού τα δημόσια πανεπιστήμια θα κληθούν να βελτιώσουν τις υπάρχουσες υποδομές, αλλά και κάποιες πάγιες δυσλειτουργίες του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως τους φοιτητοπατέρες και τις παρατάξεις.
Σίγουρα οι κυβερνώντες και εν γένει το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι πλέον οι νέοι φεύγουν όχι μόνο για την ανεύρεση εργασίας, αλλά και για τις αναλγησίες του ελληνικού πανεπιστημίου και αυτό σίγουρα δεν αφορά το διδακτικό προσωπικό, καθώς είναι γνωστό πως η πλειονότητα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων βρίσκονται στις λίστες με τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Συνοψίζοντας, μπορεί μέρος της λύσης του braindrain να είναι και η αναθεώρηση του άρθρου 16, χωρίς βέβαια να λέμε πως θα πρέπει να υιοθετηθούν σώνει και καλά, πρακτικές άλλων χωρών. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να βρεθεί επιτέλους μία μέση λύση για να σταματήσουμε κάθε χρόνο να φεύγουν όλο και περισσότεροι νέοι και να ξεκολλήσουμε επιτέλους από τα στεγανά του παρελθόντος, γιατί πάντα οι εποχές αλλάζουν και πρέπει να βρισκόμαστε μέσα στις εξελίξεις της εποχής μας διαφορετικά θα είμαστε πάντα πίσω.
