Συνέντευξη στον Ορέστη Δούση (Εκδόσεις Perugia)
Ο Μιχάλης Πιτένης γεννήθηκε το 1962 στην Κοζάνη, όπου ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος.
Το συγγραφικό του έργο αποτελείται απ΄ τα εξής:
Λογοτεχνία
1. «Τα κουβάρια της σιωπής»– Διηγήματα- Εκδόσεις Κοντέος, 1995
2. «Συνάντηση»– Διηγήματα (συμμετοχή στη συλλογή διηγημάτων διάφορων συγγραφέων)- Εκδόσεις Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης- 1997
3. «Μην ενοχλείτε τον Πρίγκιπα»– Διηγήματα- Εκδόσεις Ζήτρος, 1998
4. «Τα υγρά ίχνη της μνήμης»– Μυθιστόρημα- Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2002
5. «Οι κόρες της Αφροδίτης»– Μυθιστόρημα- Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2006
6. «Η προφητεία του Μότσαρτ»– Μυθιστόρημα- Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, 2010
7. «Η Απόγονος»– Μυθιστόρημα- Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, 2013*
*(Το συγκεκριμένο έργο μεταφράστηκε στα αγγλικά με τον αρχικό του τίτλο «Ο κανόνας του Χάμπερ», “The Haber rule”).
Θέατρο
Θεατρικά του έργα έχουν ανέβει από διάφορους θιάσους και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Τηλεόραση
Συμμετοχή ως σεναριογράφος στη σειρά του Mega «Πέστοβψέματα»- 2000.
Πότε ξεκίνησες να αποκαλείς τον εαυτό σου συγγραφέα;
Όταν τα κείμενα μου απέκτησαν αναγνώστες που ήθελαν να φτάσουν μέχρι την τελευταία λέξη.
Αλήθεια, γιατί γράφεις;
Για να εκφράσω ό,τι υπάρχει στο μυαλό και την καρδιά μου.
Έχεις κάποιο λογοτεχνικό πρότυπο;
Όλους, εκείνες και εκείνους, τους συγγραφείς που έγραψαν κείμενα που θα ΄θελα να ΄χα γράψει εγώ.
Ποιος ήρωάς σου θα ήθελες να είσαι εν ζωή;
Κανένας. Ζω τις ζωές όλων όταν γράφω γι΄ αυτούς και τους αφήνω κάτι απ΄ τη δική μου ζωή όταν έχω τελειώσει μαζί τους. Είναι σαν τις παλιές αγάπες που ο κύκλος τους έκλεισε. Δεν τις ξεχνάς ποτέ, αλλά όσο και αν τις νοσταλγείς συνεχίζεις προς την επόμενη.
Ποιο είναι το πιο βαρετό και το πιο δημιουργικό κομμάτι της διαδικασίας συγγραφής ενός βιβλίου σου;
Κουραστικό κομμάτι υπάρχει και είναι οι πολλές ώρες σε μια καρέκλα, μ΄ ένα πληκτρολόγιο μπροστά σου. Βαρετό όχι. Δημιουργικό είναι όλο. Από τη σύλληψη και την επεξεργασία μιας ιδέας μέχρι τη συγγραφή της.
Πόσο επιβαρυμένη θεωρείς τη γενιά σου;
Επιβαρυμένη πολύ απ΄ τα λάθη που έκανε, ενώ μπορούσε πολλά απ΄ αυτά να τα αποφύγει.
Τα social media και γενικότερα το διαδίκτυο, τελικά βοηθούν το βιβλίο;
Ναι, μέχρι να το συστήσουν στο κοινό. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από το τι πραγματικά θέλουν και σε τι έχουν εθιστεί οι δέκτες της πληροφορίας. Οι πραγματικοί αναγνώστες θα το πάρουν με κάποιο τρόπο στα χέρια τους (αγοράζοντας το ή ως δανεικό). Οι υπόλοιποι υποθέτω πως θα αρκεστούν σ΄ ένα like.
On-line ξεφύλλισμα ή τη μυρωδιά του χαρτιού καθώς γυρνούν οι σελίδες, τι προτιμάς;
Ξεφύλλισμα και μυρωδιά του χαρτιού, χωρίς όμως να απορρίπτω και το on-line αν μόνο έτσι μπορώ να διαβάσω κάτι που θέλω.
Ενώ η ελληνική κοινωνία δεν θεωρείται διαδικτυακά αναλφάβητη, γιατί πιστεύεις ότι το e-book έχει μηδενικό μερίδιο στην αγορά;
Στην Ελλάδα έχει γενικά πρόβλημα το βιβλίο καθώς οι αναγνώστες και ως ποσοστό επί του πληθυσμού και ως αριθμός είναι λίγοι. Οι Έλληνες, δυστυχώς, δε διαβάζουν. Και όσοι διαβάζουν είναι κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας που παραμένουν πιστοί στο χαρτί.
Έχουν αρνητικές τακτικές οι εκδότες που αδικούν το έργο των συγγραφέων;
Δεν θα έλεγα αρνητικές, αλλά υποκειμενικές σίγουρα. Η ιστορία της λογοτεχνίας είναι γεμάτη από περιπτώσεις αριστουργημάτων που κόντεψαν να χαθούν εξ αιτίας της άστοχης κρίσης κάποιων εκδοτών. Φοβάμαι πως κάποια άλλα αριστουργήματα χάθηκαν για τον ίδιο λόγο.
Μπορεί ένας συγγραφέας στις μέρες μας να βιοπορίζεται από τη συγγραφή και μόνο;
Σε ελάχιστες περιπτώσεις και ίσως μόνο για ένα διάστημα.
Υπάρχει ελπίδα στην Ελλάδα της κρίσης; Μπορεί να έρθει μέσα από το βιβλίο;
Η ελπίδα μπορεί να έρθει μέσα απ΄ τους ανθρώπους που σκέφτονται. Που μπορούν να αναγνωρίσουν πέρα απ΄ το δικό τους δίκιο και το δίκιο των άλλων. Αυτή θα είναι μια καλή αρχή και αν ποτέ γίνει θα μπορούμε να αισιοδοξούμε και για μια ανάλογη συνέχεια.
Προσφέρεται η εποχή για συγγραφή ή θεωρείς ότι το διαμορφωμένο περιβάλλον είναι στείρο;
Κάθε τι που παράγει ένας συγγραφέας είναι γέννημα της εποχής του. Αρκεί ο συγγραφέας να τολμήσει και να μιλήσει για την εποχή του, γιατί παρόλο που η άποψη που θα εκφράσει θα είναι υποκειμενική, θα είναι σίγουρα χρήσιμη. Ένας συγγραφέας με το κάθε έργο του βάζει ένα θέμα συζήτησης, ανοίγει ένα διάλογο στον οποίο προσκαλεί τους αναγνώστες του. Και αν κάτι έχουμε ανάγκη σήμερα είναι να μπορέσουμε να μιλήσουμε, να εκφραστούμε. Ίσως έτσι καταφέρουμε να συνεννοηθούμε και να λειτουργήσουμε καλύτερα.
Τι νέο ετοιμάζεις;
Ένα βιβλίο για το πώς και στις μέρες μας η θρησκεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί, απ΄ όλους, για να επιβάλλουν μια τάξη σ΄ ένα κόσμο που φαίνεται να βρίσκεται σε αναταραχή και σε αταξία, αλλάζοντας σχεδόν απ΄ τη μια μέρα στην άλλη.
