Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε με τη νίκη επί της Άρσεναλ μία ακόμη αξιοπρεπή παρουσία στο Champions League, μένοντας εκτός διοργάνωσης με συγκομιδή 9 βαθμών απέναντι σε ισχυρότατες ομάδες της Γερμανίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας. Συνεχίζει με σοβαρή προοπτική διάκρισης στο Europa League, ενώ στο ελληνικό πρωτάθλημα έχει αποκτήσει διαφορά 10 βαθμών από τον ΠΑΟΚ και 16 από τον Παναθηναϊκό προτού ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος. Παράλληλα, βελτιώνει διαρκώς την απόδοσή του και σε μεγάλα διαστήματα των εγχώριων και διεθνών αγώνων του αποδίδει θεαματικό ποδόσφαιρο.
Όλα αυτά τα καταφέρνει με νέο προπονητή, με πολλούς νέους παίκτες, δίχως αστέρια της περσινής σεζόν (Μιραλάς, Μέλμπεργκ, Ορμπάιθ, Μαρκάνο, Μακούν αλλά και τον τραυματία Αβραάμ Παπαδόπουλο) και με την ανάγκη πίστωσης χρόνου για τη δημιουργία και την συνοχή μιας ολοκαίνουργιας ομάδας.
Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ προσπαθεί παιχνίδι με παιχνίδι, νίκη με νίκη να κερδίσει εμπιστοσύνη. Όχι μόνο από την εξέδρα που δεν έχει ποτέ χειροκροτήσει τη δουλειά του (αντιθέτως σε κάθε ευκαιρία τον στολίζει με «φάσκελα» και αποδοκιμασίες, ακόμη και το ματς με την Άρσεναλ επειδή έβγαλε τον Αμπντούν!), αλλά και από το ίδιο το «ερυθρόλευκο» περιβάλλον. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει κατά καιρούς μιλήσει με θέρμη για το σύλλογο, τον κόσμο, τη διοίκηση, τους ποδοσφαιριστές. Για τον Πορτογάλο υπάρχει μονίμως μια ατμόσφαιρα αμφιβολίας, για να μην πούμε αμφισβήτησης.
Ο Ζαρντίμ συνεχίζει τη δουλειά του, με στόχο να παίρνει τα αποτελέσματα, να βελτιώνει την εικόνα της ομάδας και να διαχειρίζεται ένα μεγάλο αριθμό ποδοσφαιριστών που- επειδή δεν έχουν σοβαρές διαφορές στην αξία τους- θεωρούν όλοι ότι πρέπει να είναι βασικοί.
Αν δεν πιστωθεί στον, άπειρο αλλά μεθοδικό, Πορτογάλο ένα μεγάλο ποσοστό της επιτυχημένης φετινής πορείας του Ολυμπιακού, θα είναι το λιγότερο άδικο. Όπως άδικο είναι να δουλεύει με το «πιστόλι μονίμως κολλημένο στον κρόταφο», ακόμη και σε μία ομάδα που παραδοσιακά δημιουργεί έντονες συνθήκες πίεσης…
