Γράφει ο Ανδρέας Γ.Μπανούτσος
Έχουν περάσει δέκα μήνες περίπου από τότε που η καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ συμμαχία των προθύμων ξεκίνησε τις αεροπορικές επιδρομές της κατά των θέσεων του ISIS στη Συρία και το Ιράκ. Τα αποτελέσματα αυτών των αεροπορικών επιδρομών αν κρίνουμε από τις πρόσφατες κατακτήσεις της Παλμύρας στη Συρία και του Ραμάντι στο Ιράκ από το ISIS είναι μάλλον πενιχρά καθώς δεν κατάφεραν να περιορίσουν την ικανότητα της υβριδικής αυτής τρομοκρατικής οργάνωσης να επεκτείνει την επικράτεια του “χαλιφάτου” της. Επιπρόσθετα πέρα από την εδαφική επέκταση του ISIS στη Συρία και το Ιράκ διαπιστώνουμε ότι το “ Ισλαμικό Κράτος” επεκτείνει την επιρροή του στα Βαλκάνια, τη Λιβύη, το Λίβανο, την Υεμένη και το Αφγανιστάν, ενώ πολλές Ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις ( π.χ η Μπόκο Χαράμ της Νιγηρίας) ανά την υφήλιο έχουν εκφράσει με ανακοινώσεις τους την πίστη τους στο αυτοαποκαλούμενο “Ισλαμικό Χαλιφάτο”.
Παρατηρούμε επίσης ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να μην υποστηρίζουν έμπρακτα τη κυβέρνηση του Ιράκ ενώ είναι απρόθυμες να συνεργαστούν και με τη κυβέρνηση του Σύριου Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της λαίλαπας του ISIS. Αντιθέτως εξακολουθούν και παρέχουν υποστήριξη στην αποκαλούμενη “μετριοπαθή” Συριακή αντιπολίτευση η οποία όμως αποτελείται από μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας μιας Ισλαμιστικής οργάνωσης που για χώρες όπως η Ρωσία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θεωρείται επίσημα τρομοκρατική οργάνωση.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα είναι πλέον κατανοητό από ολοένα και περισσότερους διεθνείς αναλυτές ότι οι αεροπορικές επιδρομές της συμμαχίας των προθύμων και η εμμονή των Δυτικών στη στήριξη των αντιπάλων του Άσαντ δεν πρόκειται να αποδυναμώσουν το ISIS. Επομένως αυτό που χρειάζεται είναι η συνεννόηση της διεθνούς κοινότητας μέσα στα πλαίσια του ΟΗΕ για την υιοθέτηση μιας συλλογικής προσέγγισης στην καταπολέμηση του ISIS ειδικότερα και της Ισλαμιστικής τρομοκρατίας γενικότερα. Η συλλογική αυτή προσέγγιση θα πρέπει να λάβει υπόψη της το γενικότερο πλαίσιο στην ευρύτερη περιοχή ( Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία, Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική) και παραμέτρους όπως η στρατολόγηση νέων Μουσουλμάνων στις τάξεις του ISIS και τη χρηματοδότηση του από το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών και αρχαιοτήτων έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η ανάσχεση της επέκτασης και επιρροής της εγκληματικής αυτής οργάνωσης.
Ωστόσο δυστυχώς, η επιστροφή στη Ψυχροπολεμική ένταση στις σχέσεις μεταξύ Ανατολής-Δύσης κάθε άλλο παρά βοηθάει στην συλλογική αντιμετώπιση του ISIS που σύμφωνα με τον γράφοντα αποτελεί την υπ’ αριθμό 1 απειλή όχι μόνο για την περιφερειακή και διεθνή ασφάλεια αλλά και για τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό. Για τον λόγο αυτό αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα η ταχεία εξομάλυνση στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης και η στενότερη συνεργασία τους μέσα στα πλαίσια του ΟΗΕ για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του φαινομένου της διεθνούς Ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
