Η δικαστική απόφαση για ισόβια κάθειρξη στον πρώην Δήμαρχο Θεσσαλονίκης προκάλεσε αίσθηση. Αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για το αυτονόητο. Η κατάχρηση δημοσίου χρήματος σαφέστατα και πρέπει να οδηγεί σε πολύ βαριές κυρώσεις ώστε να λειτουργεί αποτρεπτικά σε επίδοξους μιμητές.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η βαριά ποινή. Το ζήτημα είναι γιατί και πως επί σειρά ετών υπήρχε το… ακαταδίωκτο για το πολιτικό σύστημα και τις παραφυάδες του στην αυτοδιοίκηση. Κι αν σήμερα ο πέλεκυς πέφτει βαρύς, δεν είναι γιατί άλλαξε το πολιτικό σύστημα αλλά γιατί είναι στριμωγμένο από όλες τις πλευρές. Μοιάζει με το παιδικό τραγουδάκι « Ήταν ένα μικρό καράβι», που λέει «να δούμε ποιος/ποιος θα φαγωθεί…». Κι ο κλήρος έπεσε στον Παπαγεωργόπουλο, όπως έπεσε και στον Τσοχατζόπουλο και όπως ενδέχεται να πέσει σε μερικούς ακόμη.
Επί της ουσίας δηλαδή το πολιτικό σύστημα πετάει βάρος, μήπως και καταφέρει να διασωθεί από τα αποτελέσματα των πράξεων και των παραλείψεών του για δεκαετίες ολόκληρες. Ξέρει πως έχει πολλούς «σκελετούς στην ντουλάπα» ή πιο σωστά στα….ταμεία του. Για αυτό και είναι εξαιρετικά υποκριτική η στάση του.
Ο Παπαγεωργόπουλος καθόταν στην καρέκλα του Δημάρχου επί δώδεκα συναπτά έτη και οι ψίθυροι είχαν αρχίσει ήδη από τα μισά της πρώτης δημαρχιακής του θητείας. Κατάφερε όμως να επανεκλεγεί άλλες δυο φορές. Κι αυτό συνέβη πολύ απλά διότι οι πολίτες εκπαιδεύτηκαν να βλέπουν την αυτοδιοίκηση μέσα από κομματικές παρωπίδες. Το ζήτημα για την τοπική κοινωνία της Θεσσαλονίκης όπως και για κάθε τοπική κοινωνία της χώρας δεν ήταν αν ο Δήμαρχος ήταν λαμόγιο ή όχι, αλλά αν ήταν «δικός μας» ή όχι.
Το περίφημο «χρίσμα» που δίνανε τα κόμματα στους υποψήφιους δημάρχους υπήρξε η καθοριστική αιτία που μετατράπηκε η αυτοδιοίκηση σε θερμοκήπιο σκανδάλων και έκαναν τεράστιες περιουσίες διάφοροι ανεπάγγελτοι και άχρηστοι τύποι που κανονικά δεν θα έπρεπε να τους αφήνουν να περνούν ούτε από την είσοδο του Δημαρχείου. Κατάφεραν όμως να γίνουν Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι δημοτικών επιχειρήσεων και να «λύσουν το πρόβλημά τους». Κι όλα αυτά με μόνο προσόν την κομματική ταυτότητα και έχοντας τη σιγουριά πως δεν πρόκειται να λογοδοτήσουν σε κανέναν, αφού το κόμμα φρόντιζε για όλα.
ΥΓ1: Δεν νοείται κάθαρση που δεν θα περιλαμβάνει την αποκάλυψη του «μαύρου χρήματος» στα ταμεία των πολιτικών κομμάτων, ιδίως από την γερμανική Siemens. Αν νομίζουν πως θα καταφέρουν να τη βγάλουν καθαρή μόνο με τους «Παπαγεωργόπουλους» είναι πολύ γελασμένοι.
ΥΓ2: Ρε παιδιά, εκείνος ο «στρατηγός» του Σημίτη, ο Τσουκάτος, τι κάνει;
