Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Ένα νέο παιδί βρίσκεται στο νοσοκομείο ‘Γεώργιος Γεννηματάς’, έχει να φάει εδώ και 20 μέρες λόγω απεργίας πείνας και η υγεία του βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση αν και προς το παρόν σταθερή. Αυτό που ζητάει είναι να κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματός του να σπουδάσει. Όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία του που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, είτε είναι μέσα στη φυλακή είτε έξω.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, χωρίς να έχει την οποιαδήποτε διαφορά αν αυτό το παιδί είναι αναρχικός ή όχι. Και αντί να του αναγνωριστεί το νόμιμο (δε θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω) δικαίωμά του, αποφασίζεται η αναγκαστική του σίτιση. Βασανιστήριο που διαλύει την αξιοπρέπειά του. Σαν να του λένε, ούτε το δικαίωμα να σπουδάσεις σου αναγνωρίζουμε αλλά ούτε και να πεθάνεις με αξιοπρέπεια.
Τονίζω ότι δεν έχει σημασία ποιος είναι ο Ρωμανός, ποιες οι πολιτικές του πεποιθήσεις και ποιος ο λόγος που μπήκες στη φυλακή, γιατί σπεύδουν πολλοί να πουν πως δεν είναι συνεπές ένας άνθρωπος που θεωρεί το κράτος εχθρό του, και θέτει εαυτόν εκτός νόμου, να ζητεί έπειτα αυτά που ο νόμος του αναγνωρίζει ως δικαιώματα.
Το επιχείρημα δείχνει πόσο διεστραμμένη είναι η αντίληψη που έχουμε για τη δημοκρατία. Ο συλληφθής για ποινικό αδίκημα τιμωρείται με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος. Ο νόμος δεν διερωτάται ποια είναι η άποψη του κατηγορούμενο για εκείνον. Αυτό γίνεται, επίσης διεστραμμένα μέσα από τις εκλογές. Οι δικαστές, οι εισαγγελείς και οι διευθυντές των φυλακών πρέπει να εφαρμόζουν το νόμο. Συνεπώς το παραπάνω επιχείρημα που στην πραγματικότητα αποκρύπτει ένα χυδαίο αίσθημα εκδικητικότητας των πολιτών προς τους παρανόμους και μια ανθρωποφαγική διάθεση λαϊκού δικαστηρίου, κανονικά θα έπρεπε να διατυπώνεται ως εξής: Το κράτος που περιλαμβάνει την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία, είναι αδιανόητο να μην εφαρμόζει το νόμο, ιδιαίτερα ενάντια σε κάποιον που τιμωρείται για την παραβίασή του.
Το γελοιότερο από όλα είναι ο πραγματικός λόγος που δεν του δίνεται η εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθήσει τα μαθήματά του στο πανεπιστήμιο. Φοβούνται ότι θα διαφύγει. Δηλαδή η διοίκηση των φυλακών φοβάται τόσο πολύ την ίδια της την ανεπάρκεια που θυσιάζει το Ρωμανό προκειμένου να αποφύγει τα ρεζιλίκια, αλλά και να φανεί σκληρή απέναντι στους τρομοκράτες. Όπως έκανε ήδη άλλωστε η αστυνομία όταν το έσπασαν στο ξύλο και επεξεργάστηκαν με photoshop τις φωτογραφίες του αλλά και όταν επέμεναν να τον δικάσουν σύμφωνα με το νόμο περι τρομοκρατίας ενώ είχε διαπιστωθεί από τις αρχές ότι η πράξη της ληστείας δεν μπορούσε να συνδεθεί με το συγκεκριμένο πλαίσιο.
