Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πανηγυρικά όσα γράφουμε στο “Rizopoulos Post” και αποδεικνύουν την εγκυρότητα των πηγών μας.
Από προχθές το βράδυ περιγράψαμε ποια είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται από εξωγενείς προς την κυβέρνηση παράγοντες, οι οποίοι επιδείνωσαν τεχνητά το κλίμα και ασκούν πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση για την διάλυση της συγκυβέρνησης.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ύστερα από ένα όργιο διασποράς φημών και «πληροφοριών» μετά τις παραιτήσεις τριών γενικών γραμματέων, των κ.κ. Δημήτρη Βαρτζόπουλου, Ανδρέα Κατσανιώτη και Γιάννη Παναγιωτόπουλου. Κάποιοι άρχισαν να διαβλέπουν εκλογές και κάποιοι τις εισηγούνταν για τις 2 ή τις 9 Νοεμβρίου.
Όσον αφορά πάντως στις παραιτήσεις των γενικών γραμματέων και για να είμαστε σοβαροί, οι κ.κ. Βαρτζόπουλος, Κατσανιώτης και Παναγιωτόπουλος παραιτήθηκαν συμφώνως με τις πρόνοιες του νόμου ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα από το 18μηνο κώλυμα, εφ’ όσον οι εκλογές θα μπορούσαν να διεξαχθούν κανονικά το 2016. Δεν σχολιάζω καν τους «εμπιστευτικούς» ψιθύρους ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Σοφία Βούλτεψη σκεφτόταν να παραιτηθεί ή κάτι περίεργα «παπαγαλάκια» που πετούν από την Κουμουνδούρου μέχρι το Μεταξουργείο διασπείροντας φήμες.
Τα ζητούμενα
Το θέμα είναι ότι κάποια παράκεντρα πιέζουν για εκλογές, ποντάροντας σε δύο λόγους:
» Ο πρώτος αφορά στις δεσμεύσεις που ενδεχομένως έχει λάβει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε συγκεκριμένα συμφέροντα βιομηχάνων, εφοπλιστών και άλλων ισχυρών που φιλοδοξούν να ενταχθούν στον κατάλογο των Ελλήνων δισεκατομμυριούχων. Όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται είναι η απόλυτη αλήθεια.
» Ο δεύτερος έγκειται στην ανασφάλεια που φαίνεται να διακρίνει τον υπουργό Οικονομικών κ. Γκίκα Χαρδούβελη σχετικώς με όσα πρέπει να διαπραγματευτεί με την τρόικα. Μπορεί να νοιώθει πως είναι ο ένας μοναδικός διαπραγματευτής πέρα και πάνω από τη δομή της κυβέρνησης. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Πρέπει να δεχθεί το πλαίσιο συνεργασίας με το επιτελείο που τού εμπιστεύθηκε αυτόν τον ρόλο, καλώς ή κακώς δεν θα το κρίνουμε τώρα.
Αν είναι σωστές οι πληροφορίες μου, αυτό ήταν και το νόημα της χθεσινοβραδυνής συνεργασίας του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά με τον κυβερνητικό εταίρο κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Μεταξύ των άλλων λέγεται ότι ακούστηκε η φράση ότι «αντί να τρωγόμαστε μεταξύ μας, ας τσακωθούμε την τρόικα». Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αρκεί να αντιμετωπισθεί οποιοσδήποτε κίνδυνος πολιτικού ατυχήματος. Περί αυτού τα είπα και ελάλησα ήδη.
Και μετά την Τετάρτη
Δεν εξετάζω ποιος πρότεινε την έναρξη των διαδικασιών παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση από την Ολομέλεια της Βουλής. Η ενέργεια αυτή επιβεβαιώνει τις πληροφορίες μας ότι οι πιο κρίσιμες κινήσεις στη σκακιέρα θα γίνουν τις επόμενες ημέρες.
Δεν είναι τυχαίο ότι εν όψει της εκδήλωσης για τα 40χρονα της Ν.Δ. στη «Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών», ο πρωθυπουργός θα απαντήσει σε όσους θεωρούν ότι εύκολα θα βρεθεί ένας πρόθυμος «Παπαδήμος» να ηγηθεί σε ένα ακόμα κυβερνητικό συνονθύλευμα που μπορεί να μη μοιάζει με τον «Φρανκεστάιν» αλλά με κλαδική από το Γούντστοκ και τα Μάταλα. Άλλωστε οι πρόσφατες αναφορές βουλευτών όπως ήταν ο κ. Πέτρος Τατσόπουλος ή ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης για τη σύμπραξη μέρους της Ν.Δ. με μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και αντιστρόφως εξακολουθούν να απασχολούν όσους αναλώνονται με την «Κάμα Σούτρα» της διακυβέρνησης εν καιρώ κρίσεως.
Ακόμα και μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, έχουμε μπροστά μας πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα. Ο Νοέμβριος θα είναι πολύ σημαντικός μήνας, επαναλαμβάνω.
Όπως μου έλεγε Γερμανός πολιτικός αναλυτής, «αν η κυβέρνηση Σαμαρά διέλθει τις 30 «Συμπληγάδες» ημέρες του Νοεμβρίου, ίσως μπορεί να ελπίζει στην πολιτική αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ».
Οψόμεθα εις Φιλίππους!
