Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Από εκδηλώσεις και συμπεριφορές που παραπέμπουν ευθέως στο… φάντασμα Μπαλτάκου χαρακτηρίζονται οι παρεμβάσεις του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά το τελευταίο διάστημα.
Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μίλησε σε γλώσσα εμφυλιοπολεμική της δεκαετίας του ’50.
Μία βδομάδα αργότερα, «καταδέχτηκε» να πάρει προσωπικά τηλέφωνα κορυφαία στελέχη της ΝΕΡΙΤ απαιτώντας να μη μεταδώσουν την ομιλία και συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα, με αποτέλεσμα τρία στελέχη της ΝΕΡΙΤ να παραιτηθούν – οποία διακωμώδηση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό των διεβεβαιώσεων περί «ανεξάρτητης» και «μη κομματοκρατούμενης» ΝΕΡΙΤ…
Παράλληλα, ήρθε η καταγγελία του TOC της Έλλης Στάη, σύμφωνα με την οποία «ο Αντώνης Σαμαράς τηλεφώνησε σε πρόσωπα-κλειδιά στις διοικήσεις κεντρικών ΜΜΕ για να μη μεταδοθεί η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα από τα ιδιωτικά κανάλια», ενώ «ανώτερα κυβερνητικά στελέχη έκαναν τηλεφωνήματα σε εφημερίδες για να υπάρξει επιθετική στάση έναντι της ομιλίας Αλέξη Τσίπρα στα φύλλα της Δευτέρας», αποδεικνύοντας ότι η κυβερνητική παρέμβαση στη ΝΕΡΙΤ ήταν μόνο η κορυφή του «παγόβουνου».
Ύστερα, ακολούθησε κάτι που συνιστά διεθνή πρωτοτυπία για κοινοβουλευτικές δημοκρατίες του αναπτυγμένου κόσμου: ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού που κατακεραυνώνει πρωτοσέλιδη… γελοιογραφία της εφημερίδας «Ποντίκι» με τα εξής λόγια: «Το άθλιο πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», οι εμπνευστές του και όσοι κρύβονται πίσω από τους εμπνευστές του, να γνωρίζουν ότι αυτή η κυβέρνηση δεν άγεται, ούτε φέρεται, ούτε κάμπτεται από κανέναν»!
Απείρως σημαντικότερο όμως είναι το γεγονός ότι τα ερμφυλιοπολεμικά «έργα» εμπνέονται από μια εμφυλιοπολεμική θεωρία. Από την παλαιότερη «ατάκα» του στη Βουλή, όταν απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα είπε «Θα κάνουμε το παν για να μην κυβερνήσετε ποτέ!», φτάσαμε πλέον στην ανοιχτή διατύπωση της άποψης ότι η αξιωματική αντιπολίτευση και ο επικεφαλής της είναι «εθνικός κίνδυνος». Μέχρι του σημείου να λέγεται ανοιχτά ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, θα έχουμε μαζική φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες (bank run)!
Δυστυχώς όλα αυτά δεν μπορούν να εκληφθούν απλώς σαν μια επιστροφή του ιδεολογικού λόγου στη δομή και τα κλισέ της μετεμφυλιακής περιόδου. Είναι πλέον φανερό ότι ο πρωθυπουργός εμπνέεται από το «πνεύμα» Μπαλτάκου, ότι η θέση του Μπαλτάκου δεν ήταν τυχαία, ότι ο κύκλος των «σκληρών» του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος είναι πανίσχυρος, ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι έτοιμος να «παίξει» με τις βασικές παραδοχές και το άγραφο «σύνταγμα» της Μεταπολίτευσης, βάσει του οποίου η ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία ήταν θεμελιώδης όρος της δημοκρατίας.
Αν η εναλλαγή των κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία θεωρείται «απόκλιση από την κανονικότητα», τότε ανοίγει ο δρόμος (και η όρεξη σε πολλούς…) για κάθε είδους εκτροπές. Τότε δεν μιλάμε για κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου, αλλά για κοινοβουλευτική αυταρχία αφρικανικού, απωανατολικού ή μεσανατολικού τύπου, όπου κυβερνήσεις εγκαθίστανται ή ανατρέπονται με πραξικοπήματα και σε συνθήκες πραγματικά εμφυλιοπολεμικές.
Όταν οι «σκληροί» του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80 φώναζαν το σύνθημα «Ποτέ πια Δεξιά» στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και ο Ανδρέας Παπανδρέου το επαναλάμβανε από την εξέδρα, η… Δεξιά διαμαρτυρόταν για αντιδημοκρατική λογική και για απόπειρα «απαγόρευσης» της δημοκρατικής εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία. Ωστόσο, τότε η κοινοβουλευτική δημοκρατία ήταν πολύ ανθεκτική και όλα αυτά δεν ήταν παρά προεκλογικές στρατηγικές. Τώρα, ύστερα από 4 χρόνια «εκτάκτων νομοθεσιών» προς χάριν των μνημονίων που κουρέλιασαν το σύνταγμα και το δικαιικό σύστημα της χώρας, ενώ ξύπνησε προς στιγμή ο εφιάλτης της «ανάμιξης του στρατού στην πολιτική» και ενώ νομιμοποιήθηκε η διακυβέρνηση από κόμματα μειοψηφίας, η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει γίνει «σουρωτήρι», έχει εξασθενήσει σημαντικά και είναι ευάλωτη σε κάθε λογής εκτροπές και τερατογενέσεις.
Ιδιαίτερα όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός πράττει και ομιλεί σε κατάσταση πανικού και εμφυλιοπολεμικού οίστρου…
