Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Όπως το είχαμε προβλέψει, ο κ. Σαμαράς θα προσπαθήσει να συνδέσει τους 180 που απαιτούνται για την εκλογή του ΠτΔ και ως εκ τούτου, την παραμονή του ίδιου στην πρωθυπουργία, με τους 180 που απαιτούνται για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Μέχρι τώρα, η εκλογή του ΠτΔ έπαιζε ρόλο για την παραμονή ενός πρωθυπουργού στη θέση του, τώρα θα παίξει αυτό το ρόλο και το ίδιο το Σύνταγμα.
Στην ομιλία του χθες ο κ. Σαμαράς, για τα 40 χρόνια της ΝΔ, ανακοίνωσε ότι σε λίγες εβδομάδες, θα αρχίσει στη Βουλή η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Πιστεύουμε πως η κινδυνολογία, οι φοροελαφρύνσεις (που ΘΑ έρθουν στο μέλλον) καθώς και η αναθεώρηση του Συντάγματος, θα είναι τα βασικά επιχειρήματα του κ. Σαμαρά, τόσο κατά τη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης, όσο και για την περίπτωση προεκλογικού αγώνα.
Επιγραμματικά έθιξε και χθες κάποιες συνταγματικές αλλαγές, όπως η εκλογική σταθερότητα, δηλαδή το να γίνονται εκλογές μόνο κάθε 4 χρόνια (που προφανώς συναρτάται με τον τρόπο εκλογής του ΠτΔ), το ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού, την ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, τον εκλογικό νόμο, την βουλευτική ασυλία, την ευθύνη των υπουργών κ.λ.π.
Είναι βέβαιο πως ο κ. Σαμαράς θα συνδέσει τις αλλαγές αυτές, για τις οποίες διψούν όλοι οι Έλληνες, με την εκλογή του ΠτΔ. Θα είναι δύσκολο για κάποιους βουλευτές, ακόμα και γι’ αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ, να αρνηθούν τουλάχιστον την αναγκαιότητα αυτών των αλλαγών, άσχετα με το τι θα πράξουν τελικά. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και αν δεν καταφέρει να εκλέξει ΠτΔ, τότε οι συγκεκριμένες συνταγματικές αλλαγές, μαζί με την κινδυνολογία, θα είναι τα κύρια προεκλογικά του επιχειρήματα.
Όπως αντιλαμβανόμαστε πλέον όλοι, το Σύνταγμα είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του πολιτικού προσωπικού. Δεν αφορά το λαό, αλλά μόνο τις εσωτερικές ισορροπίες του πολιτικού συστήματος, ούτε μπορεί να επέμβει ο λαός στον ύψιστο νόμο του κράτους που υποτίθεται πως είναι συμβόλαιο των ίδιων των πολιτών και που θα έπρεπε να αφορά τους ίδιους. Οι πολιτικοί το κατάρτισαν και μόνο οι πολιτικοί το αναθεωρούν, σύμφωνα με τα συμφεροντά τους. Οι πολίτες απλά παρακολουθούν και οι πιο πολλοί ούτε καν γνωρίζουν τι είναι Σύνταγμα.
Όμως, επ’ ευκαιρία του διαλόγου που θα ανοίξει στα ΜΜΕ φυσικά (μεταξύ των προβεβλημένων του συστήματος και όχι των πολιτών), θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι τα παιχνίδια με το Σύνταγμα θα πρέπει να τελειώσουν και ότι το Σύνταγμα θα πρέπει να περάσει στην αποκλειστική αρμοδιότητα του λαού, όπου και φυσιολογικά ανήκει.
