Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος ο Παναθηναϊκός με το θέμα Σισέ, αλλά η αποτυχία απόκτησης του Γάλλου σταρ δεν αναιρεί την ελπίδα ότι κάτι πάει να αλλάξει στα λιμνάζοντα ύδατα των πράσινων επενδύσεων.
Γνώμη μας είναι ότι η κριτική που ασκείται στη διοίκηση Αλαφούζου (και στους Πατέρα, Βγενόπουλο που εμπλέχθηκαν οικονομικά στην προσφορά επιστροφής του Σισέ) για «κοροϊδία» και «απατηλά όνειρα» προς τον κόσμο της ομάδας, είναι τουλάχιστον υπερβολική.
Ο Παναθηναϊκός είχε πάρει τη σύμφωνη γνώμη του Σισέ για να προχωρήσει στην προσπάθεια υπέρβασης. Κάλυψε το συμβόλαιο του Γάλλου μέχρι το καλοκαίρι (700 χιλιάρικα), αλλά θα έπρεπε να πληρώσει και άλλο μισό εκατομμύριο στην ΚΠΡ για να ισοφαρίσει την πρόταση από το Κατάρ προς τους Άγγλους.
Το να λέει κάποιος ότι ο ΠΑΟ έχασε τον Σισέ για 500 χιλιάρικα είναι εύκολο. Εξίσου εύκολο θα ήταν να κατηγορηθούν οι πράσινοι ότι στην εποχή που ψάχνουν μαντήλι για να κλάψουν, πήγαν και έδωσαν 1,2-1,3 εκ ευρώ για να πάρουν τον Σισέ δανεικό για 4 μήνες. Αυτό δε θα ήταν απλώς υπέρβαση, θα ήταν υπέρβαση… μαλακίας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Γάλλος προτίμησε το Κατάρ γιατί πήρε πολλά περισσότερα ο ίδιος απ’όσα θα του έδινε η επιστροφή στην Ελλάδα ή η απόφαση να καθίσει στο συμβόλαιό του με τους Λονδρέζους.
Την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό θα μπορούσε να τη δείξει πιέζοντας την ΚΠΡ και «πιέζοντας» την τσέπη του, αλλά προς το παρόν περιορίστηκε σε μια συγνώμη προς τους πράσινους και στην υπόσχεση ότι το καλοκαίρι είναι κοντά.
Τότε ο Σισέ θα «ξαναμετρήσει» την αγάπη του προς το τριφύλλι, αλλά κι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να είναι πιο επιφυλακτικός. Διότι οι πίκρες του κόσμου του είναι μαζεμένες κι όταν πασπαλίζονται με φρούδες ελπίδες, η «πληγή» αντί να επουλώνεται γίνεται οργή…
Φταίει, δε φταίει η ΠΑΕ…
