Ο Μπίλλυ κυκλοφορούσε σκελετωμένος και άρρωστος πολλούς μήνες στα Οινόφυτα Βοιωτίας. Η εικόνα του ήταν τρομακτική. Μόνο για σκύλος δεν έμοιαζε. Η μέρα που που θα «σβήσει» δεν αργεί, σκεφτόταν όποιος τον αντίκριζε… Στην ουσία το μόνο που διακρινόταν πάνω του ήταν τα κόκαλά του…
Μέχρι που οι εθελοντές της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης ενημερώθηκαν για την κατάστασή του και έσπευσαν αυθημερών στην περιοχή για να τον βοηθήσουν. Τόσο οι εθελοντές όσο και ο αρμόδιος γιατρός αντίκρυσαν εκείνη την ημέρα το χειρότερο περιστατικό εγκληματικής αμέλειας εδώ και χρόνια.
Ο Μπίλλυ έπασχε από ψώρα, ερλίχια και λεϊσμανίαση (καλαζάρ), και ήταν τόσο απισχνασμένος που μετά βίας κρατιόταν στα πόδια του. Όμως ο Μπίλλυ ήθελε να ζήσει. Μετά από 2μηνη θεραπεία, μεταμορφώθηκε στα χέρια των εθελοντών. Ανακτά την υγεία του και σταδιακά επανέρχεται στη ζωή….
