Γράφει ο Χρήστος Κοροπούλης*
Φράιμπουργκ
Απρίλιος 2013
Του ανταποκριτή μας στο Βερολίνο.
Δε στάθηκε ιδιαίτερα δύσκολο να τον εντοπίσουμε στην ηλιόλουστη καταπράσινη μικρή πόλη του Φράιμπουργκ, στο Νότο και Δυτικά της Γερμανίας. Ήταν Κυριακή πρωί και τον βρήκαμε να παίρνει τον ήλιο του καθισμένος σε ένα παγκάκι στο καταπράσινο μεγάλο πάρκο της πόλης. Ήταν ο συμμαθητής σε όλο το σχολείο του Γερμανού υπουργού των οικονομικών Wolfgang Schauble , o Gerhard .
O Gerhard διένυε το εβδομηκοστό δεύτερο έτος της ζωής του και συνταξιούχος πια, πρώην υπάλληλος στο περίφημο πανεπιστήμιο της πόλης, απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα στο πάρκο. Ίσως γι΄ αυτό ήταν πρόθυμος να μας απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
Του είπαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα και ενδιαφερόμαστε να προσεγγίσουμε το Wolfgang Schauble, από την ανθρώπινη πλευρά του. Να μάθουμε πως πέρασε τα παιδικά του χρόνια και ότι πιο κατάλληλος άνθρωπος από το Gerhard δεν υπήρχε.
Στο άκουσμα ότι είμαστε από την Ελλάδα, δίστασε λίγο. Κοίταξε δεξιά και αριστερά και όταν βεβαιώθηκε ότι μόνο εμένα (και το διερμηνέα μου μια και δεν γνωρίζω γερμανικά) είχε απέναντί του. Μας προσκάλεσε να κάτσουμε στο παγκάκι δίπλα του.
Άρχισε να μας λέει πως αν και ο Wolfgang δεν ήταν φίλος του, με κανένα δεν είχε άλλωστε στην τάξη ιδιαίτερες σχέσεις, θυμάται καλά πως ήταν ένα ψηλόλιγνο αθλητικό αγόρι, πάντοτε πρώτος μαθητής. Ήταν το δεξί χέρι του εκάστοτε δάσκαλου σε όλες τις τάξεις. Όποτε κάποιο παιδί έκανε μια αταξία μικρή η μεγάλη, ο Wolfgang τη μετέφερε στο δάσκαλο για τα περαιτέρω.
Για να ήταν ακριβής ο Gerhard, πιο πολύ φοβούνταν στην τάξη το Wolfgang παρά το δάσκαλο. Απ΄ όσο γνωρίζει δεν πρέπει να είχε κάποιο ιδιαίτερο φλερτ στα χρόνια του σχολείου. Ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός από τον εαυτό του και για να είναι πρώτος μαθητής, δε θεωρούσε σκόπιμο να χάνει χρόνο σε τέτοιου είδους ενασχολήσεις, όπως μια φορά του είχε εκμυστηρευθεί.
Θυμάται μάλιστα πως όταν ένα όμορφο νεαρό κορίτσι, η Hanna, που ήταν τσιμπημένο μαζί του, ζήτησε απ΄ το Wolfgang να βγούνε έξω ένα Σάββατο βράδυ με άλλους φίλους, δεκαέξι – δεκαεπτά χρονών θα ήταν τότε, ο Wolfgang της απάντησε πως δεν ήταν αυτό δυνατόν γιατί δεν είχε λεφτά και ο πατέρας του που τον δάνειζε χρήματα το έκανε με πολύ υψηλό επιτόκιο, το οποίο δεν μπορούσε να αποπληρώσει στην ώρα του!
Εκείνη τη στιγμή ήρθε μία μεσήλικη κυρία, μάλλον η κόρη του Gerhard και λέγοντάς του κάτι στ΄ αυτί τερμάτισε τη συνομιλία μας βοηθώντας τον να σηκωθεί. Ήταν πια μεσημέρι και ο Gerhard αφού μας χαιρέτησε ευγενικά έφυγε με την κόρη του μάλλον για το Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι.
* Ο Χρήστος Κοροπούλης είναι δικηγόρος
