Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Ο Ελευθέριος Συναδινός είναι ο πρώτος ευρωβουλευτής στα χρονικά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που υποχρεώθηκε να αποχωρήσει από τη συνεδρίαση της Ολομέλειας. Σε παρέμβασή του για το προσφυγικό ανέφερε ότι «όπως έχουν γράψει Οθωμανοί επιστήμονες, οι Τούρκοι είναι βάρβαροι, είναι βρόμικοι, είναι όπως τα σκυλιά που γαβγίζουν και όταν επανέλθει ο εχθρός υποχωρούν». Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου αποφάσισε να τον αποβάλει, διότι οι παραπάνω δηλώσεις, σύμφωνα με το άρθρο 165 της Ε.Ε., συνιστά «για κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα οποία είναι προσηλωμένη και υποκλίνεται η Ε.Ε».
Η πρώτη αντίδραση στην είδηση είναι ο πανηγυρισμός. Κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο σας λέει ψεμματάκια. Ήταν ευσεβής πόθος πολλών από εμάς να δούμε κάποια στιγμή είτε εντός είτε εκτός των τειχών μας αυτούς τους θιασώτες του μίσους και του ρατσισμού να υφίστανται τις συνέπειες του ιδεολογικού τους απόπατου και μάλιστα σε κοινή θέα. Εν προκειμένω σε πανευρωπαϊκή θέα. Ο κύριος Συναδινός αποφάσισε να ξεβρακώσει την ιδεοληψία και τη μισαλλοδοξία που πρεσβεύει τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα που εκπροσωπεί, λογάριασε όμως χωρίς τον ξενοδόχο που δεν θα δεχόταν μέσα σε ένα ναό δημοκρατίας αυτού του είδους τη προσβολή «δημοσίας αιδούς» ή μάλλον «δημοκρατικής αιδούς».
Η δημοκρατία και τα βαθιά ριζωμένα ιδεώδη της δεν χαρίζουν κάστανα. Άπαξ και της καταφέρεις χτύπημα κάτω από τη ζώνη, αργά ή γρήγορα το πληρώνεις διπλά και τρίδιπλα και δεν προλαβαίνεις καν να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, πόσω μάλλον όταν το χτύπημα σου είναι προϊόν καθαρής πρόθεσης και όχι αμέλειας. Και εδώ που τα λέμε, όσο αντιδημοκρατικό κι αν ακουστεί, αυτά τα βδελύγματα έχουν απολέσει προ πολλού κάθε δικαίωμα υπεράσπισης του εαυτού τους. Η απομόνωση τους πρέπει να είναι αποφασιστική και άμεση, ακριβώς όπως την εφάρμοσε ο κύριος Σουλτς. Όπως άλλωστε είχε πει κι ένας μέγας διανοητής του περασμένου αιώνα: «Η αλήθεια μισεί την υπεράσπιση».
Δευτερευόντως, οδηγούμαστε σε μία θλιβερή διαπίστωση. Ότι οι Συναδινοί κάθε είδους είναι εκεί με λαϊκή εντολή. Είναι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού σε ευρωπαϊκό επίπεδο και το δικαίωμα να μας κάνουν ρεζίλι τους το δώσαμε εύκολα, ανώδυνα και αβασάνιστα εμείς. Τι ειρωνεία! Μέσω της ύψιστης δημοκρατικής διαδικασίας, τις εκλογές, στείλανε κάποιοι σε έναν χώρο δημοκρατίας και αλληλεγγύης, έναν πολέμιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και του ευρωπαϊκού οικοδομήματος! Βρες τα λάθη!
Δεν χρειάζεται όμως ούτε λεκτική βία ούτε φαμφάρες για να θριαμβεύσει το δίκαιο. Χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα: τον ίδιο του τον εαυτό. Ο νόμος δεν προκαλεί πόνο όπως η βία, όταν όμως έρθει η ώρα να εφαρμοστεί, ο τιμωρηθείς εύχεται να μην αποφάσιζε να αναμετρηθεί μαζί με έναν τέτοιο ρωμαλέο αντίπαλο. Εύχεται να κατάπινε οποιουδήποτε είδους κακία, προκατάληψη, απρόκλητη επίθεση, μίσος και άλλα κακά από το κουτί της Πανδώρας. Ό,τι και να κάνουν λοιπόν, μία είναι η λύση: πνίξτε τους στο ποτάμι της νομιμότητας! Ίσως καλοτυχίσουν να βγουν εξαγνισμένοι από την ασχήμια της ψυχής τους.
