Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Ο ΣΥΡΙΖΑ βαρύνεται με τρία βαρίδια ιδεολογικού χαρακτήρα, τρεις ιδεολογικές αγκυλώσεις, οι οποίες θα τον οδηγήσουν σε βέβαιη αποτυχία και τη χώρα σε χειρότερη κατάσταση.
1) Ως αριστερό κόμμα θέλει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κράτος, τη στιγμή που το κράτος είναι αυτό που χρεοκόπησε και όχι οι πολίτες. Αντί λοιπόν να επιζητεί ένα μεγαλύτερο κράτος «πατερούλη» που θα εξακολουθεί να καπελώνει την κοινωνία και να την οδηγεί στην ασφυξία, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε κοινωνικοποίηση του κράτους. Δηλαδή πλήρη αποκέντρωση και μεταφορά αρμοδιοτήτων, εξουσίας και δημοκρατικού ελέγχου στην κοινωνική βάση.
2) Ως αριστερό κόμμα ασπάζεται τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» όλων των εξουσιών σε ένα κομματικό κέντρο, εύκολα ελεγχόμενο από την οικονομική ολιγαρχία και εύκολα εκβιάσιμο, τη στιγμή που αντιθέτως πρέπει να μεταφέρει εξουσίες στα χέρια των πολιτών και να τους κάνει συμμέτοχους στη διακυβέρνηση της χώρας, ώστε αφενός να ενεργοποιήσει το λαό, αφετέρου να τον έχει συμπαραστάτη εναντίον των ολιγαρχικών συμφερόντων και
3) Ενώ κινείται μέσα σε ένα μονοπολιτικό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον όπου δεν ισχύει το δίπολο Αριστερά – Δεξιά και όπου τα πάντα κατευθύνονται και εξουσιάζονται από την διεθνή ολιγαρχία (διαπλεκόμενο και αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι και η ντόπια ολιγαρχία), εντούτοις νομίζει ότι θα δημιουργήσει μέσα σ’ αυτό το νεοφιλελεύθερο μονοπολικό περιβάλλον ένα αριστερό αντίπαλο πόλο. Όμως, η αριστερά έχει αποτύχει διεθνώς και προφανώς ουδόλως θα επιτρέψει η παγκοσμιοποιημένη ολιγαρχία να δημιουργηθεί αυτός ο πόλος. Πρέπει να αντιληφθεί ότι το αντίδοτο στην ολιγαρχία δεν είναι η αποτυχημένη αριστερά, αλλά η δημοκρατία. Όμως αντίθετα, όπως είδαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κρατικίστικη συγκεντρωτική ιδεολογία και νοοτροπία.
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάξει γρήγορα απόψεις και δεν αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, τότε και ο ίδιος θα αποτύχει και η χώρα θα πάει πάρα πολύ πίσω, αντί να εκτιναχθεί μπροστά.
