Συνέντευξη στη Χρύσα Βαλαμουτοπούλου
Κύριε Τσαλταμπάση, μόλις κάνατε το σκηνοθετικό σας ντεμπούτο με το «Love Kills» στο Theatro Victoria. Πως θα αξιολογούσατε τον εαυτό σας ως σκηνοθέτη;
Θα ήταν περίεργο να αξιολογήσω εγώ τον εαυτό μου σε ο,τιδήποτε, αυτό είναι προτιμότερο να το κάνουν τρίτοι. Αυτό που εγώ μπορώ να πω, είναι ότι έκανα με σιγουριά και σαφή σκηνική άποψη, μια παράσταση, της οποίας το αποτέλεσμα με εκφράζει καλλιτεχνικά και αισθητικά. Δεν προσπάθησα να εντυπωσιάσω ως σκηνοθέτης, παρά θέλησα να δουλέψω ουσιαστικά με τους ηθοποιούς και το έργο, για να βγει ένα αποτέλεσμα κατανοητό μεν για το κοινό, όχι “εύκολο” όμως στην όλη διαδικασία του.
Επιλέξατε να σκηνοθετήσετε τη βραβευμένη με Tony Award, κωμωδία του Aμερικανού, θεατρικού συγγραφέα Μάρεϊ Σίσγκαλ. Τι είναι εκείνο που σας ώθησε να κάνετε αυτή την επιλογή;
Η σκηνοθεσία είναι ένα κομμάτι της θεατρικής δημιουργίας που πάντα με απασχολούσε και με ενδιέφερε. Όταν μου έγινε η πρόταση και εξετάζοντας την σφαιρικά, αισθάνθηκα ότι το “πακέτο” ήταν ιδανικό. Ωραίο θέατρο, με πολύ καλό ιστορικό παραστάσεων και επιλογών, ωραία ομάδα ηθοποιών, πολύ ιδιαίτερο και πολυεπίπεδο έργο του Μάρευ Σισγκαλ. Τι καλύτερο λοιπόν από μια τέτοια αρχή που δεν την κυνηγάει το άγχος της κακώς εννοούμενης εμπορικότητας, παρά μόνο η χαρά της δημιουργίας.
Πώς σκιαγραφείτε το προφίλ ενός καλού σκηνοθέτη;
Τα κυριότερα για μένα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν σε έναν σκηνοθέτη, χωρίς να αποκλείω άλλα επιπλέον, είναι όραμα, φαντασία, οργάνωση, ευελιξία, κατάλληλη συμπεριφορά στους ηθοποιούς έτσι ώστε να βγάλει το καλύτερο αποτέλεσμα από τον καθένα.
Στην παράσταση αυτή, πρωταγωνιστεί η σύντροφος σας Αγοραστή Αρβανίτη. Ποιές προκλήσεις συναντήσατε καθώς την σκηνοθετούσατε;
Αυτό που ήθελα ήταν να μη την αδικήσω έναντι των υπολοίπων. Συνήθως, λένε ότι στους δικούς μας φερόμαστε μεροληπτικά και ευνοϊκά, εγώ πάλι με τους δικούς μου είμαι πιο σκληρός και απαιτητικός και η σκέψη μου ήταν να μη φτάσω στο άλλο άκρο. Τα πράματα όμως κύλησαν πολύ καλύτερα κι από ότι φανταζόμουν κι αυτό κυρίως γιατί και η Αγοραστή αλλά και οι άλλοι δύο ηθοποιοί ήταν τόσο μάχιμοι και δυνατοί υποκριτικά που με απάλλαξαν από πολλές δυσκολίες.
Έχετε μέχρι στιγμής ακολουθήσει τον δρόμο της κωμωδίας ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Θα πειραματιζόσασταν σε κάποιο άλλο είδος;
Ο διαχωρισμός σε κωμωδία και δράμα είναι πολύ γενικός. Από καμία καλή κωμωδία δεν λείπει το δράμα όπως και από κανένα καλό δράμα δεν λείπει η κωμωδία. Η αναλογία είναι αυτή που τα διαχωρίζει. Εγώ λατρεύω τα έργα που η αναλογία “γέρνει” στη κωμωδία. Όμως, το κάθε έργο έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα και εγώ πειραματίζομαι κάθε φορά σε κάθε έργο, χωρίς να ακολουθώ κάποια συνταγή. Τον ίδιο ρόλο μπορεί να τον κάνουν 100 ηθοποιοί και να δεις 100 διαφορετικές εκδοχές. Οπότε πειραματίζομαι συνέχεια, δεν περιμένω κάτι άλλο για να το κάνω.
Παράλληλα, πρωταγωνιστείτε στους «Τενόρους» στο πλευρό του Βλαδίμηρου Κυριακίδη. Πώς θα χαρακτηρίζατε αυτή τη συνεργασία;
Ο Βλαδίμηρος είναι τόσο γλυκός και δοτικός άνθρωπος και συνεργάτης, που η φετινή συνεργασία είναι από τις δημιουργικότερες και ομαλότερες που είχα. Το είδος της φάρσας ήταν μια πρόκληση γιατί έχει ειδικούς και συγκεκριμένους κώδικες που είχε πολύ ενδιαφέρον το “ταξίδι” της ανακάλυψής τους. Μετά το Πάσχα ξεκινάμε παραστάσεις και στη Θεσσαλονίκη, στο ΡάδιοΣίτι και το καλοκαίρι θα κάνουμε και περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Πιστεύετε πώς υπάρχει τελικά μυστικό για την επιτυχία; Τι είναι αυτό που προτιμάει το θεατρικό κοινό;
Το κοινό θέλει αλήθεια, φαντασία, πάθος και τίμιες προθέσεις απέναντί του. Αυτό πιστεύω εγώ. Συνταγές δεν υπάρχουν. Μόνο ξερόλες που νομίζουν ότι τις ξέρουν…
Ποιά δουλειά από όλες όσες έχετε κάνει μέχρι σήμερα, νιώθετε πώς αγάπησε περισσότερο το κοινό και γιατί;
Είχα την ευτυχία, μέχρι τώρα, να είμαι σε πολλές τέτοιες. Από το θέατρο (Μπακαλόγατος, Ένα παιδί μετράει τα άστρα, Λυσιστράτη, Μήλο, Βαφτιστικός κλπ), τη τηλεόραση ( Ευτυχισμένοι Μαζί, Πίσω στο σπίτι, κλπ…) μέχρι και τον κινηματογράφο (η ταινία μου “Πέμπτη και 12” βγήκε πρώτη στα εισιτήρια το 2014, “Λούφα και Απαλλαγή”, “Ηλίας του 16ου” κλπ)
Βιώνουμε εποχές κρίσεως σε πολλά επίπεδα. Πόσο έχει επηρεαστεί το θέατρο από αυτό το γεγονός;
Η κρίση θέλω να πιστεύω ότι επηρέασε θετικά το θέατρο, αφού έκανε όλους μας να είμαστε προσεκτικότεροι και επιλεκτικότεροι με αποτέλεσμα να γίνονται παραστάσεις και συνεργασίες που προ κρίσης ίσως και να μη τις φανταζόμασταν.
Με αφορμή την πρόσφατη απονομή των Βραβείων Όσκαρ 2015, πού θα δίνατε το βραβείο για την καλύτερη Ταινία; Για το καλύτερο Α’ Ανδρικό Ρόλο;
Γενικότερα, θα έδινα βραβείο στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, που τον θεωρώ ηθοποιό και καλλιτέχνη πολύ σπουδαίο και τρομερά εξελίξιμο, που δεν το έχει πάρει ποτέ. Δε ξέρω καν αν ήταν υποψήφιος βέβαια, αλλά σε αυτόν θα το έδινα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας με τρία επίθετα;
Δυναμικό, Εγωιστή, Ονειροπόλο
Αν ξέρατε πώς δεν υπάρχει αύριο, τι θα επιλέγατε να κάνετε σήμερα;
Να μείνω αγκαλιά με την οικογένεια, τους φίλους και τη σύντροφό μου.
Πόσο πιστεύετε ότι έχει αλλάξει ο εαυτός σας τα τελευταία χρόνια; Είστε ικανοποιημένος ή όχι από αυτή την αλλαγή;
Αλλάζω φυσιολογικά και ωριμάζω. Προσέχω περισσότερο τις επιλογές μου και δε κάνω υποχωρήσεις για τίποτα που δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία και την αισθητική μου. Βάζω στόχους και φροντίζω να τους πετυχαίνω και ονειρεύομαι με το ίδιο πάθος. Άρα είμαι πολύ ικανοποιημένος από την έκβαση της ζωής μου.
Αν η ζωή σας ήταν θεατρικό έργο, τι τίτλο θα βάζατε;
“Ταξίδι στο όνειρο”.
Καλή σας επιτυχία σε ό,τι κάνετε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
