Η απουσία βαλκανικής πολιτικής μας έφερε στο σημείο να μας κουνάει το δάχτυλο μέχρι και η Αλβανία για την ΑΟΖ. Το ζήτημα ανέκυψε μετά από σχετικές δηλώσεις του κόμματος των Τσάμηδων στα αλβανικά ΜΜΕ όπου κατηγόρησε την Ελλάδα ότι λειτουργεί με μονομερή τρόπο έναντι των γειτόνων της, προξενώντας αστάθεια στην περιοχή. Στην συνέχεια, την σκυτάλη πήρε η αλβανική εφημερίδα «Gazeta Shqiptare» η οποία επικαλέστηκε επίσημες πήγες του αλβανικού υπουργείου εξωτερικών σύμφωνα με τις όποιες τα Τίρανα προτίθενται να αντιδράσουν με έντονο τρόπο σε οποιαδήποτε μονομερή κίνηση της Αθήνας στο ζήτημα της ΑΟΖ. Βέβαια, το πώς οι πρόσφατες διαρροές στο ελληνικό τύπο θεωρηθήκαν επίσημες θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης από την αλβανική πλευρά είναι μια άλλη ιστορία… Αλλά, αφού οι κύκλοι του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών επιτρέπουν τέτοιου είδους επικοινωνιακά παίγνια με τα εθνικά θέματα σε συγκεκριμένη μερίδα ελληνικών εκδοτικών συμφερόντων, γιατί να μην ασκήσουν προπαγάνδα και οι Αλβανοί ομόλογοι τους;
Όσο και να διαφωνεί κανείς με αυτή την κατευναστική προσέγγιση έναντι της Τουρκίας, είναι κατανοητό το γεγονός πως οι περιστάσεις δεν μας επιτρέπουν ρητορικούς λεονταρισμούς με την Τουρκία. Όμως στην περίπτωση της Αλβανίας η ισορροπία δυνάμεων είναι ασυζητητί κραυγαλέα υπέρ της ελληνικής πλευράς για να ανέχεται τέτοιου είδους υπόνοιες για την εθνική της ασφάλεια. Όταν σε απειλεί το σαθρό καθεστώς του Σάλι Μπερίσα και σιωπάς, ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά στη διεθνή κοινότητα; Με ποιο διεθνές γόητρο είναι δυνατόν να θεωρηθεί η Ελλάδα ένας αξιόπιστος αμυντικός εταίρος για το Ισραήλ ή να διαπραγματευτούν τα Σκόπια με διάθεση συμβιβασμού τις ελληνικές θέσεις στο χρονίζον ζήτημα του ονόματος;
Όμως, το σημαντικό στην όλη στάση της Αλβανίας δεν είναι καθαυτές οι προειδοποιήσεις τους άλλα με τι διπλωματική αριστοτεχνία έχει καταφέρει η Τουρκία να κινητοποιεί τον παράγοντα των Τσάμηδων υπέρ των τουρκικών συμφερόντων. Κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο να συμβεί, όταν η διαχρονική στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι των Τιράνων υπαγορευόταν από μια ευρωκεντρική λογική που αδιαφορεί για τα ελληνικά συμφέροντα στα Βαλκάνια. Ποια ελληνική κυβέρνηση αξιοποίησε έστω και στο ελάχιστο την μειονότητα της Βόρειου Ηπείρου ως μοχλό πίεσης αν όχι και μέσο προσεταιρισμού μερίδας του αλβανικού πολιτικού συστήματος; Αλλά τέτοιου είδους κινήσεις «εισοδισμού» στις εσωτερικές ισορροπίες ενός γειτονικού κράτους, δεν δύνανται να υλοποιηθούν όταν η μόνη αντίδραση στις αλβανικές προκλήσεις είναι οι επικοινωνιακές πιρουέτες τύπου «κατέβηκα από το αεροπλάνο»!
