Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Πολλοί ισχυρίζονται πως η εν λόγω ΔΕΘ θα είναι η αρχή του τέλους του Αλέξη Τσίπρα, πως τον επόμενο Σεπτέμβριο ως πρωθυπουργός θα ανέβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και άλλα τινά. Επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου, μιας και οι αναλύσεις δεν γίνονται με όρους καφενείου, αλλά απαιτούνται ορισμένες βασικές συνισταμένες-δεδομένες που στην περίπτωση της κυβέρνησης Τσίπρα μας λείπουν θα θα φανούν προς το τέλος του χρόνου. Συνεπώς, βεβιασμένα συμπεράσματα δεν μπορούν να υπάρξουν. Υπάρχει όμως ένα επιμέρους συμπέρασμα, το οποίο είναι ιδιαίτερα αρνητικό για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Αυτό δεν είναι άλλο από την στάση των ΜΜΕ, τα οποία σχεδόν σύσσωμα στρέφονται εναντίον της κυβέρνησης. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κανάλι του Αlpha. O ίδιος ο Δημήτρης Κοντομηνάς παραδέχθηκε πως στήριξε την κυβέρνηση, πλην όμως την προηγούμενη εβδομάδα, πριν αναχωρήσει για τις ΗΠΑ, έδωσε εντολή για σκληρή αντικυβερνητική γραμμή από το δελτίο ειδήσεων και τις εκπομπές της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Αν αθροιστούν όσα μέσα τροποποιούν τη στάση τους έναντι της κυβέρνησης, οι σύμμαχοι του κ. Τσίπρα όλο και λιγοστεύουν και δείχνει να συγκροτείται ένα σχεδόν ενιαίο μέτωπο των μεγάλων media εναντίον της κυβέρνησης.
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση, η οποία βέβαια θα επιχειρήσει να παρουσιαστεί πάλι ως αδικημένη από το σύστημα της διαπλοκής. Απλώς, αυτή τη φορά θα έχει ένα πρόβλημα, γιατί, ισχυρά ΜΜΕ, που είτε αβάνταραν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τήρησαν στάση αναμονής απέναντί του το γυρνούν στην κόντρα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τα όσα θα μεταδίδονται καθημερινά.
Καναλάρχες/μιντιάρχες και δημοσιογράφοι όμως έχουν ένα βασικό πρόβλημα: η κρίση αναξιοπιστίας που μαστίζει τον πολιτικό κόσμο, πιάνει αναμφίβολα και τα μίντια, τα οποία προκάλεσαν πολλές φορές το κοινό αίσθημα με τον τρόπο που κάλυψαν την ειδησεογραφία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εβδομάδα του δημοψηφίσματος, όταν και η στάση των ΜΜΕ ήταν ένας από τους αποφασιστικούς παράγοντες για την σαρωτική επικράτηση του ΌΧΙ.
Κατά τεκμήριο, αυτό που θα συμβεί τώρα θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: τα ΜΜΕ θα προσπαθήσουν να απεγκλωβιστούν από μια συντεχνιακή ρητορική και να προβάλλουν τις αρνητικές επιδόσεις της κυβέρνησης στην οικονομία. Αν τα ΜΜΕ σηκώσουν μόνο το θέμα του «μαύρου» και της απώλειας θέσεων εργασίας, δυστυχώς, δεν θα συγκινηθεί πολύς κόσμος, ενώ και η κυβέρνηση έχει έτοιμη τη δική της γραμμή άμυνας. Αν εμπεδωθεί όμως η εικόνα πως η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο; Αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση δεν μπορεί να το παλέψει με επικοινωνιακά τεχνάσματα, γιατί ο καθένας κάνει στο τέλος του μήνα τον λογαριασμό του νοικοκυριού του και στις περισσότερες περιπτώσεις, πλέον, τα χρήματα δεν του βγαίνουν. Το αυτό ισχύει για πολίτες και επιχειρήσεις, οι οποίες καλούνται να είναι βιώσιμες σε ένα περιβάλλον υπερφορολόγησης, ενώ το κράτος είναι ασυνεπές ως προς τις υποχρεώσεις του προς αυτές.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπη με τον κακό της εαυτό, σε επίπεδο προβολής από τα μίντια, τότε δύσκολα θα μπορέσει να αντιδράσει. Άλλωστε και άλλες κυβερνήσεις τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια την «πάτησαν», όταν τα ΜΜΕ ξεκίνησαν τη συστηματική αποδόμηση και την προβολή της εναλλακτικής. Και μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην έχει την προσωπική λάμψη του κ. Τσίπρα, πλην όμως είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος σε μια εποχή που έχει αρχίσει να φαίνεται πως η «μαγεία» του κ. Τσίπρα είναι περισσότερο επικοινωνιακή και λιγότερο ουσίας.
Με λίγα λόγια: η άποψή μου είναι πως η κυβέρνηση μόλις απέκτησε έναν εχθρό που δεν ήθελε. Η έκβαση του power game σύντομα στις οθόνες μας!
