Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Οι σχέσεις του Αλέξη Τσίπρα με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη είναι το πιο «λεπτό» πράγμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ηγέτης του κόμματος ο πρώτος, ηγέτης της αριστερής πτέρυγας ο δεύτερος, είναι αναγκασμένοι να έχουν ένα επίπεδο σχέσεων με αντιφάσεις αλλά (υποχρεωτικά) και με ένα επίπεδο λειτουργικότητας. Σε κρίσιμες στιγμές των εσωκομματικών διαδικασιών, ο Αλέξης Τσίπρας προτίμησε να αντιμετωπίσει τα ζητήματα απευθυνόμενος αδιαμεσολάβητα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Σήμερα, οι δύο ισχυροί άνδρες του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται μαζί στη Μόσχα, για τις συζητήσεις με τη ρωσική κυβέρνηση – την ίδια στιγμή που μεγάλα διεθνή ΜΜΕ υποδεικνύουν άκομψα στον κ. Τσίπρα την εκδίωξη της αριστερής πτέρυγας από τον ΣΥΡΙΖΑ…
Είναι η πρώτη φορά που ο Παναγιώτης Λαφαζάνης συμμετέχει σε επίσημη αντιπροσωπεία για μια τόσο σημαντική συνάντηση στο εξωτερικό. Όσοι όμως σε αυτό βλέπουν μόνο ένα συμβολικό στοιχείο, κάνουν λάθος. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κατά μία έννοια έχει προετοιμάσει -σε σημαντικό βαθμό- αυτό το ταξίδι. Πριν μία εβδομάδα, ήταν ο κ. Λαφαζάνης στη Μόσχα, για συνομιλίες με τους Ρώσους αξιωματούχους σε θέματα του υπουργείου του (ενέργεια – υποδομές). Επέστρεψε από τις συνομιλίες ενθουσιασμένος, αφού αυτές κάθε άλλο παρά «εθιμοτυπικές» ήταν: κράτησαν πάνω από 5 ώρες, προχώρησαν «σε βάθος και σε πλάτος» και διεξήχθησαν σε πολύ θερμό κλίμα.
Επιστρέφοντας από το ταξίδι του πεισμένος απόλυτα ότι είχε γίνει μια πολύ καλή αρχή, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είχε σημαντική συμμετοχή στην προετοιμασία της τωρινής αποστολής στη Ρωσία υπό τον Αλέξη Τσίπρα.
Πέρα από αυτά, όμως, είναι φανερό ότι το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα, ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι αποφασιστικής σημασίας. Για προφανείς λόγους, τα «ίχνη» όσον αφορά την πραγματική ατζέντα και το πραγματικό αποτέλεσμα των συνομιλιών πιθανότατα θα «μπερδευτούν» – για προφανείς λόγους. Η συνάντηση κορυφής είναι από μόνη της ένας αρκετά ισχυρός και πρόδηλος «υπαινιγμός» που δίνει την ευκαιρία στους δύο ηγέτες να είναι κατά τα άλλα πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις. Δεν έχουν κανένα λόγο να προκαλέσουν περισσότερες ανησυχίες απ’ όσες έχει προκαλέσει ήδη η συνάντηση αυτή καθαυτή. Ήδη τα δυτικά ΜΜΕ βρίθουν άρθρων γεμάτων ανησυχίες για το ενδεχόμενο να επιλέξει η Ελλάδα να στηριχτεί στη Ρωσία για να αντισταθμίσει τις αφόρητες πιέσεις που δέχεται από τους δανειστές και την Ευρωζώνη.
Όμως, τα έμμεσα μηνύματα από τα αποτελέσματα της συνάντησης θα είναι αποφασιστικής σημασίας. Αν σε αυτά τα αποτελέσματα περιλαμβάνονται η άρση του εμπάργκο στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, το επίσημο άνοιγμα της προοπτικής για επέκταση του τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου Turkish Stream ώστε να περάσει από τα βόρεια ελληνικά σύνορα και η μείωση του προστίμου (βάσει σχετικής ρήτρας) που πληρώνει η Ελλάδα στη Ρωσία για τη μειωμένη χρήση φυσικού αερίου, τότε ο υπαινιγμός θα λάβει υπόσταση και θα γίνει εμφατικός…
Ωστόσο, μια αποφασιστική μετατόπιση του γεωπολιτικού «άξονα» της χώρας προς ανατολάς, είναι νοητή μόνο αν η ελληνική κυβέρνηση επιλέξει το δρόμο της ρήξης με τους δανειστές. Τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά, και οι μεγάλες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν μέσα στον Απρίλιο και μάλιστα πριν από το τέλος του. Και εδώ, αυτός που πρέπει να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις είναι προφανώς ο κ. Τσίπρας.
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν και οι συνεργάτες του φημίζονται σαν πολύ «ψυχροί παίκτες»: Αν δουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει απλώς να χρησιμοποιήσει το ταξίδι σαν διαπραγματευτικό χαρτί αλλά χωρίς να έχει «σοβαρό σκοπό», θα φερθούν αναλόγως. Διότι ούτε η Ρωσία θέλει να περιπλέξει τις σχέσεις της με τη Γερμανία και την Ευρωζώνη για ένα «φλερτ χωρίς σοβαρό σκοπό» με τη… στριμωγμένη Ελλάδα…
Τα πράγματα όμως θα είναι τελείως διαφορετικά αν ο Αλέξης Τσίπρας πείσει τον κ. Πούτιν ότι «εννοεί» μια σύγκρουση με τους δανειστές. Αυτό θα αξιολογηθεί από τη ρωσική πλευρά -και από πολλές άλλες πλευρές διεθνώς- σαν ένα νέο και σημαντικό δεδομένο στις διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες, το οποίο θα επιβάλλει και τη δική τους επανατοποθέτηση στα πράγματα. Ήρθε η ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει οριστικά τι θα κάνει με τους δανειστές. Από αυτό θα κριθεί τι σκοπεύει να κάνει με τη Ρωσία. Και από αυτό θα κριθεί τι θα είναι αναγκασμένος να κάνει και με… τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Η «παρέα της Μόσχας» (Τσίπρας, Πούτιν, Λαφαζάνης) είτε θα συνεχίσει ενωμένη είτε θα διασπαστεί ολοσχερώς. Στη δεύτερη περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας απλώς θα «απογοητεύσει» τον Πούτιν, αλλά με τον Λαφαζάνη θα είναι αναγκασμένος να συγκρουστεί. Όχι γιατί δεν θα έχουν εισακουστεί οι προτάσεις του όσον αφορά τις σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά για τον μείζονα λόγο ότι ο κ. Τσίπρας θα έχει αποφασίσει να υποκύψει στο «μοιραίο» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Αριστερή του Πλατφόρμα όχι απλώς θα περισσεύουν στους σχεδιασμούς του, αλλά θα είναι και εμπόδιο που θα πρέπει να παραμεριστεί…
