Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Για λίγες ώρες χθες το μεσημέρι, φούντωσε η φημολογία περί αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις και σενάριο εκλογών. Η συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα ενίσχυσε τη φημολογία στο έπακρο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σπάνια… επισκέπτεται το τελευταίο δίμηνο το καθοδηγητικό όργανο του κόμματος, θέλοντας να υπογραμμίσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αυτονομία του κυβερνητικού κέντρου απέναντι στο κόμμα. «Απεσταλμένοι» του στη Γραμματεία αποτέλεσαν στο διάστημα αυτό ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης (που απεσύρθη νωρίς από τον άχαρο αυτό ρόλο), στη συνέχεια οι Γ. Δραγασάκης (που επίσης απεσύρθη ύστερα από ανηλεές σφυροκόπημα σε διαδοχικές συνεδριάσεις του οργάνου) και τέλος ο Αλέκος Φλαμπουράρης.
Χθες όμως ο Αλέξης Τσίπρας δεν έστειλε απεσταλμένο», αλλά πήρε ο ίδιος πάνω του το παιχνίδι. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι είμαστε στην αποφασιστική στιγμή, ότι ο κύβος έχει ριφθεί και ότι επέστη ο χρόνος που όλοι (τάσεις και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υπουργοί κ.λπ.) θα κληθούν να πάρουν καθαρή θέση χωρίς περιστροφές και να «ξεράσουν την αλήθεια τους»…
Σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές, ο Αλέξης Τσίπρας… επισκέφθηκε χθες τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για να στείλει δύο μηνύματα, πετώντας το «γάντι» στο κόμμα: Πρώτο, ότι έχει αποφασίσει να «υπογράψει», μια συμφωνία που θα είναι μετατοπισμένη από το κείμενο των 47 σελίδων που ήδη η κυβέρνηση απέστειλε σαν δικές της προτάσεις προς την κατεύθυνση του κειμένου των δανειστών. Δεύτερο, ότι είναι αποφασισμένος να το κάνει ανεξαρτήτως των αντιδράσεων του κόμματος!
Προφανώς μια συμφωνία που θα κινείται ανάμεσα στην κυβερνητική πρόταση και την πρόταση των δανειστών θα είναι «κανονικό» μνημόνιο, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας προσδοκά σε κάποια «δωράκια» που θα του επιτρέψουν να διαχειριστεί τα «απόνερα» μιας τέτοιας συμφωνίας, πάνω απ’ όλα στο ίδιο του το κόμμα. Ποια είναι αυτά;
Πρώτο, η επικαιροποίηση της υπόσχεσης του Νοεμβρίου του 2012 ότι θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους.
Δεύτερο, ότι θα υπάρξει ένα γενναίο αναπτυξιακό «πακέτο» από τον κ. Γιουνκέρ.
Τρίτο, ότι «κάποια στιγμή μέσα στο 2015» ο κ. Ντράγκι θα εντάξει και την Ελλάδα στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης», αγοράζοντας μέχρι και 25 δις. ευρώ ελληνικά ομόλογα, γεγονός που θα σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από το 2016 και ύστερα.
«Ένα τελευταίο, μικρής διάρκειας, μνημόνιο και… τέλος τα μνημόνια»: σε αυτήν την προσδοκία συνοψίζεται η υπογραφή τώρα ενός μνημονίου εν αναμονή των τριών «δώρων» από τους θεσμούς.
Προφανώς όλα αυτά έχουν διερευνηθεί και ενδεχομένως συμφωνηθεί με κάποιο κέντρο των θεσμών που έχει πάρει τα ηνία στη διαπραγμάτευση. Το κέντρο αυτό είναι ο «άξονας» Ομπάμα – Μέρκελ – Κομισιόν – Ντράγκι, που σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες βρήκε σε αυτή τη φόρμουλα (ξεκάθαρο μνημόνιο αλλά με «δωράκια») τον τρόπο να μείνουν ικανοποιημένες και οι δύο πλευρές. Η πλευρά των δανειστών θα αναδείξει το σκέλος «ξεκάθαρο μνημόνιο», για να στείλει το πολιτικό μήνυμα ότι η «αντάρτικη» ελληνική Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ υποτάχτηκε στο μοιραίο. Ο Αλέξης Τσίπρας, από την άλλη, θα αναδείξει τη μικρή διάρκεια του νέου μνημονίου και κυρίως τα «δωράκια» που θα το συνοδεύουν. Ώστε οι μεν να διαχειριστούν τις αντιθέσεις στους κόλπους των δανειστών (σκληρή φράξια του ΔΝΤ και Σόιμπλε) και ο δε να διαχειριστεί τις αντιδράσεις στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση.
Τώρα έρχεται η ώρα της αριστερής πτέρυγας της πλειοψηφίας, κυρίως όμως του Λαφαζάνη και της Πλατφόρμας του, να «ξεράσουν τη δική τους αλήθεια».
Τα ψέματα και η εύκολη αντιπολίτευση τελειώνουν. Τι θα πουν οι βουλευτές τους στη Βουλή; «Ναι σε όλα», «Παρών» ή «Όχι σε όλα»;
Στο κυβερνητικό κέντρο πάντως υπάρχει ισχυρή αυτοπεποίθηση ότι οι βουλευτές της πλειοψηφίας θα συνταχτούν στο «Ναι», έστω και με κάποια δημόσια έκφραση δυσαρέσκειας για «συνειδησιακούς» λόγους. Όσο για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την Πλατφόρμα του, πιστεύουν ότι οι διαφοροποιήσεις στην ψηφοφορία στη Βουλή δεν θα είναι πάνω από 2 και ότι οι υπόλοιποι θα περιοριστούν στη διαφοροποίηση στο κόμμα και στη δημόσια διαφοροποίηση – κατά το σχήμα «Διαφωνώ αλλά ψηφίζω»…
Η πίεση από την πλευρά του κυβερνητικού κέντρου, αλλά και το άλλοθι ταυτόχρονα για τους «διαφωνώ αλλά ψηφίζω» θα είναι ότι ευρεία καταψήφιση της συμφωνίας θα θέσει ζήτημα δεδηλωμένης και θα σημάνει ανατροπή της κυβέρνησης και «παράδοση της κυβερνητικής εξουσίας στους μνημονιακούς»…
Υπάρχει βέβαια πάντα το ίδιο «θολό σημείο» στη διαπραγμάτευση: αν οι δανειστές μπορούν να ομονοήσουν σε ένα τέτοιο σχέδιο, που θα επιτρέπει και στον Αλέξη Τσίπρα να υλοποιήσει τις αποφάσεις του. Στη σημερινή συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ – Ολάντ θα ξέρουμε μάλλον την απάντηση. Η σκλήρυνση στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων είναι σύνηθες φαινόμενο, αλλά είναι τελείως διαφορετικό αν οδηγεί σε ρήξη ή απλώς αποτελεί διαπραγματευτικό στερεότυπο λίγο πριν τη συμφωνία…
Με λίγα λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε – μένει να δούμε τώρα αν θα «του κάτσει»…
Υ.Γ. 1 Έχοντας πάρει τέτοιες αποφάσεις, ο Αλέξης Τσίπρας απέκλεισε κατηγορηματικά τις κάλπες, λέγοντας ότι εκλογές έγιναν πρόσφατα και ότι «εγώ θα πάρω τις ευθύνες μου» – πιο σαφές δεν θα μπορούσε να γίνει…
Υ.Γ. 2 Όλα αυτά σημαίνουν ότι πάμε σε μνημόνιο με παράταση του τρέχοντος προγράμματος ίσως και μέχρι την άνοιξη του 2016.
