Οι εκλογές είναι αγώνας δρόμου για τους υποψήφιους βουλευτές. Ειδικά σε αυτές της 25ης Ιανουαρίου όπου σε περιφέρειες όπως αυτή της Β’ Αθηνών θα γίνει κυριολεκτικά σφαγή για το ποιος θα καταφέρει από κόμματα όπως η Νέα Δημοκρατία να εκλεγεί σε μια από τις λίγες, όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, εκλόγιμες θέσεις που οδηγούν στο Κοινοβούλιο…
Κάτι όμως που ξεχνάμε είναι το πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που δεν είναι υπουργός ή νυν βουλευτής να εκλεγεί για πρώτη φορά. Είναι δύσκολο όχι μόνο λόγω της δικαιολογημένης έλλειψης αναγνωρισιμότητας προς το πρόσωπο του αλλά κυρίως εξαιτίας των προνομίων που απολαμβάνουν οι υφιστάμενοι Βουλευτές και Υπουργοί καθ’όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και τους οποίους καλείται να ανταγωνιστεί.
Πρώτον, παρά την διάλυση της Βουλής, ο μισθός των βουλευτών συνεχίζει να καταβάλλεται κανονικά μέχρις ότου να προκύψει νέα Βουλή. Πληρώνονται δηλαδή για μια Βουλή κλειστή, χωρίς επιτροπές και Ολομέλειες.
Δεύτερον, το ίδιο ισχύει και για τους Υπουργούς οι οποίοι παρόλο που το υπουργείο τους (και οι ίδιοι φυσικά) έχουν παραλύσει και ουδέν έργο παράγεται προεκλογικά, εκείνοι συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά παραμένοντας στις θέσεις τους και συνεχίζοντας αδιάκοπα τον αγώνα τους για την επανεκλογή.
Τρίτον και κυριότερο. Υπουργοί και βουλευτές συνεχίζουν να καρπώνονται και κατά την προεκλογική περίοδο αυτοκίνητα, ατέλειες, γραφεία (αν πρόκειται για βουλευτές της Περιφέρειας), προσωπική ασφάλεια, ειδικούς συμβούλους και συνεργάτες, αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους στα γραφεία τους εν αντιθέσει με έναν πρωτοεμφανιζόμενο υποψήφιο βουλευτή που αναγκάζεται να πληρώσει από την τσέπη του όλα τα παραπάνω και να καλύψει ταυτόχρονα το χαμένο έδαφος που εξ αρχής έχει όταν προσπαθεί να εκλεγεί ανάμεσα σε συστημικούς υπουργούς και επι χρόνια βουλευτές.
Η δε μεγαλύτερη αδικία για έναν υποψήφιο που δεν είναι βουλευτής ή υπουργός είναι όταν υπουργοί χρησιμοποιούν απροκάλυπτα για δημόσιες σχέσεις και χωρίς αίσθηση του αναγκαίου διαχωρισμού της ιδιότητας του υπουργού από αυτή του υποψήφιου βουλευτή, εγκαταστάσεις δημόσιες που η χρήση τους μάλιστα επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο.
Παράδειγμα το οποίο πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων τις προάλλες είναι η διοργάνωση εκ μέρους του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νίκου Δένδια, εκδήλωσης με Δημάρχους και υποψηφίους δημάρχους επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων στην Λέσχη Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων! Και φυσικά οι Δήμαρχοι αυτοί δεν ήταν απλοί ή τυχαίοι Δήμαρχοι από την Γαύδο ή το Αγαθονήσι, από το Καστελόριζο ή την Σάμο (κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί λόγω της στρατιωτικής σημασίας των νησιών αυτών) αλλά Δήμαρχοι από την Β΄ Αθήνας! Και ο Νίκος Δένδιας δεν κατεβαίνει υποψήφιος στην Α’ Πειραιά ή στην Β’ Θεσσαλονίκης αλλά που αλλού; Μα φυσικά στην μεγαλύτερη εκλογική Περιφέρεια της χώρας, στην Β΄ Αθήνας…
Η κατάχρηση του αξιώματος του Υπουργού Εθνικής Άμυνας είναι προφανής. Ο ίδιος δεν προτίμησε μια αίθουσα ξενοδοχείου ή το πολιτικό του γραφείο για αυτήν την συνάντηση αλλά την Λέσχη Αξιωματικών, (η οποία είναι στρατιωτικός χώρος), προσκαλώντας αποκλειστικά Δημάρχους από την εκλογική περιφέρεια στην οποία κατέρχεται…
Όπως ο ίδιος δήλωσε μετά το τέλος της εκδήλωσης: «Είχα σήμερα την μεγάλη χαρά και την τιμή να συναντηθώ με δημάρχους και αυτοδιοικητικά στελέχη της Β’ Αθήνας, ώστε να έχουμε μια ειλικρινή συζήτηση σχετικά με τα προβλήματα αυτής της πολύ μεγάλης – και με σημαντικές προκλήσεις – περιοχής.
Νομίζω ότι έγινα σοφότερος και ότι υπάρχει η δυνατότητα να μπορέσουμε όλοι μαζί να προωθήσουμε λύση για αυτά τα προβλήματα. Βεβαίως, «μαγικά» δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν προβλήματα που επί δεκαετίες παραμένουν άλυτα, όμως επίσης τεράστιες πρόοδοι έχουν γίνει και αν δουλέψουμε όλοι μαζί με σοβαρότητα και αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα απορρόφησης ευρωπαϊκών κονδυλίων, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια διαφορετική πραγματικότητα, πολύ καλύτερη για τον πολίτη της Β’ Αθήνας».
Όλα έγιναν προκειμένου ο κ. Δένδιας να εκμεταλλευθεί (αυτή είναι δυστυχώς η καταλληλότερη λέξη) το αξίωμα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας για να κάνει δημόσιες σχέσεις και προεκλογικό αγώνα στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου κάνοντας μάλιστα μια απόλυτα προεκλογικής φύσεως δήλωση χωρίς ίχνος στοιχείων στρατιωτικής σημασίας. Τα έξοδα της εν λόγω διοργάνωσης προφανώς και δεν τα πλήρωσε από την τσέπη του γιατί δεν προβλέπονται προεκλογικές συγκεντρώσεις σε στρατιωτικούς χώρους.
Τέτοιες παρόμοιες ενέργειες, που σίγουρα έχουν γίνει και από άλλους υποψήφιους βουλευτές-νυν υπουργούς, αποτελούν προσβολή στην ισότητα των υποψήφιων βουλευτών κατά την προεκλογική περίοδο, στους θεσμούς που όλοι καλούνται να υπηρετήσουν αλλά και προσβολή στη νοημοσύνη μας που βλέπουμε έναν Υπουργό να εκμεταλλεύεται την (προσωρινή) θέση του και μάλιστα να το διαφημίζει!
Αν αυτό, πέρα από προφανή ένδειξη τσιγκουνιάς, δεν είναι και πολιτικό και θεσμικό ατόπημα, τότε τι είναι;
Υ.Γ. Καλή επιτυχία στον κ. Δένδια με την συμβουλή να πληρώσει και τίποτα παραπάνω από την τσέπη του για την προεκλογική του καμπάνια…
