Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης
Ο δικτάτορας της Β. Κορέας, Κιμ Γ’, αποφάσισε να κάνει ένα πρωτότυπο δώρο στον εαυτό του την παραμονή των γενεθλίων του.
Μια πυρηνική έκρηξη, εν είδει τεράστιου βεγγαλικού, βόμβα υδρογόνου ισχυρίζεται ο ίδιος, αλλά αυτό αμφισβητείται από Δύση και Ανατολή, που υποστηρίζουν πως ήταν μία από τις συνηθισμένες δοκιμές που κάνει.
Η σεισμική δόνηση που προκάλεσε ήταν μικρότερη από τις προηγούμενες τρεις δοκιμές. Αρα ο δικτάτορας κομπορρημονεί. Λογικό ακούγεται. Δεν μπορεί ένας κοτζάμ Κιμ να αρκεστεί σε μια συνηθισμένη ατομική βόμβα.
Χρειάζεται παραπάνω, έστω και αν αυτό είναι στη σφαίρα της επιθυμίας ή δηλωτικό των προθέσεών του. Η διεθνής κοινότητα τον καταδίκασε δριμύτατα και βέβαια και οι μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις.
Αλήθεια, τι απέγιναν τα διάφορα κινήματα για την ειρήνη, τον πυρηνικό αφοπλισμό; Πού είναι και οι αντιμιλιταριστές; Εχουμε να τα ακούσουμε πριν από την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ.
Πολλοί από μας πιστεύουν πως τα πυρηνικά όπλα βρίσκονται πακεταρισμένα σε τίποτα σκοτεινές αποθήκες και σκουριάζουν σιγά σιγά. Φαίνεται σαν, με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, να εξαλείφθηκε η απειλή ενός πυρηνικού ολέθρου και όλοι κοιμόμαστε ήσυχοι. Λίγοι είναι αυτοί που παρακολουθούν τον σύγχρονο εξοπλιστικό ανταγωνισμό που βρίσκεται σε πλήρη ακμή.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία1, υπάρχουν -καταγραφή του Ιουνίου 2015- 15.700 ενεργές πυρηνικές κεφαλές. 7.500 διαθέτει η Ρωσία και 7.200 οι ΗΠΑ. Τις υπόλοιπες μοιράζονται η Γαλλία, η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ, το Πακιστάν, η Ινδία και η Βόρεια και η Νότια Κορέα.
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από το 1996 αποφάσισε πως η κατοχή πυρηνικών όπλων είναι παράνομη. Αλλά καμιά πυρηνική δύναμη δεν συμμορφώθηκε και έγραψαν το Διεθνές Δίκαιο εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Η Αμερικανίδα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, που έχει κάνει έρευνες πάνω σ’ αυτό το θέμα, η Elaine Scarry2, υποστηρίζει πως αν χρησιμοποιηθεί μόνο το 0,15% του πυρηνικού εξοπλισμού θα σκοτώσει με την πρώτη 44 εκατομμύρια ανθρώπους και μέσα σε μία εβδομάδα θα έχουν πεθάνει ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, περιπολούν στις θάλασσες 14 πυρηνικά υποβρύχια των ΗΠΑ, σε βάθος δύο χιλιάδων μέτρων, που έχουν δύναμη πυρός ίση με 4.000 βόμβες σαν και αυτήν που εξαφάνισε τη Χιροσίμα. Και είναι υπό κατασκευήν άλλα δώδεκα υποβρύχια του ίδιου τύπου.
Να σημειώσουμε πως η επικοινωνία σε τόσο μεγάλο βάθος είναι δύσκολη και ένα λάθος σήμα μπορεί να οδηγήσει σε μια πυρηνική καταστροφή.
Ολα αυτά τα πυρηνικά όπλα είναι προγραμματισμένα για συγκεκριμένους στόχους. Αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού και ο πύραυλος έφυγε. Η συνολική δύναμη πυρός των πυρηνικών όπλων μπορεί να εξαφανίσει τον πλανήτη μας εκατό φορές. Ή, για να το πούμε πιο παραστατικά, εκατό πλανήτες στο μέγεθος της Γης.
Από στρατιωτική άποψη τα πυρηνικά όπλα είναι άχρηστα. Είναι σχεδιασμένα για χώρες και πληθυσμούς. Και έχουμε το προηγούμενο της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, όπου ήθελαν οι ΗΠΑ να δοκιμάσουν την ισχύ των νέων τους όπλων, σε ανθρώπινες ζωές.
Ο πόλεμος ουσιαστικά είχε τελειώσει και ήταν θέμα ημερών να παραδοθεί η Ιαπωνία. Και αν έκτοτε δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πυρηνικά όπλα, είναι γιατί δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Απλά θα εξαφανιστεί ο πλανήτης μας με όλη του τη ζωή. Και, νεκρό αστέρι, θα γυρίζει άσκοπα γύρω από τον Ηλιο, σκορπώντας ραδιενέργεια στο σύμπαν.
Και εδώ αναγκαστικά ερχόμαστε στο κέρδος και την εξουσία. Ενα ρολόι Ρόλεξ στοιχίζει μια περιουσία και δείχνει την ίδια ώρα που δείχνει το κάθε κινητό, ακόμα και τα φτηνιάρικα. Και οι Σαουδάραβες πρίγκιπες έχουν διακοσμημένα τα κινητά τους τηλέφωνα με πολύτιμους λίθους, χωρίς αυτό να προσφέρει τίποτα στο σήμα.
Είναι όμως σημάδια πλούτου και εξουσίας. Και αυτό σημαίνει πως είσαι κάποιος ανώτερος από τους άλλους, και επομένως η ζωή του κατώτερου δεν μετράει το ίδιο. Τη νοοτροπία του δικτάτορα Κιμ της Β. Κορέας την έχουν και οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις, έστω και αν έχουν Κοινοβούλια.
Είναι η ίδια η σκέψη του Χίτλερ περί ολοκαυτώματος, αυτή τη φορά όμως πυρηνικού, που δίνει αμύθητα κέρδη στις πολεμικές βιομηχανίες που κάθε μέρα παράγουν όλο και πιο αποτελεσματικές μηχανές θανάτου.
Και έτσι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι ζωές των προσφύγων δεν έχουν καμία αξία. Και αν πνίγηκαν στη Μεσόγειο 25.000 άνθρωποι, αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τις διακοπές των Ευρωπαίων.
1. PCU Nagasaki Council for Nuclear Weapons Abolition (PCU-NC) 2. Elaine Scarry: Thermonuclear Monarcy: Εκδόσεις Harvard 2014
efsyn.gr
