Ενώ η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση τέτοια που έχει ανάγκη όχι απλά από Ηγέτη, αλλά από τον Αλχημιστή του Πάολο Κοέλιο, ο οποίος θα μπορέσει να μετατρέψει όλη αυτή την εθνική σκουριά σε χρυσάφι, το πολιτικό σύστημα πάει σε εκλογές στις 6 Μαΐου. Έκαναν όλοι ό,τι μπορούσαν και ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μην δοθεί ο χρόνος σταθερότητας που είναι απαραίτητος, ώστε η χώρα να καταφέρει να κερδίσει μια ανάσα, μέσα από τη συμφωνία για το κούρεμα του χρέους.
Ας μη γελιόμαστε, οι εκλογές γίνονται απλά για να τις κάνουμε. Θεωρήθηκαν ως «βαλβίδα ασφαλείας», σαν κι αυτές που σφυρίζουν πάνω στις χύτρες ταχύτητας. Μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με τις «χύτρες βραδύτητας» του πολιτικού κατεστημένου. Αιώνιο «μαγείρεμα» και ποτέ αποφάσεις. Με αποτέλεσμα ο χρόνος να κυλά χωρίς να αλλάζει τίποτα από όσα πρέπει να αλλάξουν για να ξαναδεί ανάπτυξη η Ελλάδα. Κι όταν το «καζάνι» αρχίζει να βράζει γιατί οι πολλοί πληρώνουν με τους εξοντωτικούς φόρους τα «σπασμένα» των λίγων, τότε πάμε για εκλογές!
Εκλογές για τις οποίες νομιμοποιούμαστε να αναρωτηθούμε:
- Θα προκύψει κυβέρνηση ικανή να κυβερνήσει αυτοδύναμα;
- Θα προκύψουν εύκολα κυβερνήσεις συνεργασίας και από ποιους;
- Θα ψάχνουμε πάλι έναν Παπαδήμο ή το νέο Βελουχιώτη;
- Ρισκάρουμε πάλι να πληγεί η αξιοπιστία προς τους εταίρους μας;
- Οι επενδυτές θα συνεχίσουν να μας κοιτάνε μόνο από μακριά και με κιάλια;
- Θα επιδεινώσει η αστάθεια κι άλλο τα πράγματα;
Διατύπωσα πριν από ενάμισι μήνα την πρόβλεψη (δεν χρειάζεται να είναι κανείς Μάντης για να δει αυτό που έρχεται, όταν ξέρει να «διαβάζει» σωστά την πολιτική πραγματικότητα) πως ανοίγουμε την πόρτα στο ενδεχόμενο μέσα από τις κάλπες να προκύψει μια «βουλή – σούργελο». Με τη καχυποψία και την κουτοπονηριά που σκεπάζουν πλέον τα πάντα σε αυτόν τον τόπο, οι περισσότεροι άρχισαν να κάνουν κουτσομπολιό για «το τι παιχνίδια παίζει πάλι αυτός…». Τότε, ήταν όλοι μέσα στην ευφορία των ποσοστών που τους έβγαιναν. Όμως, αυτό που δεν έδειχναν οι δημοσκοπήσεις (δεν ήξεραν; ,δεν ήθελαν;, δεν μπορούσαν;) τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα έβαλε πλώρη για εκλογές, αρχίζουν να το δείχνουν όλο και πιο καθαρά τώρα. Αλλά τώρα, είναι αργά για δάκρυα….
Στην πολιτική έχει σημασία να είσαι διορατικός και να βλέπεις αυτό που δεν μπορούν να δουν ακόμα οι άλλοι. Άπαξ και το «πιάσουν» οι δημοσκοπήσεις, συμβαίνει αυτό που λέει η παροιμία «ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Δεν έχεις χρόνο πια για να αλλάξεις τα δεδομένα. Δυστυχώς όμως το πολιτικό σύστημα έχει ξεχάσει προ πολλού να σκέφτεται στρατηγικά ή να αξιολογεί σωστά τους συμβούλους που έχει για αυτό το σκοπό, έχοντας μάθει μόνο να διαβάζει δημοσκοπήσεις. Έτσι κάποιοι έγιναν πλούσιοι ενώ η χώρα φτώχυνε. Διότι, αν έπρεπε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής να διαβάζει δημοσκοπήσεις για να πάρει αποφάσεις, θα είχαμε χούντα ακόμη!
Τα γράφω αυτά για ένα και μόνο λόγο. Μήπως ξυπνήσουν κάποιοι στο «παραπέντε» και αντί να περιμένουν τι θα δείχνει επόμενη δημοσκόπηση ( μην έχετε αγωνία, σας λέω εγώ από τώρα πως θα αρχίσει να αποτυπώνει τη «βουλή σούργελο»), επιδείξουν τη στρατηγική σκέψη και την ηγετικότητα που απαιτούν οι καιροί;
Μπορεί κάποιους επαγγελματίες του κλάδου να τους στεναχωρούν όσα υποστηρίζω. Τους κατανοώ αλλά δεν μπορώ να μην λέω την αλήθεια. Το μέλλον δεν το διαμορφώνουν οι δημοσκοπήσεις. Το μέλλον το διαμορφώνουν οι αποφάσεις των Ηγετών. Θα το καταλάβετε ποτέ αυτό;
ΥΓ: Θα επανέλθουμε με post αναλύσεων της εκλογικής στρατηγικής των κομμάτων την ερχόμενη εβδομάδα. Οι συνεργάτες μου κι εγώ έχουμε ανάγκη από ανάπαυλα και ξεκούραση. Καλή Ανάσταση και ας ευχηθούμε ο Χριστός που θα αναστηθεί να βάλει το χέρι Του.
