Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε πως η Διεθνής Ημέρα κατά των Πυρηνικών Δοκιμών είναι μία ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας να θέσουμε εκτός νόμου τις πυρηνικές δοκιμές, απ’ όλους, παντού, τονίζοντας πως δεν υπάρχει δικαιολογία για την καθυστέρηση της επίτευξης αυτού του στόχου.
Επίσης, επισημαίνει πως η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την 30η επέτειο από το κλείσιμο του χώρου πυρηνικών δοκιμών Σεμιπαλατίνσκ στο Καζακστάν, του μεγαλύτερου χώρου πυρηνικών δοκιμών στη Σοβιετική Ένωση. Το κλείσιμο αυτού του χώρου, όπου έγιναν περισσότερες από 450 πυρηνικές δοκιμές, σημειώνει, σηματοδότησε το τέλος μίας εποχής ελεύθερων πυρηνικών δοκιμών και προσθέτει πως αμέσως μετά, οι χώρες άρχισαν να διαπραγματεύονται τη Συνθήκη για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων, η οποία υιοθετήθηκε πέντε χρόνια αργότερα.
Στη συνέχεια, ο γενικός γραμματέας εστιάζει στις καταστροφικές συνέπειες των πυρηνικών δοκιμών. «Οι πυρηνικές δοκιμές προκάλεσαν τεράστια ανθρώπινα δεινά και περιβαλλοντική βλάβη. Είχαν τρομερές συνέπειες στην υγεία των ανθρώπων που ζούσαν στις πληγείσες περιοχές. Πολλοί απομακρύνθηκαν από τα πατρογονικά τους εδάφη, διαταράσσοντας τις ζωές και τα νοικοκυριά τους. Παρθένα μέρη και οικοσυστήματα καταστράφηκαν και θα πάρει δεκαετίες αν όχι αιώνες για να αποκατασταθούν» αναφέρει ειδικότερα.
Αυτές τις τρεις δεκαετίες μετά το κλείσιμο του χώρου, παρατηρεί ο Αντόνιο Γκουτέρες, «έχουμε βιώσει τη σταδιακή ανάπτυξη ενός κανόνα κατά των πυρηνικών δοκιμών». Πιο συγκεκριμένα, σημειώνει πως η Συνθήκη απαγορεύει όλα τα εκρηκτικά πυρηνικά όπλα δοκιμές παντού, από οποιαδήποτε χώρα, βάζοντας φρένο στην κούρσα των πυρηνικών όπλων και προσφέροντας ένα ισχυρό εμπόδιο στην ανάπτυξη νέων πυρηνικών όπλων.
Ωστόσο, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ επισημαίνει πως οι πλήρεις δυνατότητες της Συνθήκης δεν έχουν γίνει ακόμα πραγματικότητα, καθώς δεν έχει τεθεί σε ισχύ παρά την σχεδόν καθολική αποδοχή της από τις χώρες. Σε αυτή την κατεύθυνση, απευθύνει έκκληση για μία ακόμα φορά έκκληση στα κράτη που δεν έχουν ακόμα επικυρώσει τη Συνθήκη, να το κάνουν χωρίς καθυστέρηση και διαμηνύει:
«Τα οκτώ κράτη των οποίων η επικύρωση είναι απαραίτητη για να τεθεί η Συνθήκη σε ισχύ έχουν μία ιδιαίτερη ευθύνη. Την ίδια στιγμή, όλα τα κράτη πρέπει να διατηρήσουν και να εφαρμόσουν την αναστολή των πυρηνικών εκρήξεων».
