Γράφει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Σύγχρονη οικονομία χωρίς μύθο δεν γίνεται! Κοινωνία χωρίς μύθους δεν αποκτά χαρακτηριστικά συνοχής, δομή πολιτικής κοινότητας, δηλαδή! Αλλά παραδόξως, οι μύθοι όταν είναι αυτοί που παράγουν πολιτική, ζημιώνουν και την κοινωνία και την οικονομία.
Άλλο πράγμα είναι η παραγωγή μύθων από την πολιτική διαδικασία. Αυτό είναι φυσιολογικό και ενισχύει τον πλουραλισμό και την δημοκρατία σε ένα παραγωγικό πλαίσιο αγωνισμού, ενώ όταν συμβαίνει το αντίστροφο, όταν δηλαδή οι μύθοι δομούν τον πολιτικό λόγο και νομιμοποιούν πολιτικά την διακυβερνητική πρακτική, είναι αυτοί που συγκροτούν μια υποκριτική, δόλια και σαφώς αντιδημοκρατική τάξη πραγμάτων.
Τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, η οποία κυβερνάται από αριστερούς και νέους ανθρώπους, ενώ νέους φαίνεται να επιθυμούν στην κομματική ηγεσία και δεξιοί και κεντρώοι; Είναι η πολιτική που παράγει κοινωνικό μύθο, ή το αντίστροφο, παραδοσιακοί και μνημονιακοί μύθοι που δομούν πολιτικούς και πολιτικές;
Δυστυχώς συμβαίνει το δεύτερο και αυτό είναι σύμπτωμα όχι αυτού που αποκαλούμε υποχώρηση της ιδεολογίας ενώπιον του πραγματισμού, αλλά σαφής εξαθλίωση του πολιτικού φαινομένου στον βαθμό που αυτό συνδέεται με την έννοια της δημοκρατίας και της κοινωνικής προόδου. Η νέα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι μία πολύ αδύναμη πολιτική δομή, ακριβώς επειδή φαίνεται να επιλέγει ένα διακυβερνητικό μοντέλο που στηρίζεται σε μία μυθοπλασία παραδοσιακού και μνημονιακού τύπου, αντί να είναι η ίδια που θα παράγει ένα σύγχρονο προοδευτικό μύθο για την κοινωνία και την οικονομία. Έτσι παραδίδεται στα χέρια λομπιστών και διαπλεκομένων για να κτίσουν αυτοί την κυβερνητική της προσωπικότητα και το προφίλ του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αντί να είναι αυτή που θα χαράξει νέους δρόμους που θα κληθούν να βαδίσουν επιχειρηματικά (ιδιωτικά), διακρατικά και υπερεθνικά συμφέροντα σε μια χώρα όπου ο λαός, στον βαθμό που εκφράζεται από την κυβέρνησή του, διαθέτει συγκεκριμένη πολιτική βούληση για την οντότητα και λειτουργία της οικονομίας, της πολιτείας και των διεθνών σχέσεων της χώρας.
Το ταξίδι και οι επαφές του Αλέξη Τσίπρα και του στενού κυβερνητικού του περιβάλλοντος στις ΗΠΑ, αποτελούν εκδηλώσεις αυτού του «δυστυχώς» που προανέφερα και προοιωνίζουν σε συνδυασμό με ένα ανάλογο φαινόμενο στον λεγόμενο χώρο της κεντροδεξιάς, περαιτέρω διάλυση και χαοτικές καταστάσεις με τον πολιτικό λόγο πλέον να μεταβάλλεται σε μία παιδαριώδη, αν όχι φαιδρή αφήγηση. Πάμε, λοιπόν, να επισημάνουμε επιγραμματικά τους δέκα ελληνικούς μύθους οι οποίοι κάνουν πολιτική στην θέση της πολιτικής στη σημερινή Ελλάδα:
1. Η συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα με την Τρόικα είναι ποιοτικά/μεθοδολογικά κάτι διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα μνημόνια, έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα και καθιστά το Grexit παρελθόν! Αυτά είναι που λέμε τα χαλύβδινα ψεύδη τα οποία δεν μπορούν να «χαλυβδώσουν» πλέον κανέναν απολύτως έλληνα που δεν έχει λόγο να παραδοθεί αποχαυνωμένος στην προπαγάνδα της καθημερινότητας.
2. Ελληνοαμερικανοί κροίσοι έτοιμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα! Αυτοί ενθαρρύνονται για άλλη μια φορά από μία ακόμη κυβέρνηση να επενδύσουν στην χώρα, χωρίς ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του να κατανοούν την μεγάλη διαφορά του lobbying, του pseudo-lobbying και των παραγωγικών επενδύσεων, τις οποίες προφανώς αναζητούν όπως ο διψασμένος το νεράκι στην έρημο.
3. Η παραμονή στην ευρωζώνη είναι πλέον διασφαλισμένη! Στον βαθμό που είναι, μία μορφή «διπλού νομισματικού» είναι το πιο πιθανό σενάριο για την αμέσως επόμενη περίοδο.
4. Η λογιστική αναδιάρθρωση του λεγόμενου επίσημου-δημόσιου χρέους ανοίγει τον δρόμο για δανεισμό από την χρηματαγορά! Η ουσιαστική απομείωση του χρέους είναι ασφαλώς αναγκαία συνθήκη, αλλά η κυβέρνηση ήδη γνωρίζει πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί μονομιάς, έτσι ώστε να απελευθερωθεί η ελληνική εθνική οικονομία. Θα γίνει σταδιακά με διαρκή εκβίαση του ελληνικού λαού για νέα μέτρα επί μέτρων, υπό αυστηρούς όρους και σε συνδυασμό με μία άλλη μορφή PSI.
5. Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να εκμεταλλευτεί και εκμεταλλεύεται διαπραγματευτικώς την αυξημένης σήμερα σημασίας, γεωπολιτική διάσταση της χώρας! Το αντίθετο συμβαίνει. Το γεωπολιτικό στοιχείο επιβαρύνει αντί να διευκολύνει αυτή την στιγμή και σε αντίθεση με ο, τι συνέβαινε πριν από δύο ή πέντε χρόνια, την διαπραγματευτική θέση της χώρας.
6. Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί με επιδέξιους χειρισμούς να εκμεταλλευτεί την λανθάνουσα προστριβή της Ουάσιγκτον και της Νέας Υόρκης με το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη αντιστοίχως, ως προς το οικονομικό μοντέλο της ευρωζώνης! Όχι πια! Αυτό μπορούν να το κάνουν πλέον όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης στον βαθμό που θα το επιθυμούσαν και τους εξυπηρετούσε, εκτός από την Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει υπογράψει ένα τρίτο μνημόνιο και δεν έχει περιθώρια ελιγμών πολιτικού χαρακτήρα.
7. Με αυτή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η Ελλάδα μπορεί να ασκήσει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και να εκμεταλλευτεί την σύγκρουση ρωσικών και δυτικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή μας! Ούτε για αστείο! Ποτέ άλλοτε τα τελευταία 30 χρόνια η Ελλάδα δεν ήταν αντικειμενικά τόσο ασθενής στην διπλωματία της και τόσο αδύναμη στην εξωτερική της πολιτική. Και ως προς αυτό δεν ευθύνεται ούτε η ελληνική διπλωματία, ούτε ο ίδιος ο υπουργός εξωτερικών προσωπικά, αλλά οι δραματικές αντιφάσεις έως παιδισμού της κυβερνητικής στρουκτούρας. Η υποκρισία της και η αποξένωσή της από τον γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό της περίγυρο (κυρίως Βαλκανική και Τουρκία).
8. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πλέον συμμάχους στην ΕΕ και μέσω αυτών μπορεί να πιέζει το Βερολίνο για μία ηπιότερη στάση! Αυτό αποτελεί την επιτομή του ανορθολογισμού και την μεγαλύτερη αυταπάτη, στον βαθμό που δεν αποτελεί επικοινωνιακή ανάγκη για εσωτερική χρήση.
9. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε σύγκρουση με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα! Τα direct deals κυβερνητικών παραγόντων με τους κορυφαίους παράγοντες της διαπλοκής εννοείται πως εμπεριέχουν και κάποιες προστριβές μέχρι την τελική συμφωνία, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την σύγκρουση! Η αναδιάρθρωση της διαπλοκής με κυβερνητική παρέμβαση δεν σημαίνει και «απομείωση» του μηχανισμού της διαπλοκής και του συνόλου των διαπλεκομένων.
10. Η ΝΔ και το πολιτικό κέντρο ανανεώνονται και αναδιοργανώνονται σε μία νέα βάση, απομακρυνόμενοι από τα παλαιοκομματικά στερεότυπα και τις παλαιοκομματικές τακτικές και απελευθερώνονται από την οικογενειοκρατία και τον καιροσκοπισμό ενός πελατειακού καθεστώτος! Αυτό είναι το σύγχρονο ανέκδοτο που διασκεδάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τον Αλέξη. Αυτό ίσως να «λύνει» την απορία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη γιατί ο έλληνας πρωθυπουργός κυκλοφορεί με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη.
