Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
«… με μεγάλο κόστος για εμάς από τη στιγμή που η πρότασή μας είναι όντως πολύ σκληρή, συνεργαστήκαμε εποικοδομητικά με τους θεσμούς για να καλύψουμε τις τέσσερις λέξεις-κλειδιά, που αναφέρθηκαν τόσο από την Κριστίν Λαγκάρντ όσο και από τον Γερούν Ντάισλμπλουμ στο τελευταίο Eurogroup: νομοθέτηση, αντικειμενικότητα, αυτοματισμός, αξιοπιστία», φέρεται να σημειώνει, μεταξύ άλλων άκρως αποκαλυπτικών και ταυτόχρονα προβληματικών με όρους κρατικής πολιτικής, σε επιστολή του προς τους συναδέλφους του τού Eurogroup, ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Ωστόσο, «καλύπτοντας» αυτές τις «τέσσερις λέξεις-κλειδιά» [: (1) νομοθέτηση, (2) αντικειμενικότητα, (3) αυτοματισμός, (4) αξιοπιστία], όπως φέρεται να αναφέρει ο κ. Τσακαλώτος, τελειώνεις μια ολόκληρη ιστορία! (1) Την δημοκρατική ιστορία παραγωγής κανονικότητας / νομιμότητας στην Ελλάδα και στην ΕΕ, (2) την ιστορική παρέμβαση του κονστρουκτιβισμού στην παράσταση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, (3) την ιστορική διάκριση μεταξύ causality και conditionality, και (4) δομείς στην πραγματικότητα και αντιεπιστημονικώς την έννοια της αξιοπιστίας επί της αφηρημένης εμπιστοσύνης και όχι επί της ορθής μεθοδολογικά εγκυρότητας: εγκυρότητα περιεχομένου (content validity), εγκυρότητα εννοιολογικής κατασκευής (construct validity) και εγκυρότητα στη βάση κριτηρίων (criterion validity).
Με μια κουβέντα, μέσω αυτών των τεσσάρων λέξεων, επί των οποίων δομείς τη νέα τάξη πραγμάτων για την Ελλάδα, αγαπητέ αριστερέ κυβερνήτη, τελειώνεις όχι απλώς με την ιστορία του προοδευτικού κινήματος, αλλά με την ίδια την ιστορία του αρχών, ιδεών και διαδικασιών του ευρωπαϊσμού, όπως αυτός ορίστηκε και διαπραγματεύτηκε από τους ιδρυτές του και τις θεμελιώδεις συνθήκες για την ΕΕ.
Προφανώς εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, απλώς παπαγαλίζετε λέξεις, χωρίς να γνωρίζετε τι ακριβώς λέτε με αυτές! Είναι πρόδηλο πως δεν κατανοείτε σε πολιτικό πλαίσιο – ως πολιτική δομή (: σχέσεις) – την κοινωνική κατασκευή της Ελλάδας και της Ευρώπης, μέσω αυτών των εννοιών – και όχι λέξεων – επί των οποίων πολιτεύεστε σε σχέση με την τρόικα, άρα και ως προς την κατασκευή της καταστατικής πραγματικότητας στο εσωτερικό.
Μιλάτε τον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό στην πράξη πλέον, αγαπητοί της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς αριστερά» και μάλιστα αγωνίζεστε να δείξετε πόσο καλοί μαθητές του «τέλους της ιστορίας» και του «the worldis flat» (: Thomas L. Friedman) είστε!
Όποιος παπαγαλίζει λέξεις – που του φαίνονται μάλλον όμορφες, αυτονόητες, σύγχρονες και θετικές, επιδεικνύοντας συμμορφωτική στάση – αλλά δεν έχει επαφή με την οντολογική και λειτουργική διάσταση αυτών των λέξεων, που ως master ή nodal points ενός αφηγήματος αποκτούν έννοια, σημασία και πολιτικότητα – είναι μοιραίος!
Είστε μοιραίοι εκεί στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, διότι όπως φαίνεται στην πράξη, δεν καταλαβαίνετε τη σημασία των εννοιών που χρησιμοποιείτε για να ασκήσετε πολιτική. Εκτός αν μια χαρά καταλαβαίνετε τι λέτε και πιστεύετε αμετροεπώς πως ο ελληνικός λαός δεν καταλαβαίνει!
Προσωπικώς πιστεύω πως μάλλον δεν σας ενδιαφέρει να καταλάβετε τις έννοιες που χρησιμοποιείτε για να ασκήσετε πολιτική. Απλώς ενδιαφέρεστε σαν έφηβοι να εμφανίζεστε καλά συμμορφούμενοι σε αυτό και αυτά που φαντάζουν στα μάτια σας σαν σύγχρονες προσεγγίσεις της διοίκησης. Μάλλον αγωνίζεστε να δείξετε στην τρόικα πόσο καλοί μαθητές της είστε! Πως έχετε μάθει το μάθημα σας! Πως είστε ένας από αυτούς!
Ωστόσο, και δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, η πολιτική και διανοητική ωριμότητα απουσιάζει από αυτήν τη κυβέρνηση, όπως απουσίαζε και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης, με τη διαφορά πως οι προηγούμενοι δεν ήρθαν να ανατρέψουν κάτι ή να αμφισβητήσουν κάτι, αλλά να υπηρετήσουν πιστά το «πρόγραμμα σωτηρίας» για «πάση θυσία στο ευρώ», όπως και την μεθοδολογική στρατηγική της τρόικας! Εκείνοι δεν χρειάζονταν να κατανοήσουν βαθύτερα τις έννοες που χρησιμοποιούσαν για να κτίσουν την ταυτότητά τους, καθώς δεν υπήρχε κάτι που σε οντολογικό, πολιτικό επίπεδο τους χώριζε από τον Λόγο και την Πρακτική της τρόικας.
Για να δούμε ποιος τελικά θα επικρατήσει στον μαθητικό διαγωνισμό της τρόικας με έπαθλο την επόμενη κυβέρνηση! Οι μαθητές που έχουν έτοιμη την εργασία από το σπίτι σύμφωνα με τις οδηγίες του δασκάλου, ή αυτοί που δίνουν την εξέταση ενώπιον του δασκάλου, επιχειρώντας να πείσουν πως ξέρουν το μάθημα του δασκάλου, καλύτερα ακόμη και από τον ίδιο τον δάσκαλο; Ποιόν, άραγε, θα προτιμήσει ο δάσκαλος; Είναι ο δάσκαλος απαλλαγμένος από συμπλέγματα και προκαταλήψεις; Αν είναι, την ομάδα του Αλέξη, ασφαλώς! Αν όμως δεν είναι, τότε το μόνο που έχει να «κερδίσει» με αυτή τη συμπεριφορά η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι «συμπάθεια για την προσπάθεια» από την τρόικα και καταφρόνια για τον ίδιο λόγο από το ελληνικό εκλογικό σώμα.
