Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, είναι σχεδόν καθιερωμένο να θυμόμαστε τις ταινίες εκείνες που μας κάνουν παρέα τέτοια εποχή.
Ευχάριστες, λαμπερές, γιορτινές; Όχι, βέβαια. Δε μιλάω για τις καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες αλλά για τις χειρότερες. Γιατί μπορεί το πνεύμα των Χριστουγέννων να επιβάλλει χαρά, ευτυχία και χαμόγελα αλλά ας μην πάθουμε και …μετάλλαξη πια. Μια κάποια γκρίνια βοηθά- αν μη τι άλλο- στην ψυχική ισορροπία. Κάτι που δεν προσφέρουν σε καμία περίπτωση οι ταινίες που ακολουθούν.
Δεν ξέρω αν έχετε δει το Four Christmases με τη Reese Witherspoon και τον Vince Vaughn αλλά αν δεν το έχετε δει, μην το κάνετε. Η ιστορία γυρνά γύρω από ένα ζευγάρι που προσπαθεί να αποφύγει να κάνει Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους. Φυσικά, καταλήγει να κάνει 4 διαφορετικά χριστουγεννιάτικα δείπνα γιατί οι γονείς και των δύο πλευρών είναι διαζευγμένοι.
Δηλαδή, δε φτάνει που η ταινία είναι χάλια πρέπει να υποβάλλει το κοινό να παρακολουθήσει μία ανούσια ιστορία να επαναλαμβάνεται τέσσερις φορές σε ανάλογες και εξίσου ηλίθιες παραλλαγές. Δυστυχώς στην ταινία, παίζουν κάμποσοι οσκαρικοί ηθοποιοί, που για το δικό τους καλό, δε θα αναφέρω.
Και επειδή «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» και μάλλον ο Vince Vaughn δεν είναι και τόσο σοφός, την προηγούμενη χρονιά, το 2007 είχε πίστη στα χριστουγεννιάτικα ως αδερφός του Άϊ Βασίλη αυτή τη φορά στο Fred Claus. Οι σχέσεις του με τον αδερφό του δεν είναι καλές γιατί θεωρεί ότι για χρόνια τον κανάκευαν οι δικοί του και έτσι έχει τραβήξει το δικό του δρόμο αλλά αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του …στον Βόρειο Πόλο για να του ανταποδώσει τη χάρη, όταν του δάνεισε χρήματα.
Ο Paul Giamatti στο ρόλο του Άϊ Βασίλη, η Kathy Bates (τι δυστυχία!) στο ρόλο της μάνας τους και οι ωραίες της παρέας Elizabeth Banks και Rachel Weisz να πλαισιώνουν τον Fred Claus. Για να είμαι ειλικρινής πάντως, η συγκεκριμένη ταινία είναι σαφώς καλύτερη – και πιο χριστουγεννιάτικη – από την προηγούμενη.
Jingle All the Way: Ο Arnold Schwarzenegger υμνεί τον χριστουγεννιάτικο υπερκαταναλωτισμό σε μία απέλπιδα προσπάθεια να εξιλεωθεί από τη συνεχή απογοήτευση που προσφέρει στο γιο του, εξαιτίας της δουλειάς του. Και όχι, δεν είναι τίποτα μεγαλοστέλεχος σε καμία πολυεθνική. Είναι πωλητής στρωμάτων. Άσχετο: σε πόσες ταινίες των 90s ο Arnie φόραγε το ίδιο μπεζ-καφέ μπουφάν;
Και εκεί που λέω, ότι ok, εδώ ήταν ο πάτος, έρχεται μία παραγωγή να με διαψεύσει πανηγυρικά: Santa With Muscles και ναι, είναι όσο απαίσιο το φαντάζεστε με τον Hulk Hogan να υποδύεται έναν guru του fitness, που παθαίνει αμνησία και νομίζει ότι είναι κάτι σαν ξωτικό των Χριστουγέννων (δεν θα το πολυπαιδέψω να εξηγήσω κιόλας, είπαμε πόση υπομονή πια) και προσπαθεί να σώσει ένα ορφανοτροφείο. Στα plus και η Mila Kunis, που συμπρωταγωνιστεί ως ορφανό που δεν πιστεύει ότι υπάρχει Αϊ Βασίλης και μάλλον μετά από αυτήν την ταινία, ακόμα δεν έχει αλλάξει γνώμη.
Το ‘χω ξαναπεί, ό,τι ο Ben Affleck έχει σώσει την καριέρα του αρκετές φορές και παραμένει απορίας άξιο πώς τα καταφέρνει. Εδώ μπαίνει το Surviving Christmas του 2004. Ο Affleck είναι ένας μοναχικός, περίεργος πάμπλουτος που νοικιάζει την οικογένεια του James Gandolfini (του γνωστού Soprano) για να περάσουν οικογενειακά τα Χριστούγεννα στο πατρικό του, που πλέον ανήκει στον Gandolfini και την οικογένειά του. Ναι, στο τέλος όλα ωραία, όλα καλά με κάποιες αναποδιές στο ενδιάμεσο και μία πανηλίθια και άσκοπη ρομαντική κομεντί, που προσπαθεί να πείσει για ένα ανύπαρκτο κωμικό ταλέντο του Affleck. Argo και πάλι Argo.
Βέβαια, όλες αυτές οι ταινίες είναι πταίσμα, φρούτο – όπως θέλετε πείτε το – μπροστά στο Santa Claus Conquers the Martians (1964). Και ναι, πολύπαθε αναγνώστη, τα αγγλικά σου είναι σε άριστη κατάσταση. Ο Άγιος Βασίλης κατακτά του Αρειανούς λέει ο τίτλος και έτσι ακριβώς έκανε στην ταινία.
Στην οποία ταινία μάλιστα- λες και δεν είχε όλα τα άλλα δεινά- πρωτοεμφανίζεται και η Pia Zadora ως Αρειανή. Ποια είναι αυτή θα μου πεις. Ανάτρεξε στα 80s και αναζήτησε το κομμάτι «When the Rain Begins to Fall», που τραγουδά με τον αδερφό του Michael Jackson, Jermaine, τον original τραγουδιστή των The Jackson Five. Εκεί ακριβώς θα αντιληφθείς τι σημαίνει ό,τι πιο cult σε επίπεδο υποκουλτούρας. Και θα το καταλάβεις τόσο πολύ πια, που ακόμα και η ταινία μπορεί να σου αρέσει.
