Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Πληθαίνουν οι φωνές που δείχνουν την ηγετική ομάδα των “53” μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να πιέσει τον πρωθυπουργό προκειμένου να ισχυροποιήσει τις θέσεις τις σχετικά με την διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Στο Μαξίμου δείχνουν να μην τους αγγίζουν τέτοια ζητήματα, καθώς, σύμφωνα με κορυφαίο στέλεχος, ανησυχούν λιγότερο για τις εσωτερικές πιέσεις που μπορεί να δεχτεί η κυβέρνηση, καθώς εκτιμούν ότι οι εσωκομματικές κριτικές και αντιρρήσεις δεν θα φτάσουν μέχρι το σημείο της καταψήφισης της κυβέρνησης.
Άλλωστε, ο Αλέξης Τσίπρας είναι γνωστό ότι σημειώνει -όπου σταθεί και όπου βρεθεί- ότι η τάση των «53» χαρακτηρίζεται από «κομματικό πατριωτισμό» και δεν θα έριχναν ποτέ την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ως εκ τούτου, περισσότερο στο Μαξίμου ανησυχούν για τις προθέσεις των δανειστών και ειδικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς μέχρι και σήμερα δεν δείχνει να έχει πεισθεί σχετικά με τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς.
Από την άλλη πλευρά, πιο κοντά στις απόψεις της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας δείχνουν να βρίσκονται ολοένα και πιο πολλά στελέχη της ευρωπαϊκής κεντρικής πολιτικής σκηνής, με μπροστάρηδες των αρχηγό των σοσιαλιστών κ. Πιτέλα, τον Μάρτιν Σουλτς αλλά και φυσικά τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, έχουμε επί τάπητος μία σειρά από προτάσεις, ενώ παράλληλα γίνονται και οι πρώτες βολιδοσκοπήσεις σε πρόσωπα και κομματικούς σχηματισμούς που εκλογικά μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά ίσως και να χρειαστούν ως «μέτρα καβάτζα για το εγγύς μέλλον».
Επιπροσθέτως, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός πως ένα από τα ηγετικά στελέχη των “53”, ο Υπουργός Οικονονικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, δείχνει αρκετά επηρεασμένος και βαθύτατα προβληματισμένος καθ’ όλη την διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Στοιχεία που επιβεβαιώνουν τον προαναφερόμενο ισχυρισμό αποτελούν για πολλούς οι αρκετά ιδιαίτερες αλλά και διφορούμενες δηλώσεις του Υπουργού οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν ήταν σε άμεση γραμμή και συνεννόηση με το Μαξίμου. Κάτι τέτοιο προφανώς θα μπορούσε να διαμορφώσει τα εξής δύο σενάρια:
1) Τις συστηματικές διαρροές εκ μέρους του ίδιου του υπουργού ή του στενού του περιβάλλοντος, προκειμένου μία μελλοντική αποχώρηση να έρθει πιο απαλά στο πολιτικό προσκήνιο και να διευκολύνει πολιτικά το μέλλον του Ευκλείδη Τσακαλώτου,
2) Είτε να δικαιολογήσει ή μάλλον καλύτερα να προσπαθήσει να «χρυσώσει το χάπι» των νέων μέτρων με δηλώσεις επαναστατικού ύφους, προκειμένου να εξαχθεί από την μια η αγωνιστικότητα του ίδιου και της κυβέρνησης και, από την άλλη, η «αναλγησία» και το «κακό» ΔΝΤ.
Δυστυχώς, ουδείς γνωρίζει σε τι βαθμό αναμένεται να κλιμακωθεί ή ήδη τεταμένη διαπραγμάτευση, για αυτό θεωρώ πως οι επόμενες ημέρες θα αποτελέσουν κρίσιμες για την συνολική έκβαση, καθώς τότε θα φανούν οι πραγματικές προθέσεις όλων των εμπλεκομένων μερών.
