Γράφει ο Δημήτρης Σούλτας
Tους τελευταίους μήνες, διαβάζω ότι στο στόχαστρο της κυβέρνησης για να κλείσει τον κατάλογο αυτών που θα απολυθούν από το Δημόσιο είναι αυτοί που δεν έχουν πτυχίο. Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτό μπορεί να φανεί σωστό, με την έννοια ότι ανεβάζει τα στάνταρ για το προσωπικό του Δημοσίου και ότι στόχος είναι ένα προσωπικό καλύτερα καταρτισμένο. Είναι όμως έτσι; Είναι το πτυχίο το μόνο κριτήριο για την παραμονή ή την πρόσληψη κάποιου στο Δημόσιο.
Πρώτ’ απ’ όλα το πτυχίο είναι τυπικό προσόν. Δεν είναι απόδειξη ικανότητας. Ακόμα περισσότερο δεν είναι απόδειξη ηθικής ακεραιότητας. Διευθυντές πολεοδομιών, εφοριών, υπάλληλοι και προϊστάμενοι ασφαλιστικών ταμείων που είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις δωροδοκίας ήταν πτυχιούχοι. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος είναι πτυχιούχος. Οι υπογραφές για διάφορες ύποπτες προμήθειες του Δημοσίου έχουν την υπογραφή πτυχιούχων ή και κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων.
Το πτυχίο επίσης δεν περιγράφει τις ανάγκες ενός ανθρώπου. Δεν έχει ένας πτυχιούχος περισσότερες ανάγκες από έναν απόφοιτο Λυκείου. Το πτυχίο ή οι μεταπτυχιακοί τίτλοι μπορεί να αποτελούν (και σωστά) στοιχεία για την άνοδο κάποιου στη διοικητική πυραμίδα ή την μισθολογική του εξέλιξη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να απαξιώνεται με την “ποινή” της απόλυσης κάποιος που έχει μόνο ένα απολυτήριο Λυκείου.
Υπάρχουν στο Δημόσιο θέσεις και ειδικότητες απολύτως απαραίτητες για το κοινωνικό σύνολο, που δεν απαιτούν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Εργαζόμενοι στη καθαριότητα, καθαρίστριες, τεχνίτες που κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Εκτός αν θέλουμε να γενικεύσουμε τον εργασιακό κανιβαλισμό, που έχει προκύψει εδώ και χρόνια, σε δουλειές όπως οι καθαρίστριες, που έχουν παραδοθεί στη μαφία κάποιων εταιρειών, ανασφάλιστες, απλήρωτες, απειλούμενες μονίμως από την εργοδοσία (ελπίζω το όνομα “Κούνεβα” να μας θυμίζει κάτι). Έχουν και αυτοί οι άνθρωποι το δικαίωμα να εργάζονται, να αμείβονται και να ζουν αξιοπρεπώς.
Όποιος θέλει να δημιουργήσει έναν Καιάδα, όπου θα ρίχνονται ελαφρά τη καρδία και με το στίγμα του ανίκανου- μη πτυχιούχου, άνθρωποι που απλώς θέλουν ένα μεροκάματο για να ζήσουν, προφανώς έχει σοβαρό πρόβλημα στον ηθικό του κώδικα. Και αυτός δεν διδάσκεται σε κανένα πανεπιστήμιο…
