Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Πολιτικός ρεαλισμός και αριστερά είναι δύο έννοιες ασυμβίβαστες. Οι αριστεροί αδιαμφισβήτητα είναι ιδεαλιστές. Αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με μη ρεαλιστικούς τρόπους και γενικότερα λειτουργούν με την δική τους λογική όπως δηλαδή θα ήθελαν να είναι η κατάσταση (πχ σε πολιτικό, κοινωνικό ή οικονομικό επίπεδο) και όχι όπως είναι. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν βασίζονται στο συναίσθημα και όχι στην πολιτική πραγματικότητα. Φαντάζονται τον κόσμο όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως είναι. Αδυνατούν να συλλάβουν την κυνική και συνάμα ψυχρή πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας.
Μεγάλο μειονέκτημα των αριστερών κομμάτων είναι το γεγονός πως οι πυρήνες απ’ όπου αντλούν την ιδεολογική τους ταυτότητα συνάδουν με μη εφαρμόσιμες πολιτικές θεωρίες. Οι λύσεις που προτείνουν τις περισσότερες φορές είναι εκτός πραγματικότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι λαθρομετανάστες που κατά τους αριστερούς είναι παράτυποι αλλοδαποί (λες και εκεί και είναι το πρόβλημα). Οι αριστεροί πιστεύουν πως οφείλουμε να τους καλωσορίσουμε στην χώρα μας και φυσικά να τους προσφέρουμε όλα όσα χρειάζονται. Αυτό κατ’ ανάγκη δεν είναι παράλογο. Είναι όμως εφαρμόσιμο στις σημερινές συνθήκες; Προφανώς και όχι. Οι λόγοι γνωστοί.
Αν θέλουμε να αλλάξουμε πρέπει να κάνουμε στροφή στον πολιτικό ρεαλισμό. Και αυτό φυσικά δεν ισχύει απαραίτητα μόνον για τους αριστερούς αλλά και για όλους τους πολιτικούς γενικότερα. Όμως οι αριστεροί είναι οι λιγότερο πραγματιστές. Τους ακούτε να μιλούν γενικόλογα και θεωρητικά. Και αυτό γιατί θέλουν να συμπεριφέρονται με τρόπο ιδεαλιστικό.
