Ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία της Γερμανίας, ο Πέερ Στάινμπρουκ όταν είχε κληθεί την επομένη των ιταλικών εκλογών να σχολιάσει το αποτέλεσμα είχε πει : «Έχω τρομοκρατηθεί που κέρδισαν δύο κλόουν». Και εξήγησε –μη τυχόν και δεν καταλάβει κάποιος – ότι ο ένας είναι ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο, «επαγγελματίας κλόουν που δεν ενοχλείται αν τον αποκαλέσεις έτσι», και ο άλλος είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, «ένας κλόουν με εξαιρετικά αυξημένη τεστοστερόνη» είπε, εννοώντας τα σεξουαλικά σκάνδαλα του καβαλιέρε.
Μπορούμε να υποθέσουμε πως ο κ. Στάινμπρουκ σήμερα θα είναι ακόμη πιο τρομοκρατημένος αφού άλλη μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου αποφάσισε διαφορετικά από τη θέληση του Βερολίνου και δεν αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα τη «μοίρα» της , όπως έκαναν οι πτωχές πλην «έντιμες και σοβαρές» πλέον, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία.
Ήταν να μη γίνει η αρχή. Οι «κλόουν» έχουν αρχίσει να αυξάνονται και δικαίως θα πρέπει να ανησυχεί ο κ. Στάινμπρουκ. Ο ευρωπαϊκός Νότος συνειδητοποιεί πως «κλόουν» τον έντυσε η βορειοευρωπαική ελίτ και τον άφηνε τόσα χρόνια να είναι μέσα στην «τρελή χαρά», διότι έτσι μετέφερε τεράστια πλεονάσματα στα δικά της θησαυροφυλάκια. Και τώρα που το «καρότο» τελείωσε, έχει πάρει σειρά το «μαστίγιο». Και μπορεί να το διασκέδαζαν οι Γερμανοί (καθότι ένα σαδισμό τον έχουν στο DNA τους, εξού και η ύπαρξη ειδικής κατηγορίας στις «τσόντες», οι γνωστές «γερμανικές») αλλά τώρα θα πρέπει να έχουν κοπεί τα πολλά γέλια.
Οι «κλόουν» τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν κάτι πολύ απλό που το χάνουν όμως μέσα στην αλαζονική υπεροψία τους. Πως ο ευρωπαϊκός Νότος αρχίζει να θυμάται πως υπήρχε ζωή και πριν το ευρώ. Και καλή ζωή. Ζωή με πεσέτα, με λιρέτα, με δραχμή, με φράγκο, με κυπριακές λίρες. Αντίθετα, η Γερμανία με ένα πανάκριβο μάρκο θα έβαζε τα BMW και τα AUDI για συγκρουόμενα στα γερμανικά λούνα παρκ. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια καλή βάση συζήτησης για το επόμενο Eurogroup. Αρκεί όλοι οι Νότιοι να εμφανιστούν ως «κλόουν» και να πουν στους υπόλοιπους «εταίρους» πως αν η Ευρώπη δεν μας κάνει όλους χαρούμενους, δεν έχει νόημα να είμαστε εκεί. Ξέρουμε να περνάμε καλά και μόνοι μας.
ΥΓ: Από τον Ολάντ πάντως μην περιμένετε να κάνει τον «κλόουν». Οι Γάλλοι πάντα παραδίδονται άνευ όρων και ψάχνουν μετά να βρουν … Ντε Γκωλ.
