Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Είναι πλέον πασιφανές πως τα όσα έχουν ειπωθεί για την αναποτελεσματικότητα και ανευθυνότητα της μέχρι πρώτινος Αριστερής κυβέρνησης δείχνουν να επιβεβαιώνονται και δυστυχώς να φρενάρουν ελπίζω για λίγο καιρό ακόμη τις οποίες θετικές μεταρρυθμίσεις έχουν ηδη δρομολογηθεί. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων αναφέρομαι στα ευμενές διακείμενά για τα συμφέροντα της Ελλάδας μέτρα αυτά που έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί εδώ και αρκετά χρόνια και όχι σε εκείνα που έχουν ως στόχο την μακροπρόθεσμη εξυγίανση της χώρας με τίμημα όμως την βίαιη και απότομη συνάμα προσαρμογή τους στην Ελληνική κοινωνία. Είναι απορίας άξιο το γεγονός της προκήρυξης εκλογών μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και ενώ η λαϊκή εντολή του δημοψήφισματος ήταν ακόμη νωπή. Μηπως άραγε ο Αλέξης Τσίπρας έψαχνε εναν τρόπο διαφυγής ; μια έξοδο πλέον για τον ίδιο από τις άκαρπες προεκλογικές του δεσμεύσεις που θάφτηκαν έπειτα και απο την υπογραφή του μνημονίου; Η μήπως έψαχνε τρόπο να απαγκιστρωθεί απο τις ακραίες και αν μη τι άλλο επικίνδυνες φωνές εντός του κόμματος του;
Αυτά και πολλά άλλα είναι κρίσιμα ερωτήματα τα οποία χρίζουν απάντησης απο τον μέχρι πρώτινος Πρωθυπουργό. Το σημαντικότερο όμως δεν είναι η ανακάλυψη για μερικούς και η επιβεβαίωση για ορισμένους του πολιτικού τυχοδιωκτισμού της Αριστεράς εν γένει αλλα το γεγονός πως τέτοια στιγμή θα έπρεπε να συζητάει η Ελληνική Βουλή για τις καινοτομίες του προγράμματος και τις γρήγορες πολιτικές αφομοίωσης του. Και όταν λεω αφομοίωσης δεν εννοω πολιτικής εναρμόνισης αυτό πλέον έχει γίνει μόδα με “εναν νόμο και ενα άρθρο” εγω αναφέρομαι στην κοινωνική ενσωμάτωση δηλαδή στην βαθμιαία και συνάμα αποτελεσματική αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας ολω εκείνων των προαπαιτούμενων που θα επιφέρουν την εξέλιξη της. Και επειδή η πολιτική θέλει καθαρές κουβέντες και άμεσα τεκμηριωμένες όπως κάποτε μου είχε πει σε προσωπική συνάντηση ηγετικό στέλεχος πολιτικού κόμματος δεν θα μπορέσω να αντισταθω και να μην παραφράσω αυτήν την συμβουλή του εντάσοντας την παραλληλα και στον ευρύτερο αξιακό και δεοντολογικό μου κώδικα περί σωστής και μη αορίστου τύπου δημοσιογραφίας.
Έτσι η συνείδηση μου αρχικά μου επιβάλλει να κατακρίνω και να προσπαθήσω μεσο της δημόσιας φωνής που έχω να συμβάλω και εγώ προς μια κατεύθυνση που θα δρομολογήσει την επαναδιαπραγμάτευση των σκληρών προαπαιτούμενων και επιπλέον να φωνάξω δυνατά ΝΑΙ σε αλλαγές που πλέον η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να δεχθεί. Σύμμαχος σε αυτήν την προσπάθεια θα αποτελέσει το χαμόγελο και η ανακούφιση όσων θα βλέπουν να λαμβάνουν χώρα μεταρρύθμίσεις οπως η μείωση των τιμών των γενοσημων , ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για ανακεφαλαιοποίηση, ενίσχυση ρευστότητας τραπεζών και αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων , η αναμενόμενη αλλαγή-αναδιάρθρωση-Αποπολιτικοποίηση του Δημοσίου , το άνοιγμα επαγγελμάτων, όπως μηχανικοί, συμβολαιογράφοι κ.λ.π. Ο Περιορισμός των φόρων υπέρ τρίτων , η Μείωση της γραφειοκρατίας και επιτάχυνση αδειοδοτήσεων για επενδύσεις χαμηλού ρίσκου, η Μεταρρύθμιση στην αγορά ενέργειας και ειδικά του φυσικού αερίου που θα οδηγήσει σε πλήρη απελευθέρωση το 2018 , η Έγκριση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων που ήδη έχει αναλάβει το ΤΑΙΠΕΔ , η Υιοθέτηση των καλύτερων πρακτικών στην Ε.Ε. για το μη μισθολογικό κόστος (επιδόματα, οδοιπορικά κ.λπ.) με εφαρμογή από 1ης Ιανουαρίου 2016 και πολλά άλλα που θα πρέπει να γίνουν στην πορεία με σκοπό τη πραγματική σταθεροποίηση της Ελλάδας. Τέλος ο λαός είναι αυτός που θα επιλέξει αν επιζητά αλλαγή η απλώς θέλει μια ακόμη κυβέρνηση βγαλμένη από το χρονοντούλαπο της δεκαετίας του 80′ που από την μια θα μας τάζει δανεικά και από την άλλη θα μας στέλνει όλους στο εξωτερικό για “δανεικά και απίστρευτα ”
