Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος (*)
Η επαναφορά του Σκοπιανού στην επικαιρότητα και όσα συνέβησαν σε διάστημα λίγων ωρών με τις δηλώσεις των κομμάτων και των αρχηγών τους, το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη και τις αντιδράσεις (ή… κωλοτούμπες) που ακολούθησαν, σε πολιτικό επίπεδο αναδεικνύουν για ακόμα μία φορά την έλλειψη ενός βαθιά δημοκρατικού, κοινωνικού και λαοκίνητου, και πατριωτικού κόμματος στην χώρα μας.
Απέναντι στην αριστερά και στις ιδέες ή τις… δοξασίες της, δυστυχώς δεν υπάρχει καμία δύναμη που μπορεί επί της ουσίας να αντιπαραταχθεί στις μέρες μας. Ούτε σε πολιτικό / οικονομικό, αλλά ούτε σε ιδεολογικό / ηθικό επίπεδο.
Αν υποθέσουμε ότι η Αριστερά στηρίζει τη διεθνιστική θεωρία και κατά συνέπεια, αποδίδει ελάχιστη σημασία στο «έθνος» και την «πατρίδα» (παρά το γεγονός πως όλοι μπορεί να γνωρίζουμε πολλούς Αριστερούς που συνάμα είναι και καλοί πατριώτες ενώ και η ίδια η Αριστερά προσπαθεί να… παραγνωρίζει πως ακόμα και η Σοβιετική Ένωση χαρακτήρισε ως «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο» τη μάχη ενάντια στους Γερμανούς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), από την άλλη πλευρά αναδεικνύεται έντονα η έλλειψη ενός κεντροδεξιού πατριωτικού σχηματισμού στα πρότυπα του Λαϊκού Κόμματος που ίδρυσε ο Δημήτριος Γούναρης ή της Νέας Δημοκρατίας που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υιοθετώντας και εμπνέοντας το νεότερο εθνικό πατριωτισμό ως απάντηση στις μεγάλες ανάγκες και τον διχασμό που επέφεραν, η επτάχρονη δικτατορία και η εθνική τραγωδία της Κύπρου.
Η σημερινή παράταξη, όπως έχω ξαναγράψει, είναι πλέον ένα κόμμα που καμία σχέση δεν έχει με την λαϊκή και πατριωτική Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, αλλά και των επιγόνων του. Η «εποχή των μνημονίων» την αποστέωσε από ό,τιδήποτε… λαϊκό και πατριωτικό. Εντός της υπερίσχυσαν οι δυνάμεις της άβουλης υποταγής στους δανειστές και στις ντόπιες και ξένες ολιγαρχίες. Σταδιακά, οι φωνές του ελληνισμού και της υπεράσπισης των διαχρονικών αξιών του έθνους μας, έσβησαν στο εσωτερικό ενός κόμματος που πλέον μοιάζει με άδειο κουφάρι.
Και αυτό, φάνηκε τώρα πάλι, στην υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων.
Το κόμμα του Κυριάκου που δεν ήθελε τα συλλαλητήρια και τις πατριωτικές φωνές, μετατράπηκε σε ένα συνονθύλευμα «τραβάτε με και ας κλαίω», με την εκπρόσωπό του να καμώνεται πως διαμαρτύρεται για την κάλυψη της ΕΡΤ και τον πρόεδρό του να δηλώνει περισπούδαστα ότι… «σέβεται και συμμερίζεται»!!! Τα… διαπιστευτήρια αμηχανίας και ανικανότητας του προέδρου της ΝΔ, είναι πλέον απόλυτα και αδιαμφισβήτητα.
Γι’ αυτό, απόλυτη και αδιαμφισβήτητη είναι και η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα στην κεντροδεξιά. Που θα δομήσει το όραμα της μεταμνημονιακής Ελλάδας και θα εμπνεύσει τους Έλληνες για μία νέα προκοπή και εθνική ανάταση. Που εννοείται, ότι θα πει όχι σε οποιαδήποτε επιβουλή κατά της πατρίδας και της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων, αλλά και θα αναβαπτίσει τις αρχές και τις αξίες του ελληνισμού ως κινητήριους μοχλούς για την διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος στον σύγχρονο κόσμο. Εμείς οι Έλληνες μπορούμε να σηκωθούμε πολύ ψηλά, αρκεί να μην γίνουμε… αλοιφή στις μυλόπετρες της ιστορίας!
Οι εκατοντάδες χιλιάδες στη Θεσσαλονίκη πριν λίγες μέρες και οι εκατοντάδες χιλιάδες στην Αθήνα σε λίγες μέρες εκφράζουν ένα μυριόστομο «όχι» στην απώλεια της εθνικής ταυτότητας, στην πολιτική μίας κυβέρνησης που δείχνει να παζαρεύει τα πάντα ως… πραματευτής (και όχι ως υπεύθυνη πολιτική ηγεσία ενός περήφανου λαού), αλλά και στην υποχωρητική στάση της μεγάλης πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου της χώρας που μάλλον έχει ξεχάσει ποιόν (πρέπει να) εκπροσωπεί.
Η ανάγκη για μία νέα μεταπολίτευση είναι ορατή προ πολλού.
Η συστράτευση των πατριωτικών δυνάμεων δεν μπορεί να είναι ακόμα μακριά. Και πρέπει να είναι μία πλατιά και πανελλήνια συστράτευση, με άφθαρτα πρόσωπα στο προσκήνιο και μυαλά της σημερινής γενιάς. Τα κόμματα τα δημιουργούν οι κοινωνικές και ιστορικές ανάγκες. Και αυτές οι ανάγκες είναι ήδη επείγουσες…
*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
