Η πανδημία του Covd19 ταλαιπωρεί ολόκληρο τον πλανήτη και όπως είναι φυσικό, ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Οι ομάδες πέρα από τα τοπικά τους πρωταθλήματα έχουν και υποχρεώσεις σε διεθνείς διοργανώσεις, γεγονός που αναγκάζει τους αθλητές να ταξιδεύουν συχνά και να εκτίθενται στον ιό. Αυτό φυσικά και εγκυμονεί κινδύνους οι οποίοι είναι ορατοί και επηρεάζουν τόσο τους συλλόγους, όσο και τις ίδιες τις διοργανώσεις.
Τρανό είναι το παράδειγμα της φετινής Euroleague. Η διοργάνωση έχει ολοκληρώσει μόλις τις δύο πρώτες αγωνιστικές της και οι επιπτώσεις του covid είναι ήδη ορατές. Η Ζενίτ χθες, Κυριακή 11/10 ανακοίνωσε ότι βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, καθώς 18 μέλη της, προπονητές και αθλητές, έχουν διαγνωστεί τις τελευταίες μέρες θετικοί στον ιό.
Μια ημέρα πριν, τις έντονες ανησυχίες του είχε εκφράσει ο γκαρντ της Αρμάνι Μιλάνο, Μάλκολμ Ντιλέινι. Η ιταλική ομάδα την Παρασκευή αντιμετώπισε την Βιλερμπάν η οποία είχε κρούσμα στην ομάδα της. Μετά τον αγώνα ο προπονητής κι ένας παίκτης των Γάλλων, διαγνώστηκαν επίσης, θετικοί:
«Μετά τον αγώνα δύο παίκτες της Βιλερμπάν και ο προπονητής της διαγνώστηκαν θετικοί. Άνθρωποι που αγωνίστηκαν στο ματς και είχαμε όλοι επαφές μαζί τους», έγραψε ο Αμερικάνος, εκφράζοντας τις ανησυχίες του, ενώ δεν παρέλειψε να επιτεθεί και στη διοργανώτρια Αρχή, επισημαίνοντας ότι «δε νοιάζονται για τους παίκτες και τις οικογένειές τους».
Είναι όμως εφικτό ένα lockdown στον αθλητισμό;
Το ερώτημα δεν είναι καθόλου φιλολογικό και έχει πολλές προεκτάσεις. Η Ευρωλίγκα, όπως και γενικά όλες οι σπουδαίες αθλητικές διοργανώσεις λειτουργούν όπως οι κοινωνίες. Φανταστείτε ένα lockdown σε εθνικό επίπεδο τι επιπτώσεις θα είχε στην οικονομία. Εδώ ολόκληρα κράτη που αντιμετωπίζουν την πανδημία προσπαθούν με «νύχια και με δόντια» να αποφύγουν μια τέτοια εξέλιξη προκειμένου να μην παρεκτραπούν οι οικονομίες τους και πάρουν τον… κατήφορο. Θα μπορούσε μια διοργάνωση να διακόψει το πρωτάθλημά της και να χάσει χρήματα από τις χορηγίες της;
Για να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα, πόσο εύκολα ο Ντιλέινι θα έσπαγε το συμβόλαιό του με την Αρμάνι προκειμένου να επιστρέψει στις ΗΠΑ και να μπει σε καραντίνα με την οικογένειά του; Μιλάμε για έναν παίκτη που αμείβεται πλουσιοπάροχα κι όμως η σκέψη αυτή δεν περνάει καν από το μυαλό του.
Σε περίπτωση λοιπόν ενδεχόμενου lockdown στην Euroleague, αναρωτήθηκε ο ίδιος πόσοι άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους; Δεν είναι μόνο οι ομάδες που συμμετέχουν στις διοργανώσεις. Είναι οι εργαζόμενοι στα γήπεδα, οι διαφημιστές, οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα ρεπορτάζ, ακόμα και όσοι διατηρούν επιχειρήσεις με προϊόντα μιας ομάδας, οι οποίοι θα πληγούν οικονομικά από μια τέτοια εξέλιξη.
Καταλήγοντας…
Οι καταστάσεις αυτές είναι πρωτόγνωρες για όλους. Όπως στις τοπικές κοινωνίες, έτσι και στον αθλητισμό άπαντες οφείλουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα που ζούμε και να συνεχίσουν τις ζωές τους με όσες παραμέτρους απαιτούνται. Το να κλαιγόμαστε δεν ήταν ποτέ η λύση στο πρόβλημα. Αντίθετα, το να προσαρμοζόμαστε όσο είναι εφικτό σε νέα δεδομένα, θα μας πάει ένα βήμα παρακάτω, με την ελπίδα όλη αυτή η ιστορία θα έχει κάποτε ένα happy end…
