“Ποιος ηλίθιος θα κυκλοφορούσε με αναμμένο αναπτήρα μέσα σε μπαρουταποθήκη;” αναρωτιούνται οργισμένοι αναξιοπαθούντες της αγοράς και θύματα του χρηματιστηριακού “Αρμαγεδδώνα” των ημερών, στρέφοντας την οργή τους ενάντια στον πρωθυπουργό και το περιβάλλον των συμβούλων του για τους καταστροφικούς αυτοσχεδιασμούς και λεονταρισμούς του τελευταίου διαστήματος περί “εξόδου από το μνημόνιο”.
Τα ίδια και χειρότερα λένε στην Εσπερία, αλλά φυσικά πίσω από τις κουίντες. Γιατί επί σκηνής δημοσιότητος, λένε άλλα, αφού είναι υποχρεωμένοι να σπεύσουν σε βοήθεια του “Έλληνα ασθενή”, ακόμη και αν ο ίδιος αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιπόλαιος στη φάση της “ανάρρωσης”…
Με μια ομοβροντία δηλώσεων και παρεμβάσεων, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) κ. Ντράγκι, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) κ. Ρέγκλινγκ και ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων κ. Κατάινεν, προσέτρεξαν σε βοήθεια της Ελλάδας.
Ο κ. Ντράγκι αρκέστηκε να προσφέρει ένα “δωράκι” στις ελληνικές τράπεζες, μειώνοντας το “κούρεμα” της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων που ενεχυριάζουν στην ΕΚΤ για άντληση ρευστότητας, ώστε με την ίδια ονομαστική αξία να παίρνουν περισσότερο ρευστό. Οι ασθενούσες και καταβαραθρούμενες στο ΧΑ τράπεζες, χρειάζονται “ορό” ρευστότητας για να αντέξουν, μας “είπε” ο κ. Ντράγκι…
Ο κ. Κατάινεν μετέφερε όλη τη “γραμμή” της Κομισιόν. Αξίζει να μεταφέρουμε κι εμείς ένα τμήμα από τη σταθμισμένη με ακρίβεια δήλωσή του:
“Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να βοηθάει την Ελλάδα με οποιονδήποτε αναγκαίο τρόπο για να διασφαλίσει λογικές συνθήκες χρηματοδότησης για το ελληνικό δημόσιο και για να διευκολύνει την πλήρη και βιώσιμη πρόοδο στην αγορά.
Σε αυτό το πλαίσιο θα συνεργαστούμε πολύ στενά με τις ελληνικές αρχές για να ολοκληρωθεί η τρέχουσα αξιολόγηση, η οποία θα απαιτεί ένα ολοκληρωμένο πακέτο φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων.
Θα συνεχίσουμε να διασφαλίζουμε την ομαλή εξέλιξη της ευρωπαϊκής στήριξης για τη χώρα μετά από το τέλος του τρέχοντος προγράμματος. θα υποστηρίξουμε την Ελλάδα στο να διασφαλίσει τους πιστωτές και τις αγορές για τη συνεχιζόμενη δέσμευσή της στις μεταρρυθμίσεις και στη διατήρηση των δημοσιονομικών στόχων, συμπεριλαμβανομένου και ενός ισχυρού και επαρκούς δημοσιονομικού διχτυού ασφαλείας”.
Τι είπε ο κ. Κατάινεν; Κινδυνεύετε, και θα σας “σώσουμε”… υποχρεωτικά και με το δικό μας τρόπο. Μιμούμενος τις… απειλές Ντράγκι ότι θα “κάνει ό,τι χρειαστεί”, δηλώνει το ίδιο προκειμένου για την Ελλάδα, αλλά αμέσως μετά ξεκαθαρίζει και τους όρους: Με παράταση της επιτήρησης (“στήριξη και μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος”), με στήριξη στην Ελλάδα ώστε να… διασφαλίσει τους πιστωτές και τις αγορές για τη συνεχιζόμενη δέσμευσή της στις μεταρρυθμίσεις και στη διατήρηση των δημοσιονομικών στόχων!
Τέλος, ο κ. Ρέγκλινγκ ξεκαθάρισε ότι το ελληνικό χρέος είναι “απολύτως βιώσιμο” – μια δήλωση που μοιάζει με στήριξη, αλλά στην ουσία προσγειώνει την αισιοδοξία για το εύρος της αναδιάρθωσής του…
Τι συμπέρασμα βγαίνει απ’ όλα αυτά;
Πρώτο, ότι οι Ευρωπαίοι ανησυχούν σφόδρα για τον κίνδυνο μιας βαριάς υποτροπής του “Έλληνα ασθενή”. Και παρότι στο παρασκήνιο εκφράζονται με τα χειρότερα λόγια γι’ αυτόν, είναι υποχρεωμένοι να τον στηρίξουν για να μην καταρρεύσει. Διότι απλούστατα η ίδια η Ευρώπη είναι στη δίνη μιας υποτροπής, με όλες τις νεότερες εκτιμήσεις να αναθεωρούν επί τα χείρω τις προηγούμενες, με τα ομόλογα στον ευρωπαϊκό Νότο σε ελεύθερη πτώση και με τα χρηματιστήρια σε διαρκή πτώση για πάνω από μία βδομάδα. Έτσι, μπορεί ο Έλληνας “τρελός με τον αναπτήρα” να αξίζει όλα τα αναθέματα, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί με κάποια κατανόηση, αφού μπορεί να βάλει φωτιά στη μπαρουταποθήκη…
Δεύτερο, ότι παρ’ όλα αυτά δεν είναι διατεθειμένοι να “σώσουν” την Ελλάδα με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά μόνο με το δικό τους τρόπο: Δηλαδή με μνημόνια και σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία. Θα σας σώσουμε σαν αποικία, κι όχι σαν ελεύθερη χώρα, διαμηνύουν στον Σαμαρά οι Ευρωπαίοι, για να κάνουν πιο ντροπιαστική την κατάληξη της “ανταρσίας” του.
Με λίγα λόγια, στηρίζουν την κυβέρνηση όπως… το σκοινί τον κρεμασμένο. Και η κυβέρνηση καλοδέχεται αυτή τη “στήριξη”, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλο έλλειμμα υπερηφάνειας (προσωπικής, εθνικής) υπάρχει στις γραμμές της. Και πόσο δίκιο είχε ο Σεν Ζιστ όταν έλεγε ότι καλύτερα να μην ξεκινήσεις ποτέ μια εξέγερση αν πρόκειται να μείνεις στα μισά του δρόμου.
Υ.Γ. Τα λόγια αυτά του Γάλλου επαναστάτη πρέπει να τα σκεφτεί καλά και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ…
