Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
«Το Eurogroup θα πραγματοποιήσει έκτακτη σύνοδο για να συζητήσει την πορεία του προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής της Ελλάδας. Οι συζητήσεις θα καλύψουν μια συνολική δέσμη μεταρρυθμίσεων πολιτικής, καθώς και τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Και τα δύο στοιχεία πρέπει να συνυπάρχουν, προκειμένου να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος και να αποδεσμευτεί περαιτέρω χρηματοδοτική στήριξη στην Ελλάδα». Αυτή είναι η ανακοίνωση του Eurogroup που εκδόθηκε χθες το απόγευμα. Σημειολογικά δεν θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν το ζήτημα του χρέους δεν συνυπήρχε πλέον ως ρητό προαπαιτούμενο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και την εκταμίευση της δόσης.
Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες ημέρες-και λόγω της πασχαλινής ραστώνης-δεν έγινε ιδιαίτερη πρόοδος στις συζητήσεις Αθήνας-θεσμών. Τα βασικά ζητήματα, όπως αποτυπώνονται είναι τα εξής: τα μέτρα του έξτρα πακέτου των 3.6 δις, πόσο προσδιορισμένα και ποσοτικοποιημένα αυτά θα είναι, πώς θα νομοθετηθεί αυτός ο μηχανισμός, πάνω σε ποια στοιχεία θα βασίζονται οι οικονομικές εκτιμήσεις (με δεδομένο πως το ΔΝΤ αμφιβάλλει για τα στοιχεία που δίνει η Eurostat), αλλά και ποιος θα είναι αυτός που θα εφαρμόζει τα μέτρα-κάβα (π.χ. αν θα είναι αρμόδιος ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, σε περίπτωση που παρατηρούνται αποκλίσεις ή αν θα υπάρξει κάποιος αυτοματισμός ή πάσα σε άλλο όργανο, όπως το Eurogroup).
Στη συζήτηση πλέον, όμως, μπαίνει για τα καλά και η παράμετρος του χρέους. Όπως σχολίαζε ο διευθυντής του γραφείου της Κομισιόν στην Αθήνα Πάνος Καρβούνης σε συνέντευξή του (Αθήνα 9,84), η ρύθμιση του χρέους θα είναι το αντίβαρο για τη νομοθέτηση του μηχανισμού με τα μέτρα-κάβα. Πλην όμως, για να υπάρξει απόφαση για το ελληνικό χρέος, το οποίο το ίδιο το Eurogroup θέτει ως προαπαιτούμενο για μια πλήρη συμφωνία, θα πρέπει να συγκεραστούν διαφορετικές απόψεις: αυτή του ΔΝΤ που θέλει πιο εκτεταμένη παρέμβαση χωρίς κούρεμα, της Γερμανίας και του κ. Σόιμπλε που λένε πως το ζήτημα είναι πολιτικά σημαντικό μόνο, τεχνικά όμως ανούσιο, με δεδομένο πως η Ελλάδα μέχρι το 2022 δεν πληρώνει κάτι στους Ευρωπαίους πέραν των λήξεων του ΔΝΤ και των ομολόγων της ΕΚΤ, ενώ υπάρχουν και ενδιάμεσες ευρωπαϊκές απόψεις που αφορούν κυρίως την επέκταση των λήξεων των ομολόγων και τη μείωση των επιτοκίων (;), παράλληλα με «κλείδωμά» τους. Όλα τα παραπάνω είναι ζήτημα των θεσμών και πρέπει να ρυθμιστεί μεταξύ μας. Αυτό έχει διαμηνυθεί εδώ και μέρες στο Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο, παρά το ότι ζητά λύση άμεσα, αναγνωρίζει υπογείως πως η λύση, λόγω και των περίπλοκων θεμάτων που συζητούνται, μπορεί να μεταχρονολογηθεί για το τέλος Μαϊου.
Βέβαια, υπάρχει και η παρέμβαση Ολάντ που ζητά να έχει δοθεί λύση στο ζήτημα της Ελλάδας έως τη Δευτέρα. Με δεδομένο όμως πως πλέον μπαίνει και το θέμα του χρέους στην εξίσωση, η στήλη εκτιμά πως κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Και, χωρίς να έχει αλλάξει το βασικό σενάριο που δίνουν ευρωπαϊκοί κύκλοι (αυτό της συμφωνίας δηλαδή), διαφαίνεται πως ο επίλογος του …δράματος μεταχρονολογείται εκ νέου. Πάμε για 24 Μαΐου, με άλλα λόγια, εκτός και αν μας προκύψει δραματική πρόοδος στο ενδιάμεσο, οπότε μπορεί και να υπάρξει επίσπευση.
Υ.Γ. Το ότι υπάρχει βασικό σενάριο, δεν σημαίνει πως δεν υφίσταται περιθώριο εκπλήξεων. Ιδίως, αν η κυβέρνηση πιεστεί πολύ από το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί για άλλη μια φορά υπαναχωρήσουν, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Αν αυτό συμβεί, τότε δύο επιλογές θα υπάρχουν: ή η πολύ δραματική συνθηκολόγηση ή οι εκλογές. Και, αν μπορούσα να ποντάρω, θα έλεγα το …διάγγελμα της προκήρυξης των εκλογών ως πιθανότερη εναλλακτική στο worst case scenario.
