Πριν από περίπου ένα χρόνο, στελέχη της ΔΕΗ, είχαν υπογράψει «μελέτη», από αυτές που μόνο οι «δεητζήδες» ξέρουν να κατασκευάζουν, σύμφωνα με την οποία, αν η εταιρεία διέκοπτε την τροφοδοσία των ηλεκτροβόρων βιομηχανιών, θα είχε πολύ μεγάλα κέρδη. Η παραγγελία της μελέτης, είχε γίνει από τη διοίκηση ενόψει της έναρξης διαπραγματεύσεων με ενεργοβόρες βιομηχανίες, οι οποίες ζητούσαν πραγματικές τιμές ηλεκτρικού για να επιβιώσουν και να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας. Η πλευρά των βιομηχανιών διατείνονταν, ότι ο τύπος της κατανάλωσης, δηλαδή σταθερά, μεγάλα φορτία όλο το εικοσιτεράωρο και όλες τις εποχές του χρόνου, διευκολύνει τη ΔΕΗ στο να διατηρεί σε λειτουργία τις λιγνιτικές της μονάδες. Εάν δε σταματούσαν την παραγωγή τους, η ΔΕΗ θα αναγκάζονταν να κλείσει 1-2 τέτοιες μονάδες.
Και να που, φέτος η ΔΕΗ αντιμετωπίζει αυτό το ενδεχόμενο, χωρίς ακόμη να γίνει πράξη αυτό που νομίζει ότι τη συμφέρει, δηλαδή η διακοπή τροφοδοσίας των ενεργοβόρων βιομηχανιών. Οι κύριοι λόγοι είναι δύο. Η μεγάλη μείωση της ζήτησης ηλεκτρικού λόγω της κρίσης και η μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ. Έτσι, συμπτωματικά ίσως, από τις αρχές Ιανουαρίου, η προσφορά ενέργειας από τις ΑΠΕ κυμαίνονταν σε επίπεδα από 500-1.000 μεγαβάτ, και μάλιστα σε ώρες χαμηλής κατανάλωσης όπως νυκτερινές. H ΔΕΗ αναγκάστηκε να μειώσει ισόποσα την παραγωγή των λιγνιτικών της μονάδων, περίπου στο μισό. Μία ενδεχόμενη μεγαλύτερη παραγωγή, σε συνδυασμό με το κλείσιμο κάποιας μεγάλης βιομηχανίας, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει μαθηματικά σε διακοπή λειτουργίας μονάδας λιγνίτη. Και αυτό, επειδή οι λιγνιτικές, όπως και οι λιθανθρακικές, δεν μπορούν να «αναβοσβήνουν» όπως οι μονάδες φυσικού αερίου. Οπότε από το να καίει μία μονάδα λιγνίτη, χωρίς να παράγει, θα είναι καλύτερα να σβήσει.
Καταληκτικά, οι μεγάλοι «εχθροί» της ΔΕΗ και του μανδαρινάτου της, που είναι το Αλουμίνιο και η ΛΑΡΚΟ, βλέπουμε ότι σύντομα θα γίνουν οι αγαπημένοι της πελάτες. Χωρίς αυτές η ΔΕΗ, ή θα καίει λιγνίτη κυριολεκτικά «στο γάμο του Καραγκιόζη», ή θα πρέπει να σβήσει μονάδα.
