Το πρώτο στοιχείο του Προσχεδίου του προϋπολογισμού που κατατέθηκε τη Δευτέρα στη Βουλή είναι… πάγιο: είναι ένας ακόμη προϋπολογισμός με προβλέψεις καλπάζουσας -και αστήρικτης- αισιοδοξίας, προορισμένος να αναθεωρηθεί σε ενάμιση περίπου μήνα, προς τα τέλη Νοεμβρίου, όταν θα κατατεθεί το πλήρες σχέδιο του προϋπολογισμού. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, το Προσχέδιο του προϋπολογισμού έχει απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κατατίθεται την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου μόνο και μόνο γιατί το προβλέπει ο νομοθέτης…
Το δεύτερο όμως, αποτελεί… είδηση: το Προσχέδιο όχι μόνο δεν παραπέμπει σε κάποιου είδους χαλάρωση, όχι μόνο δεν έχει προβλέψεις για τα μέτρα ανακούφισης που έχει υποσχεθεί ο Σαμαράς, αλλά αντίθετα έχει νέες περικοπές και νέες επιβαρύνσεις, ιδιαίτερα δε νέες φοροεπιβαρύνσεις! Το πράγμα είναι αξιοσημείωτο, αν σκεφτεί κανείς ότι τα επικοινωνιακά πυρά της κυβέρνησης όλο το τελευταίο διάστημα είχαν συγκεντρωθεί κατεξοχήν στο ζήτημα των φόρων. Υποτίθεται μάλιστα ότι η κυβέρνηση αιτούνταν από τους εταίρους να αποδεχτούν φοροελαφρύνσεις, που είχαν αναχθεί περίπου σε συνώνυμο της περιλάλητης “χαλάρωσης”.
Αντ’ αυτών όμως, το Προσχέδιο εμπεδώνει το “καθεστώς” της υπερφορολόγησης:
• Αρχίζοντας από το φετινό έτος, το πρωτογενές πλεόνασμα προβλέπεται ότι θα κλείσει στο 2% του ΑΕΠ αντί για 1,5% που προέβλεπε το πρόγραμμα προσαρμογής, χάρις κυρίως στην υπερφορολόγηση, σε συνθήκες ύφεσης και διαρκούς μείωσης των εισοδημάτων.
• Ενώ το 2014 τα έσοδα του προϋπολογισμού υστέρησαν σε σχέση με τους στόχους του προγράμματος κατά 1.045 εκατ. ευρώ, το 2015 προβλέπεται ότι θα ξεπεράσουν τις προβλέψεις του προγράμματος κατά 2.220 εκατ. ευρώ!
Το σημαντικότερο όμως πειστήριο της υπερφορολόγησης μας το δίνουν τα στοιχεία και εκτιμήσεις της Κομισιόν, η οποία εκτιμά ότι τα συνολικά έσοδα σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης (περιλαμβάνοντας δηλαδή και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα) θα ανέλθουν σε 45,8% του ΑΕΠ το 2014, όταν το 2009 ήταν 38,3% του ΑΕΠ. Σε πέντε χρόνια με βαριά ύφεση, τα έσοδα (που είναι στο συντριπτικό τους ποσοστό φορολογικά) αυξήθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 7,3 ποσοστιαίες μονάδες! Την ίδια περίοδο, στο σύνολο της Ευρωζώνης (που δεν βίωσε τόσο παρατεταμένη και βαθιά ύφεση) αυξήθηκαν μόλις κατά 1,8 ποσοστιαία μονάδα, από 44,9% του ΑΕΠ σε 46,7%…
Στην οικονομική θεωρία θα βρει κανείς πολλές προσεγγίσεις για διάφορους τύπους αντικυκλικών πολιτικών, δηλαδή πολιτικών που στην ανοδική φάση του οικονομικού κύκλου στοχεύουν στην αποφυγή φαινομένων “υπερθέρμανσης” και στην καθοδική φάση του κύκλου στοχεύουν στην ενίσχυση της κατανάλωσης και της ανάπτυξης. Πουθενά όμως δεν θα βρούμε τέτοια ακραία εκδοχή… κυκλικής πολιτικής, που σε περίοδο ύφεσης φορτώνει την οικονομία με τέτοιες ασήκωτες φοροεπιβαρύνσεις (συν βεβαίως τις εξίσου ασήκωτες περικοπές)! Πρόκειται για άλλη μια παγκόσμια ελληνική πρωτιά που θα έκανε έναν πρωτοετή φοιτητή οικονομικής σχολής να… σκίσει τα βιβλία του.
Το κυβερνητικό παραμύθι περί φορελαφρύνσεων, λοιπόν, έχει και… δράκο: νέες φοροεπιβαρύνσεις! Έχει όμως και ένα λαϊκό ανέκδοτο: ότι μια οικονομία πληγωμένη βαριά από 6 συνεχόμενα χρόνια ύφεσης, που θα υποστεί το 2015 το βάρος επιπλέον 2,2 δισ. φορολογικών εσόδων, θα αναπτυχθεί με ρυθμούς… 2,9%!
