Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος *
Το πολιτικό προσωπικό του τόπου, στην πλειοψηφία του, λειτουργεί με ασθενή μνήμη, χειριζόμενο το θέμα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων.
Αριστεροί και δεξιοί τιμητές του διεθνισμού (Συριζαίοι και Νεοδημοκράτες), προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο επωφελές οικονομικά και εμπορικά θα είναι για την Ελλάδα αν τα Σκόπια ενταχθούν άμεσα στην ΕΕ και γι αυτό επιχειρηματολογούν υπέρ μίας γρήγορης ονοματοδοσίας που θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία με την προσθήκη μίας πρόθεσης: Άνω, Βόρεια, Νέα και πάει λέγοντας!
Πρόκειται για ένα έωλο, ψευδές και ανόητο επιχείρημα. Μήπως δεν γνωρίζουν ακόμη και πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών ότι η Ελλάδα έχασε χιλιάδες παραγωγικές επιχειρήσεις από την είσοδο της Βουλγαρίας και Ρουμανίας στην ΕΕ; Επιπλέον δεν χάθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα; Μήπως η Ελλάδα με το σκληρό ευρώ δεν έγινε ο παράδεισος για τις εισαγωγές βουλγάρικων και ρουμάνικων προϊόντων;
Όμως, το πρόβλημα δεν είναι πρωτίστως οικονομικό. Είναι ιστορικό και πολιτιστικό. Το όνομα «Μακεδονία» δεν μπορούν να το καπηλεύονται οι Σκοπιανοί για να δημιουργήσουν μία ιστορία που δεν έχουν και επιπλέον να εκφράζουν και αλυτρωτικές τάσεις εις βάρος της χώρας μας.
Η εκκρεμότητα της ονοματοδοσίας του κρατιδίου των Σκοπίων διαρκεί 25 και πλέον χρόνια και πέρασε από διάφορες φάσεις. Η Ελλάδα άντεξε σε αφόρητες πιέσεις του διεθνούς παράγοντα, ακόμη και όταν οι συγκυρίες ήταν άκρως δυσμενείς για την χώρα μας.
Αρκούσε το δάκρυ του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, σ’ ένα από τα συλλυπητήρια της δεκαετίας του ‘90, για να αντισταθούμε, διατρανώνοντας και μη εκχωρώντας την Ελληνικότητα της Μακεδονίας στους σφετεριστές της.
Αντισταθήκαμε, επίσης στην παράκρουση των εθνικιστών Σκοπιανών ηγητόρων, που επένδυαν πολιτικά στο όνομα «Μακεδονία» για να κυριαρχούν στην πολιτική τους σκηνή.
Το αδιέξοδο διαρκεί 25 ολόκληρα χρόνια και το βέβαιο είναι ότι η αδιαλλαξία των γειτόνων, τους έχει βλάψει. Όσο κοντινό, άλλο τόσο μακρινό και άπιαστο είναι το όνειρο της εισδοχής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Συν τοις άλλοις, έχουν αποκάμει. Οικονομικά ζουν σε καθεστώς καταστροφικής στασιμότητας. Με την πάροδο δε, των χρόνων αναδείχθηκε σε όλη της την έκταση η ανομοιογενής πανσπερμία των εθνοτήτων, που συναποτελούν το μόρφωμα των Σκοπίων. Αναδείχθηκε, ταυτόχρονα η ποσοστιαία υπεροχή του Αλβανικού στοιχείου, που ουδεμία σχέση και… συγγένεια έχει με τον Μέγα Αλέξανδρο, το Φίλιππο, τη Βεργίνα και τη Μακεδονία.
«Καρφάκι» δεν καίγεται σε μία υπολογίσιμη πλειοψηφία των Σκοπιανών για τη «Μακεδονία» της μειοψηφίας της χώρας τους.
Εδώ, λοιπόν, βρισκόμαστε και η περίσταση είναι, πράγματι, ευνοϊκή για την Ελλάδα. Ο φανατισμός εντός των Σκοπίων έχει υποχωρήσει. Εθνότητες που αποτελούν την πλειοψηφία του γειτονικού κρατιδίου, δεν κόπτονται ούτε συγκινούνται από μια ονομασία, που θα εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία» ή τα όποια παράγωγά της, είτε έχουν γεωγραφικό, είτε άλλο πρόσημο.
Γίνεται συνεπώς προφανές και ευνόητο ότι μία σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όρο Μακεδονία όχι μόνο δεν εξυπηρετεί την ομόνοια, τη κοινωνική ειρήνη και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του κράτους αυτού, αλλά αντιθέτως ευνοεί τον αλυτρωτισμό και την εθνικιστική προπαγάνδα των τελευταίων 70 ετών, η οποία θα σιγοκαίει και θα ξαναβγεί στην επιφάνεια ανάλογα με το κόμμα που κυβερνά στα Σκόπια.
Εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να εστιάσει η Ελληνική εξωτερική πολιτική. Στο σημείο ότι η νέα ονομασία του κράτους αυτού θα πρέπει:
Α) Να μην εμπεριέχει ούτε ψήγμα αλυτρωτισμού και παραχάραξης της Ιστορίας εναντίον άλλης χώρας και
Β) Να αντιπροσωπεύει ισομερώς το εθνοτικό μείγμα των κατοίκων της, δηλαδή το όνομα της χώρας να μην αποκλείει την Αλβανική κοινότητα υπέρ της Σλαβικής.
Μία τέτοια ονομασία είναι η προτεινόμενη και από τον Καθηγητή κ. Ιωάννη Μάζη: «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία – Central Balkan Republic».
Μία άλλη, ίσως ακόμη πιο εύστοχη, είναι: «Δημοκρατία του Βαρδάρη – Vardar Republic».
O συμβιβασμός με τα Σκόπια, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο επάνω σε ένα όνομα το οποίο θα ακυρώνει στα θεμέλια της την λεγόμενη «Μακεδονική Ταυτότητα του Σκοπιανού κράτους». Αυτό σημαίνει ότι η συνταγματική αλλαγή δεν έχει να κάνει μόνο με μια στείρα αλλαγή του ονόματος, αλλά θα πρέπει να είναι σύμφωνη με την απαίτηση ίσων πολιτικών δικαιωμάτων για το 40% των πολιτών της χώρας αυτής, οι οποίοι με το υφιστάμενο Σύνταγμα αποτελούν πολίτες Β’ κατηγορίας. Μία ονομασία η οποία θα χωρά και τη Σλαβική αλλά και την Αλβανική κοινότητα της χώρας αυτής. Μία τέτοια ονομασία όπως αποδείχθηκε δεν μπορεί να περιέχει τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγα της. Τελεία και παύλα!
* Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, ανεξάρτητος βουλευτής
