Μια από τις επιπτώσεις που είχε η εποχή της φθηνής ενέργειας στις ΗΠΑ, λόγω της μεγάλης παραγωγής φυσικού αέριου από σχιστόλιθο, είναι η πτώση των τιμών στο λιθάνθρακα. Έτσι, παρά τις πολιτικές της ΕΕ για μείωση των εκπομπών, ο λιθάνθρακας που μέχρι πριν λίγα χρόνια κινδύνευε να βρεθεί στα αζήτητα ως πηγή ενέργειας, ξαναμπαίνει στην πρώτη γραμμή αφού με οι χαμηλές τιμές του αντισταθμίζουν το επιπλέον κόστος γα αγορά δικαιωμάτων ρύπων, το οποίο έτσι και αλλιώς όπως είναι τα πράγματα σήμερα είναι αμελητέο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ανεξάρτητης αρχής των ΗΠΑ Energy Information Agency – ΕΙΑ, το 2012 οι εξαγωγές λιθάνθρακα από τις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 23%, φθάνοντας τους 66,4 εκατομμύρια τόνους. Το ενδιαφέρον είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος από την ποσότητα αυτή , κατευθύνθηκε στην Ευρώπη που αγοράζει αφειδώς άνθρακα. Με λίγα λόγια δηλαδή, οι αμερικανοί καταναλωτές λόγω του φθηνού φυσικού αερίου που η τιμή του είναι κάτω από το μισό της μέσης τιμής στην ΕΕ, «πρασινίζουν» το ενεργειακό τους μίγμα και μάλιστα με πολύ φθηνά καύσιμα, ενώ αντίθετα οι Ευρωπαίοι το «μαυρίζουν».
Στην ηπειρωτική Ευρώπη, η συζήτηση για το αν πρέπει ή όχι να προχωρήσουν οι κυβερνήσεις στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αερίου από σχιστόλιθο συνεχίζεται. Σε ελάχιστες χώρες, όπως η Πολωνία και η Ρουμανία πρόσφατα, οι κυβερνήσεις έχουν προχωρήσει σε παραχωρήσεις για έρευνα και εκμετάλλευση αερίου από σχιστόλιθο. Από τις άλλες, στην καλύτερη περίπτωση απλώς αρχίσουν να θέτουν το θέμα για διαβούλευση και στη χειρότερη διατηρούν τις απαγορεύσεις.
Μοναδική εξαίρεση το Ηνωμένο Βασίλειο που αποφάσισε οριστικά να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό και ανακοίνωσε χρονοδιάγραμμα ενεργειών. Επιπλέον και οι ενεργειακές της εταιρείες μπαίνουν και αυτές στο παιχνίδι. Η πλέον πρόσφατη εξέλιξη αφορά την Centrica η οποία εκτός από την υπογραφή συμβολαίων για αγορά ποσοτήτων υγροποιημένου αερίου από τις ΗΠΑ, συζητά την είσοδό της σε κοινοπραξία που έχει παραχωρήσεις για έρευνα και εκμετάλλευση αέριου από σχιστόλιθο στο έδαφος της Αγγλίας.
Πολύ φοβούμαστε ότι για μια ακόμη φορά η ΕΕ, μη θεσμοθετώντας κοινή ενεργειακή πολιτική υπό την πίεση των μεγάλων Κρατών, θα χάσει και αυτό το τρένο.
